«Αποτελεί χρέος μας να καταγγείλουμε ό,τι αλλοιώνει την πολιτική ζωή και δημιουργεί κίνδυνο για δημοκρατία», είπε ο προχτές ο Κ. Σημίτης, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τη στάση του απέναντι στη «μεθοδευμένη λασπολογία, την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών και στην αμφισβήτηση της ομαλής πορείας της χώρας». Προκειμένου να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του, ανέφερε και το εξής επιχείρημα: «Δεν μπορείτε να λέτε ότι ο πρωθυπουργός της χώρας είναι υπηρέτης οργανωμένων συμφερόντων». Δεν έχουν δηλαδή το δικαίωμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο κάθε πολίτης, να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις και τις εκτιμήσεις τους για την πολιτική δράση και συμπεριφορά του Κ. Σημίτη; Η παραπάνω εκτίμηση εντάσσεται στην «προσπάθεια δημιουργίας φασιστικού κλίματος», όπως ανέφερε στη συνέχεια; Και επί της ουσίας: Μήπως η κυβερνητική πολιτική δεν υπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά -ταξικά συμφέροντα; Οποιος το αμφισβητεί «αλλοιώνει την πολιτική ζωή» και «δημιουργεί κίνδυνο για τη δημοκρατία»; Μάλλον ο Κ. Σημίτης ολισθαίνει σε αυταρχικές και επικίνδυνες ατραπούς.