Να συμβάλουν ώστε οι αγώνες σε κάθε κλάδο να δέχονται την αλληλεγγύη από τους υπόλοιπους, να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, οι παρεμβάσεις των σωματείων μπροστά στην απεργία. «Ο γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ και πολλοί άλλοι συνάδελφοι αγωνιστές δεν θα πάνε μόνοι τους στα δικαστήρια. Στα πρόσωπά τους δικάζεται η δράση συνολικά του εργατικού κινήματος», εξήγησε και συνέχισε: «Να υπάρξουν κοινές πρωτοβουλίες συντονισμού με τις οργανώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των φοιτητών, των μαθητών, των συλλόγων γονέων και των γυναικών, ενάντια στην ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς, συνολικά για τα οξυμένα προβλήματα στη γειτονιά, στις συνοικίες». «Να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε να έχουμε όσο γίνεται πιο καλά προετοιμασμένα ενημερωτικά υλικά και καλέσματα, αξιοποιώντας ανακοινώσεις, σποτ, αφίσες, πανό, που μπορεί το κάθε σωματείο να ετοιμάσει και να διακινήσει».

Ο Γ. Στεφανάκης θύμισε την αντίστοιχη μεγάλη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στον ίδιο χώρο, σχεδόν έναν χρόνο πριν.

Και όπως είπε, εκείνη η σύσκεψη «συνέβαλε καθοριστικά στον συντονισμό της δράσης εκατοντάδων σωματείων, δυνάμωσε το πανίσχυρο όπλο των εργαζομένων που είναι η αλληλεγγύη, διαμόρφωσε διεκδικητικό κλίμα μέσα στους χώρους δουλειάς, καλλιέργησε την ανυπακοή σε αντεργατικούς νόμους, έδωσε ώθηση για να αναπτυχθούν μεγαλειώδεις αγώνες. Συνέβαλε ώστε να ακολουθήσουν αντίστοιχες συσκέψεις σε όλη την Ελλάδα. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων συνέβαλαν ώστε να πραγματοποιηθούν τα τελευταία 5 χρόνια 9 πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες που δυνάμωσαν την ελπίδα ότι μπορούμε να γίνουμε πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Εδωσαν ηχηρή απάντηση σε αυτούς που και τότε μας έλεγαν "παιδιά ας κάνουμε υπομονή, το ζήτημα είναι να φύγει η κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματά μας"».

Και κάλεσε τους συγκεντρωμένους να αναλογιστούν τι από όλα αυτά θα είχε γίνει αν για παράδειγμα «οι υγειονομικοί στην αρχή της πανδημίας, οι εργάτες της COSCO, οι διανομείς της "e-food", οι εργάτες στα λιπάσματα Καβάλας, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, οι Οικοδόμοι και όλοι εμείς να είχαμε υιοθετήσει αυτή την άποψη, αυτή τη γραμμή μέσα στο κίνημα. Φανταστείτε να περιμέναμε τους σωτήρες, την κυβερνητική αλλαγή. Φανταστείτε να συμβιβαζόμασταν με τον νόμο Χατζηδάκη, τι θα γινόταν; Δεν θα ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα; Φανταστείτε να ακολουθούσαμε τη γραμμή της ΓΣΕΕ, δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο. Κυρίως θα είχε περάσει πλήρως η απογοήτευση, η μοιρολατρία, θα είχαν αποστρατευτεί ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι.

Για την προετοιμασία της απεργίας στάθηκε σε ορισμένα βασικά ζητήματα που θα κρίνουν και την επιτυχία, όπως ότι «μπορεί και πρέπει να οργανωθεί σε κάθε κλάδο και επιχείρηση με τα ίδια τα σωματεία να είναι οι οργανωτές. Με στόχο να συμμετέχουν στην προετοιμασία της όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι». Ακόμα τόνισε ότι η απεργία πρέπει για κάθε χώρο «να είναι κλαδική, επιχειρησιακή και ταυτόχρονα για όλους τους κλάδους γενική πανελλαδική. Τα αιτήματα που διαμορφώνονται από τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες για τον χώρο και τον κλάδο τους, δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τα κοινά αιτήματα που έχουν μπει και στο κάλεσμα. Το αντίθετο, τα ενισχύουν, διαμορφώνουν προϋποθέσεις να συνδυαστούν και να κάνουν ακόμα πιο ισχυρό τον αγώνα μας».

Σε αυτό το σημείο κάλεσε σε δυνάμωμα του αγώνα και πρόβαλε το κοινό πλαίσιο αιτημάτων, τονίζοντας πως «με βάση αυτά τα κοινά αιτήματα θέλουμε να οργανωθεί η απεργία και να ενισχυθεί η αλληλεγγύη ανάμεσά μας, να μεταδοθεί ως όπλο και στα άλλα σωματεία που προς το παρόν δεν έχουν πάρει την απόφαση να συντονιστούν. Να πυκνώσουν οι πρωτοβουλίες για να δυναμώσει η διεθνής αλληλεγγύη, προς όλα τα εργατικά συνδικάτα στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, που μάχονται κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους».

• Εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση στη σύσκεψη θα δημοσιευθούν στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».