Ενα μεγάλο λαϊκό προσκύνημα, που αναδεικνύει την απαίτηση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας της Θεσσαλονίκης να μπει τέρμα στην εγκληματική δράση των διαφόρων συμμοριών και στην οπαδική βία, εξελίσσεται καθημερινά από το πρωί της Τρίτης στο σημείο της δολοφονίας του 19χρονου Αλκιβιάδη Καμπανού, στην οδό Θ. Γαζή στην περιοχή Χαριλάου.

Μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης βρέθηκαν το μεσημέρι της Παρασκευής στο σημείο, κατέθεσαν λουλούδια, καταδικάζοντας την αποτρόπαιη δολοφονία, και κρέμασαν πανό που ανέγραφε «Δεν ξεχνάμε. Σήμερα ο Αλκης, αύριο εμείς; Οχι! Ολοι για έναν και ένας για όλους».

Η Ελίνα Βαλετοπούλου, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής, δήλωσε ότι οι μαθητές φωνάζουν δυνατά το σύνθημα «Σήμερα ο Αλκης, αύριο εμείς; Ας γίνει η αφορμή να αλλάξουμε τον κόσμο!» και δίνουν ένα «ηχηρό μήνυμα απέναντι στη βία, απέναντι σε αυτό το αποτρόπαιο γεγονός», το οποίο τόνισε πως καταδικάζουν. Πρόσθεσε ότι το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουν με πολύμορφες δράσεις σε όλα τα σχολεία, και υπογράμμισε την ανάγκη της μαζικής συμμετοχής των μαθητών στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο που οργανώνουν το Σάββατο 5/2 η Ομοσπονδία Ενώσεων Γονέων Κεντρικής Μακεδονίας, σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς, στην πλατεία Εύοσμου.

Εκτός από τις ομάδες μαθητών που φτάνουν στο σημείο, στα σχολεία τους συνεχίζονται οι πολύμορφες δράσεις. Στο 3ο ΓΕΛ Αμπελοκήπων οι μαθητές συγκεντρώθηκαν στον προαύλειο χώρο του σχολείου τους και σχημάτισαν με τις τσάντες τους το σύνθημα «Ποτέ ξανά!», είχε προηγηθεί το Πειραματικό Αμπελοκήπων. Στο 4ο ΓΕΛ Καλαμαριάς και στο 1ο Γυμνάσιο Βέροιας, που τελεί υπό κατάληψη από την Πέμπτη, οι μαθητές ανάρτησαν πανό με τη φράση «Για κάθε Αλκη» στην πύλη του σχολείου τους. Παράλληλα οι μαθητές παλεύουν και διεκδικούν μέτρα για ασφαλή λειτουργία του σχολείου.

Στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου έγινε το έγκλημα έχουν τοποθετηθεί εκατοντάδες κασκόλ, φανέλες, καπέλα από κάθε ομάδα, λουλούδια, ζωγραφιές, αυτοσχέδια τραγούδια, συγκινητικά γράμματα και ποιήματα, στίχοι που σημαδεύουν στην καρδιά, όπως από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Σχήμα Απουσίας», που μας θυμίζουν ότι «ποτέ δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ' τα σπίτια τους».