ΕΙΝΑΙ, νομίζουμε, επίκαιρη, αλλά και χρήσιμη, με την ευκαιρία της Ημερίδας, που έγινε πρόσφατα για τα 60 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ και τα 55 του Δημοκρατικού Στρατού, μια μικρή αναφορά στην αγροτιά μας, στα όσα έδωσε, στα όσα έπραξε, στα μεγάλα και δοξασμένα εκείνα χρόνια.

Ο ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ φακός μας φέρνει στα αγροτικά μπλόκα, συχνά δίπλα στα τρακτέρ, γύρω από τις φωτιές, όπου είναι και μορφές βιβλικές, που στο πρόσωπό τους είναι βαθιά χαραγμένη μια διαδρομή με αγώνες πολλούς και σε δύσκολους καιρούς. Και σήμερα βρίσκονται δίπλα στην αγροτιά, ξανά αετόπουλα στους νέους αγώνες.

ΟΙ ΞΩΜΑΧΟΙ της γης μας, εδώ κι εξήντα χρόνια, έγραφαν μια λαμπρή σελίδα στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας, στον αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Το σάλπισμα του ξεσηκωμού ενάντια στον εισβολέα βρήκε την πιο βαθιά απήχηση μέσα στην ψυχή της αγροτιάς. Στους κάμπους και τα βουνά μας, ξαναζωντάνεψε του '21 η εποποιία.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ αντάρτικες ομάδες, αυτές που στην πορεία της πάλης εξελίχθηκαν στον ηρωικό στρατό του ΕΛΑΣ, συγκροτήθηκαν από τα θαρραλέα παιδιά της υπαίθρου. Και πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι μέσα από τα σπλάχνα της αγροτιάς βγήκαν οι καινούριοι Κολοκοτρώνηδες, Καραϊσκάκηδες, Διάκοι, που βγήκαν στα βουνά πρωτομάχοι. Η αγροτιά τα έδωσε όλα. Με το ντουφέκι στο χέρι, χτυπώντας τους χιτλεροφασίστες και τους πανάθλιους ντόπιους συνεργάτες τους.

ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ πολλά και σε πολλούς τομείς. Ανυπολόγιστες είναι οι υπηρεσίες, που πρόσφεραν οι αγρότες ως σύνδεσμοι. Αψηφώντας κούραση και κινδύνους, συχνά διακινδυνεύοντας την ίδια τη ζωή τους, παρακολουθούν άγρυπνα τις κινήσεις του εχθρού και ενημερώνουν τις μονάδες των ανταρτών για όλα, αποστολή εξαιρετικά δύσκολη, που συχνά πληρώθηκε με ζωές, όταν συνέβαινε να πέσουν οι σύνδεσμοι στα χέρια του εχθρού.

Η ΑΓΡΟΤΙΑ μας πήρε σύσσωμη μέρος στον τρίχρονο τιτάνιο αγώνα. Αντρες και γυναίκες, γέροι και γριές, ακόμη νέοι και νέες, ακόμη και τα μικρά παιδιά, τα αετόπουλα (θυμηθείτε την «Τσίχλα» που μας έδωσε ο Κ. Βάρναλης). Γυμνοί, ξυπόλυτοι και πεινασμένοι, οι αγρότες βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή. Με την πλάτη τους «ζαλίγκα», κουβαλάνε στους αντάρτες τρόφιμα και πολεμοφόδια σε πολύωρες διαδρομές πάνω στα βουνά. Κι ας θυμηθούμε ξανά εκείνο το θαυμάσιο γραφτό του Κώστα Βιδάλη, που μας έδωσε για τη «Ζαλίγκα».

ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ των αγροτών μας βρήκαν βοήθεια, στήριξη οι αντάρτες μας, όταν κουρασμένοι, ύστερα από μεγάλες πορείες, βαρυχειμωνιές, έμπαιναν στα χωριά, αναζητώντας ξεκούραση και ζεστασιά. Είναι τεράστια και ανυπολόγιστη η συμβολή της αγροτιάς στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

ΟΠΩΣ γράφει ο Κ. Γαβριηλίδης, γεν. γραμματέας τότε του ΑΚΕ: «...Ολόκληρο το απελευθερωτικό κίνημα στηρίχτηκε στην πλάτη της αγροτιάς. Ο αγρότης έδωσε από το υστέρημά του ό,τι μπόρεσε για να κάνει το κίνημα αυτοσυντήρητο. Πείνασε κι υπόφερε ο ίδιος, μα τον αντάρτη μας δεν τον άφησε ποτέ χωρίς ψωμί. Εγκατέλειψε κι αυτές τις δουλιές του, όργωνε τα χωράφια του με τα χέρια, για να δώσει τα ζώα του στην υπηρεσία του Αγώνα...».

ΚΑΙ το έκαναν αυτό οι αγρότες μας, γιατί είχαν καταλάβει πως η ζωή, η τιμή τους και η περιουσία τους θα εξαρτηθούν από την έκβαση του Αγώνα. Οι αγρότες είχαν καταλάβει τη βαθύτερη έννοια της εθνικής επανάστασης και βλέπανε πως μονάχα αν νικήσουν θα μπορέσουν να δούνε μια ανθρώπινη ζωή, μιαν άσπρη μέρα και να γλιτώσουν από την άγρια, τη μεσαιωνική εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ στο Εθνικό Συμβούλιο. ο Κ. Γαβριηλίδης (γραμματέας Γεωργίας) είχε υπογραμμίσει πως ο αγροτικός κόσμος παίρνει μέρος ολόψυχα στον Αγώνα και πως δε ζητά μόνο τη λευτεριά του, αλλά ζητά, επίσης, και την οικονομική του λευτεριά. Οι αγρότες, που έδωσαν τα πάντα στον Αγώνα, κατέκτησαν με το σπαθί τους την αυτοδιοίκηση και τη λαϊκή δικαιοσύνη, είχαν εμπιστοσύνη στην ΠΕΕΑ πως θα ικανοποιήσει όλα τα αγροτικά αιτήματα. Και, φυσικά, να δοθεί η γη στους αγρότες, να καταργηθούν τα τσιφλίκια, να σταματήσει η ληστρική φορολογία, να αναπτυχθούν οι συνεταιρισμοί κι άλλα, επίσης βασικά, που έμεναν και μένουν για χρόνια άλυτα.

ΣΤΑ μπλόκα, λοιπόν, του αγώνα σήμερα. Δίπλα στην αγροτιά, με την καρδιά, την πένα μας. Ο μεγάλος και δίκαιος αγώνας της είναι και για μας, για όλους, δικός μας αγώνας.