Ο σκηνοθέτης Γιάννης Τσιώλης, σημειώνει: «Ο Γιάννης Ρίτσος όσο κανένας άλλος Ελληνας ποιητής μετά τον Ευριπίδη μάς "σηκώνει ψηλότερα" από τη λήθη της ιστορίας, για να μας θυμίσει κατά πόσο η ανθρώπινη ύπαρξη έχει τη δύναμη και την υποχρέωση να αντιδικήσει με την αρχή και την τάξη, διαφορετικά ο θάνατος είναι μάταιος και ο έρωτας φλυαρία...».
Η Ασπασία Παπαθανασίου τονίζει: «... στο έργο αυτό ο χρόνος και η εποχή δεν έχουν σημασία, γιατί στο πρόσωπο της Ισμήνης ο ποιητής ζωντανεύει μια ανθρώπινη ύπαρξη με όλες τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις, την ειλικρίνεια, τις ενοχές, τις επιθυμίες και τις αναστολές που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο...».