Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο Γαλλοελβετός σκηνοθέτης που ήταν βασικό πρόσωπο της «Nouvelle Vague», που επηρέασε δραστικά τον κινηματογράφο, πέθανε σε ηλικία 91 ετών.

Ο Γκοντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930. Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, οι πλούσιοι γονείς του τον έστειλαν στην Ελβετία. Εκεί απέκτησε την ελβετική υπηκοότητα. Λίγο πριν το 1950 ξαναγύρισε στο Παρίσι. Γράφεται στη Σορβόννη. Εκεί συναντά τους ανθρώπους που επηρέασαν βαθιά τη ζωή του, αλλά και την ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου. Και όχι μόνο! Κλοντ Σαμπρόλ, Φρανσουά Τριφό, Ερίκ Ρομέρ και Ζακ Ριβέτ. Ολοι μαζί αποτέλεσαν τη γνωστή «Nouvelle Vague», μια κινηματογραφική σχολή που στόχο της είχε να προκαλέσει την κατεστημένη ηθική, την καλυμμένη με ψέμα και να υμνήσει το αυθόρμητο, θεωρώντας το ως το κλειδί της προσωπικής επανάστασης.

Το 1950 η παραπάνω ομάδα εκδίδει το περιοδικό «La Gazette du Cinema». Στο περιοδικό αυτό, πότε με ψευδώνυμο «Χανς Λούκας» και πότε με το όνομά του ο Γκοντάρ γράφει τα πρώτα του κείμενα. Παράλληλα παίζει σε ταινίες των Ριβέτ και Ρομέρ. Η πρώτη του κινηματογραφική δουλειά ήταν η μικρού μήκους ταινία «Operation Beton».

Από τις σημαντικότερες ταινίες του, που αποτέλεσε και σταθμό στην ιστορία της 7ης τέχνης, είναι το «Χωρίς ανάσα» (A bout de souffle) το 1960. Ο Γκοντάρ, χρησιμοποιώντας στοιχεία του αμερικανικού φιλμ νουάρ, φτιάχνει ένα φιλμ νουάρ τελείως διαφορετικό, κάτω από το πρίσμα της «Nouvelle Vague». Απορρίπτοντας την παραδοσιακή κινηματογραφική φόρμα, σπάζοντας τις συμβάσεις της αφήγησης, φτιάχνει μία ταινία χωρίς σαφή σεναριακή δομή, με αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών, με κατακερματισμό του φιλμικού χρόνου και χώρου στο μοντάζ και στην κινηματογράφηση, με κάμερα στο χέρι, φυσικούς φωτισμούς και χώρους, διαμορφώνοντας έτσι μια καινούργια κινηματογραφική αισθητική.

Με οδηγό το ρητό του «Ο κινηματογράφος είναι αλήθεια στα 24 καρέ το δευτερόλεπτο», ο Γκοντάρ στη συνέχεια δημιουργεί ταινίες με έντονο το πολιτικό στοιχείο, που χωρίς να είναι απαλλαγμένες από τη θεώρηση των πραγμάτων από τη σκοπιά του μικροαστικού φιλελευθερισμού, διακρίνονται για τον ριζοσπαστισμό και την τόλμη τους.

Ο Γκοντάρ ήταν ένας καλλιτέχνης με πολιτική δράση και παρεμβάσεις. Σε μία από τις τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του επιτέθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, με αφορμή την ομιλία του Ζελένσκι σε αυτό, χαρακτηρίζοντάς το εργαλείο προπαγάνδας...