Χιλιάδες είναι τα εργατικά «ατυχήματα» που κάθε χρόνο καταγράφονται στους χώρους δουλειάς. Εργάτες που φεύγουν για το μεροκάματο δεν επιστρέφουν στο σπίτι τους ή επιστρέφουν σακάτηδες, πληρώνοντας με την ίδια τη ζωή και την ακεραιότητά τους ένα από τα πιο ακραία αποτελέσματα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης: Τις ελλείψεις σε μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, αφού αυτά περιλαμβάνονται στα «κόστη προς εξορθολογισμό». Λογίζονται δηλαδή ως κόστη δίχως όφελος, κι έτσι η πιο βασική ανάγκη του εργάτη - να επιστρέφει σώος και αβλαβής στο σπίτι του - τσακίζεται από τους σιδερένιους νόμους της αγοράς.

Η μακάβρια «λίστα» των εργατών που χάνουν τη ζωή τους την ώρα της δουλειάς ή φεύγουν με το φορείο, συμπληρώνεται όμως και από τις επαγγελματικές ασθένειες που φέρνουν χρόνιες παθήσεις και εκατοντάδες θανάτους εργαζομένων, τις περισσότερες φορές έξω από τον χώρο εργασίας, που όμως κι αυτές πρέπει να χρεωθούν στην εργοδοσία και το κράτος της.

Τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα φροντίζουν να κρύψουν με κάθε τρόπο οι κυβερνήσεις και οι εργοδοτικές οργανώσεις. Με την υποκαταγραφή των εργατικών «ατυχημάτων», την παντελή απουσία μηχανισμών ακόμα και καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, τις λειψές έως και ανύπαρκτες εκτιμήσεις επαγγελματικού κινδύνου στους χώρους δουλειάς, τη συστηματική υπονόμευση των αρμόδιων κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών τήρησης των μέτρων Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ). Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις κρατούν στα συρτάρια τους τις ετήσιες Εκθέσεις Πεπραγμένων του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, οι οποίες (υποτίθεται ότι) φτιάχνονται για να δίνουν στοιχεία για τα εργατικά «ατυχήματα», τους ελέγχους και τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί. Με ευθύνη όμως των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν έχουν δημοσιοποιηθεί οι Εκθέσεις Πεπραγμένων των ετών 2018, 2019, 2020 και 2021. Να σημειωθεί ότι ανάλογη καθυστέρηση είχε σημειωθεί και με τις Εκθέσεις Πεπραγμένων των ετών 2015, 2016 και 2017, τις οποίες δημοσιοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μόνο μετά από σχετική Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ.

Με τα εργατικά «ατυχήματα» ειδικά φέτος να καταγράφουν ραγδαία άνοδο, και με δεκάδες εργαζόμενους να έχουν χάσει τη ζωή τους την ώρα που έβγαζαν το ψωμί τους, ο «Ριζοσπάστης» φωτίζει ορισμένες από τις αιτίες του «ακήρυχτου» αυτού πολέμου στην εργατική τάξη, τις ευθύνες των επιχειρηματικών ομίλων, των κυβερνήσεων και του κράτους τους. Και αυτό που για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται είναι ότι αν και με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις στην παραγωγή, ο επαγγελματικός κίνδυνος θα μπορούσε να περιοριστεί μέχρι και να εκμηδενιστεί σε μια σειρά από εργασίες, εντούτοις η εργατική τάξη θυσιάζεται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας που δεν «αντέχει» ουσιαστικά μέτρα προστασίας: Από τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, τη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέχρι τη μελέτη και την πρόληψη για κάθε πόστο εργασίας, την παροχή μέσων ατομικής προστασίας κ.ο.κ.