«Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να τηρήσουμε μία βολική και ανώδυνη - θα έλεγα - μέχρι τώρα πολιτική αποστάσεων από όλα, να μην μπλέξουμε σε αυτόν τον καβγά, γιατί όπως σας είπα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Οταν έχει πάρει φωτιά όλο το βουνό, δεν πρέπει να λέμε ότι το σπίτι μας να γλιτώσει, να περιχαρακωθούμε δίπλα από αυτό και να παρακολουθούμε τη φωτιά να μαίνεται και να κατεβαίνει». Αυτά έλεγε την Τετάρτη στη Βουλή ο υπουργός Αμυνας, πλάι σε όλα τα υπόλοιπα προσχηματικά για την απόφαση της κυβέρνησης να πάει ως το «μη παρέκει» τη συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δεν μας είπε βέβαια ούτε για το ποιος έκανε την πλαγιά πυριτιδαποθήκη ούτε για το ποιοι άναψαν το φιτίλι του πολέμου ούτε για το πώς η «πυρκαγιά» θα σβήσει ρίχνοντας σε αυτή βενζίνη. Ισως πάλι τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται στις αμερικανοΝΑΤΟικές «αλληγορίες». Το σίγουρο πάντως είναι πως ο μόνος που μπορεί να σβήσει μια και καλή τις «φωτιές» των ανταγωνισμών και των πολέμων για τη μοιρασιά της λείας είναι ο λαός, πετώντας από την αυλή του τη «σαβούρα» της εμπλοκής, κόβοντας απ' τη ρίζα το χέρι των εμπρηστών - ιμπεριαλιστών.