Η τελευταία φορά που κάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμμετοχή σε απεργία, ήταν πέρσι τον Ιούνη, στην πρώτη απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα Εργασιακά. Τη συνέχεια την ξέρουμε: Ενα από τα κορυφαία στελέχη του έγραφε ότι τζάμπα απεργούν οι εργαζόμενοι, ο νόμος έτσι κι αλλιώς θα περάσει, οπότε ψηφίστε μπας και βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Στη συνέχεια, τα συνδικαλιστικά του στελέχη πήραν «επ' ώμου» το ξεφούσκωμα του απεργιακού αγώνα, καταψηφίζοντας παντού την κλιμάκωση με νέα απεργία, κάτι που βέβαια δεν το κατάφεραν. Το «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή υπερψήφισε πάνω από τα μισά άρθρα του εκτρωματικού νομοσχεδίου. Με αυτόν τον νόμο, που ένα μεγάλο κομμάτι του έχει και την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι από χτες σε εξέλιξη ένα πογκρόμ προσφυγών κράτους και εργοδοσίας ενάντια στη σημερινή απεργία. Σήμερα λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ (ξανα)καλεί στην απεργία, (ξανα)βάζει αίτημα για «κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη», ενώ σε μια σειρά από σωματεία τρέχει να τον εφαρμόσει (π.χ. ηλεκτρονικές ψηφοφορίες), (ξανα)ζητάει κατάργηση νόμων που «καταργούν το δικαίωμα στην απεργία», που και ο ίδιος έχει νομοθετήσει ως κυβέρνηση (όπως το περίφημο 50%+1). Δεν είναι ούτε «τρολάρισμα» ούτε κακόγουστη φάρσα. Είναι η απόλυτη «συνέπεια» της σοσιαλδημοκρατίας με τον εμπαιγμό του λαού. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε πουλάει το «χαρτί» της «κοινωνικής συνοχής» που μπορεί να εξασφαλίσει για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος. Και τέτοια παιχνιδάκια είναι μέρος της επικίνδυνης τακτικής του.