Στα πολλά και σοβαρά προβλήματα των αγροτών, συνταξιούχων του Ο ΟΓΑ, αλλά και των άλλων κρατικών υπηρεσιών αναφέρεται με ανοιχτή επιστολή του ο συνταξιούχος Αγρότης Θεόδωρος Απ. Κατσίνας από τον Αγ. Γεώργιο Αιτωλοακαρνανίας και προσωρινά, κάτοικος Καλλιθέας.

Πρώτα, πρώτα απευθυνόμενος στο Διευθυντή του ΟΓΑ, αναφέρει: Υπέβαλα την αίτηση συνταξιοδότησης το Μάρτη 2000 και πήρα σύνταξη το Μάρτη 2001. Ομως, μαζί μ' αυτά τα χαρτιά υπέβαλα και τα δικαιολογητικά του ΙΚΑ για συμπληρωματική σύνταξη, στα πλαίσια της διαδοχικής ασφάλισης. Μετά από 2 χρόνια όπου τα «χαρτιά» πηγαινοέρχονταν από ΟΓΑ σε ΙΚΑ Πατρών- ΙΚΑ Μεσολογγίου, στον ανταποκριτή του ΟΓΑ και τούμπαλιν, τελικά ειδοποιήθηκα πως δικαιούμαι 28 και κάτι ψιλά. Ομως σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον ΟΓΑ μου είπαν θα τα έπαιρνα στο τέλος του 2001, ξαναρώτησα και με παρέπεμψαν στο τέλος του 2002, μήπως δηλαδή περιμένουν να αποδημήσω εις κύριον πρώτα; μη χειρότερα...

Αλλά, τα προβλήματα δεν έχουν τελειωμό, για τον αγρότη που σήμερα είναι 67 χρονών και από 5-7 χρονών «είμαι στην καπνόριζα», όπως λέει. «Ως ασθενής πάσχων από τη νόσο Πάρκινσον χρειάστηκε να επισκεφθώ με ραντεβού την ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ Αθηνών όπου μετά από νέα επίσκεψη, η νευρολόγος συνέστησε ένα φάρμακο γράφοντας τη σχετική συνταγή. Ενώ στο διαβητολογικό τμήμα (πάσχει και από σάκχαρο και χρειάζεται ινσουλίνη καθημερινά..) έγραψαν συμπληρωματικά φάρμακα. Ομως για να αγοράσω τα φάρμακα, άρχισε μια νέα ταλαιπωρία, αφού απαιτείται έλεγχος και έγκριση από τον ελεγκτή γιατρό της νομαρχίας -και συγκεκριμένα εδώ της νομαρχίας Καλλιθέας. Αλλά επειδή πήρα κάποια ακόμα φάρμακα που χρειαζόμουν με παρέπεμψαν στον άλλο μήνα! Κι αν χρειαστεί, πάλι, να πάρω κάποια συμπληρωματικά φάρμακα δε θα μου τα δώσουν, θα πρέπει να πεθάνω;! Γιατί με τόση ελαφρότητα αντιμετωπίζουν κάποιοι αρμόδιοι την υγεία των απόμαχων της ζωής;

Πρόσθετα προβλήματα, δημιουργήθηκαν από τον ΟΓΑ, αφού μου έκοψαν ένα επίδομα που δικαιούμαι λόγω παιδιού που σπουδάζει, αν και τους πήγα τα δικαιολογητικά στο χρόνο που μου είπαν (ως το τέλος Νοέμβρη 2001). Και, τώρα, μου λένε να περιμένω να τα πάρω μαζεμένα μαζί με κάποια χρήματα που δικαιούμαι για την αγορά φαρμακευτικών σκευασμάτων και υλικών... ίσως μετά θάνατον, σχολιάζει πικρόχολα ο επιστολογράφος που καταλήγει: Πόσα χρήματα δεν έχω πληρώσει από την τσέπη μου. Αλλά σκέφτομαι και πόσοι και πόσες ακόμα χιλιάδες συνάδελφοί μου που δεν μπορούν να φτάσουν σε επίσημα γραφεία, ταλαιπωρούνται και πληρώνουν. Ζητάμε από τον κάθε διευθυντή ή υπάλληλο, τουλάχιστον να σέβονται, αν δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, γιατί αν εμείς τα γεροντάκια ξυπνήσουμε τότε...».