Το ΕΕΤΕ διεκδικεί μάθημα Εικαστικών μέσα στο πρόγραμμα σε όλες τις τάξεις του σχολείου. Να χαρακτηριστεί το μάθημα των Εικαστικών εργαστηριακό, εργασιακά δικαιώματα, μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, κατάργηση της «τιμωρίας» για το παράβολο, οργανικές θέσεις για τους εικαστικούς στα Δημοτικά.
Η δράση περιλάμβανε επίσης το μήνυμα ότι «λέμε όχι στον πόλεμο. Το ΕΕΤΕ παλεύει για την ελευθερία της έκφρασης και δημιουργίας... Λέμε όχι σε κάθε σκοταδιστική πράξη, σε κάθε πράξη εναντίον της Τέχνης και του Πολιτισμού. Λέμε όχι σε αυτόν τον πόλεμο, που μόνο δεινά φέρνει για τους λαούς. Λέμε: Καμία εμπλοκή, καμία συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο. Απεμπλοκή. Η χώρα μας να μη γίνει πεδίο βολής για τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα! Ο λαός μας να μη γίνει στόχος για αντίποινα. Οι λαοί δεν έχουμε συμφέρον να διαλέξουμε ανάμεσα στον Πούτιν και το ΝΑΤΟ... Καμία στρατιωτική βοήθεια και διευκόλυνση να μη δοθεί μέσω της Αλεξανδρούπολης και των άλλων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα. Καμία αποστολή εξοπλισμού ή έμψυχου δυναμικού, κανένας Ελληνας φαντάρος να μη γίνει εύφλεκτη ύλη».
Την ίδια στιγμή, η Ενωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων καταγγέλλει το υπουργείο Παιδείας, που αρνείται να αδειοδοτήσει τη διά ζώσης επιμόρφωση των εικαστικών εκπαιδευτικών και ουσιαστικά ματαιώνει τα ετήσια σεμινάρια της Ενωσης, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με τον τρόπο που αυτά διεξάγονται από το 1981.
«Με απαντήσεις προκάτ "όλες οι επιμορφώσεις γίνονται πια εκτός σχολικού ωραρίου για το καλό της μαθητικής διαδικασίας"», το υπουργείο βάζει εμπόδια στη διεξαγωγή των σεμιναρίων, καταγγέλλει η Ενωση και εξηγεί: «Μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών μετακινείται με σκοπό τη συμμετοχή στα σεμινάρια αυτά. Για τον σκοπό αυτό απαιτείται χρόνος για ταξίδι από και προς τον τόπο διαμονής και εργασίας, συνεπώς η απόφαση του υπουργείου για πραγματοποίηση των σεμιναρίων εκτός εργασιακού ωραρίου δεν επιτρέπει τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών οι οποίοι υπηρετούν στην επαρχία και οι οποίοι συνήθως έχουν λιγότερες ευκαιρίες συμμετοχής σε επιμορφωτικές δράσεις». Σχολιάζει ακόμα ότι «οι αρμόδιοι φορείς του υπουργείου δυστυχώς δεν ομολογούν ότι η Ενωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων εδώ και σαράντα χρόνια υλοποιεί μια επιμόρφωση που κατά τ' άλλα θα ήταν υποχρέωση της ίδιας της πολιτείας».