Αλλη μία δικομματική... σύγκριση μακριά από τις ανάγκες του κόσμου της Εκπαίδευσης, που αγωνιά και αγωνίζεται απέναντι σε μια διαχρονική υποβάθμιση και μέτρα που την εντείνουν, ξεδιπλώθηκε μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή αυτήν τη φορά στάθηκε η παρουσίαση, από τον Αλ. Τσίπρα, 13 θέσεων για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπου σπεύδει να απαντήσει με ανακοίνωσή του το υπουργείο Παιδείας. Αναδεικνύοντας, με τη συνήθη τακτική να μιλούν εκ μέρους του λαού και της κοινωνίας, ότι επιλέγουν επιμελώς να μην αγγίζουν τα μεγάλα ζητήματα που βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής και αφορούν την ίδια την αποστολή της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο συνάντησης που είχε με τον πρόεδρο της Συνόδου των Πρυτάνεων, εξήγγειλε νομοθετικές πρωτοβουλίες «που θα αναλάβει μια προοδευτική κυβέρνηση που θα προκύψει την επομένη των εκλογών» και έκανε λόγο για αύξηση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ, του αριθμού μελών και ΔΕΠ και διοικητικού προσωπικού, ελεύθερη πρόσβαση σε πανεπιστημιακά τμήματα όπου η ζήτηση και οι προσφερόμενες θέσεις το επιτρέπουν, δωρεάν μεταπτυχιακά, διετή προγράμματα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης σε ΑΕΙ, εθνικό σχέδιο φοιτητικής στέγης, κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) και της πανεπιστημιακής αστυνομίας κ.ά. Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «σκληρό ταξικό πρόσημο» στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.

Για «δημαγωγία» εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Παιδείας σημειώνοντας ως προς το θέμα της χρηματοδότησης πως «δεν εξηγεί πού θα βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι», υπερασπίζεται το δοκιμασμένο μέτρο της ΕΒΕ που άφησε εκτός ΑΕΙ χιλιάδες, ισχυριζόμενο ότι έχει την αποδοχή των πολιτών, αναφέρεται σε «αναβίωση των Σχολών δύο ταχυτήτων», σε ό,τι αφορά την εξαγγελία για ελεύθερη είσοδο σε τμήματα, έχοντας νομοθετήσει αντίστοιχη λογική, ενώ συνδέει την εξαγγελία για κατάργηση των Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων με την «ανομία στα πανεπιστήμια».

Και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και η ΝΔ έχουν τελικά να επιδείξουν μια ατζέντα με πολλά κοινά σημεία αφού οδηγός τους είναι η υπαγωγή της Εκπαίδευσης στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» και οι όποιες διαφορές αφορούν το πώς θα επιτευχθούν. Κοινός τόπος και στην πολιτική τους και στις εξαγγελίες τους είναι ότι αφήνουν εκτός την ανάγκη για σύγχρονες ολοκληρωμένες σπουδές χωρίς εμπόδια, με προσωπικό και επαρκές και μόνιμο, έρευνα και σπουδές απεγκλωβισμένες από τον όρο της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, πτυχία με αξία, μόνη προϋπόθεση για δουλειά με δικαιώματα.