Οι επόμενοι μήνες είναι για το υπουργείο Παιδείας περίοδος διαλόγου - κάτι αντίστοιχο του «κοινωνικού διαλόγου» ξεπουλήματος του ασφαλιστικού - για το πώς θα διαλυθεί ό,τι έχει απομείνει από την ανώτατη εκπαίδευση. «Εως το 2010 θα έχει τελειώσει η έννοια του πτυχίου όπως το ξέρουμε», έχει δηλώσει απροκάλυπτα ο υπουργός Παιδείας, δίνοντας το σύνθημα της κατεδάφισης. Η επίθεση στα πτυχία προχωράει με το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, που συνέπεια της εφαρμογής του θα είναι η τραγική υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών. Το νομοσχέδιο προβλέπει την αφαίρεση γνώσεων και επιστημονικής ειδίκευσης από τον προπτυχιακό κύκλο και τη μεταφορά ουσιαστικά της ανώτατης εκπαίδευσης στα μεταπτυχιακά, που θα συνιστούν ένα είδος τεταρτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δηλαδή, το πτυχίο όχι απλώς δε θα είναι αρκετό για την είσοδο στην παραγωγή, αλλά θα υποβαθμιστούν πολύ περισσότερο απ' ό,τι σήμερα οι γνώσεις που θα πιστοποιεί. Ο πτυχιούχοι θα είναι ανειδίκευτοι και μόνο ένα ποσοστό από αυτούς θα προχωρούν παραπέρα και θα ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στα μεταπτυχιακά.

Παραπέρα, το νομοσχέδιο ανοίγει το δρόμο για την είσοδο των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, ξεπουλάει σ' αυτές την ερευνητική δραστηριότητα και σπρώχνει τα ιδρύματα να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Δίνει τη δυνατότητα να συνδιοργανώνονται μεταπτυχιακά με «κέντρα ή ινστιτούτα της ημεδαπής ή της αλλοδαπής» χωρίς να περιορίζει αν αυτά θα είναι δημόσια ή ιδιωτικά και προσθέτει ότι είναι δυνατή η απ' ευθείας χρηματοδότηση μεταπτυχιακών προγραμμάτων από φορείς του ιδιωτικού τομέα. Με δεδομένη την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και της έρευνας, η κυβέρνηση εκβιαστικά τους δείχνει το δρόμο: ξεπουληθείτε στις επιχειρήσεις!

Κι όλη αυτή η κατάσταση συνδέεται άμεσα και με τους πανεπιστημιακούς που κινητοποιούνται αυτό το διάστημα, γιατί οι μισθοί κι οι συντάξεις τους παραμένουν καθηλωμένοι, δεν μπορούν να κάνουν ολοκληρωμένα το εκπαιδευτικό - διδακτικό τους έργο και ωθούνται σε εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες. Το τοπίο θα συμπληρωθεί με την αξιολόγηση των ιδρυμάτων σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, τις αλλαγές στα προγράμματα σπουδών σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την αλλαγή του νόμου - πλαισίου των ΑΕΙ, την επαναλειτουργία των Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογών - με άλλο όνομα - που θα παρέχουν προγράμματα φθηνής κατάρτισης σε πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ...

Μετά από όλα αυτά γίνεται κατανοητό ότι ένας κλάδος από μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Οταν η επίθεση είναι συνολική και τόσο σαρωτική, μπορούν π.χ. οι πανεπιστημιακοί να βάλουν φρένο στην υποβάθμιση των πανεπιστημίων, επιτυγχάνοντας μια ευνοϊκή ρύθμιση για τους μισθούς και τις συντάξεις τους; Αν δεν αλλάξει η κατεύθυνση υποταγής των ιδρυμάτων στις «ανάγκες της αγοράς», δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική Ανώτατη Εκπαίδευση προς όφελος του λαού και της ανάπτυξης της επιστήμης. Κι αυτό αποτελεί αναμφίβολα ζήτημα πάλης συνολικά του λαϊκού κινήματος.