Πριν από πέντε χρόνια, ένας εργαζόμενος στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζωοτροφών στην Ξάνθη έπεφτε νεκρός, ύστερα από έκρηξη στο λεβητοστάσιο του εργοστασίου, την ώρα που εκτελούσε εργασίες συντήρησης. Εκτοτε, η οικογένεια και οι συνάδελφοί του ζουν έναν δικαστικό Γολγοθά για να αποδειχτούν οι ευθύνες της εργοδοσίας και να δικαιωθεί το αίμα του άτυχου εργάτη. Από αναβολή σε αναβολή και χρονοτριβώντας όλα αυτά τα χρόνια, το δικαστήριο εξέδωσε τελικά την απόφασή του, η οποία είναι εντελώς απαλλακτική για την εργοδοσία. Κατά την άποψη του δικαστηρίου, και παρά τη σωρεία των επιβαρυντικών στοιχείων που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, η εταιρεία δεν έχει καμιά ευθύνη για τον θάνατο του εργάτη. Αρα φταίει ο ίδιος και η ...κακιά η ώρα! Τα λέμε όλα αυτά και για έναν ακόμα λόγο: Πριν από λίγες μέρες, τα δικαστήρια στον Πειραιά, με απανωτές αποφάσεις, έκριναν παράνομες τις απεργίες των εργαζομένων στην COSCO, με τις οποίες διεκδικούν καλύτερους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, για να μην τρέμει το φυλλοκάρδι τους αν θα γυρίσουν αρτιμελείς, ακόμα και ζωντανοί από το μεροκάματο. Οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονταν μάλιστα και προληπτικά, για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Οπως και να 'χει, οι δυο υποθέσεις είναι όψεις του ίδιου νομίσματος του αντιλαϊκού κράτους και της ταξικής Δικαιοσύνης του. Στην πρώτη, χρειάστηκαν πέντε χρόνια σκύλευσης του νεκρού εργάτη για να «δικαιωθεί» τελικά η εργοδοσία. Στη δεύτερη, δεν χρειάστηκαν παρά μερικές ώρες για να «καταδικαστεί» η απεργία των εργαζομένων, με τους ίδιους νόμους που τους ξεζουμίζουν και τους αφήνουν έρμαια στις παγίδες θανάτου που καιροφυλακτούν στους χώρους δουλειάς.