Με σιγουριά, εμπιστοσύνη στον λαό, με ευγενική άμιλλα θα πετύχουμε. Ας κρατήσουμε βαθιά μες στην καρδιά μας και όσα αναφέρονται πιο κάτω...

Κόμμα φορέας νέων ιδεών, κομμάτι του λαού. Δεμένο με αυτόν με ισχυρούς και ακατάλυτους δεσμούς, που έχουν σφυρηλατηθεί μέσα από ηρωικούς αγώνες σε όλη την πολύχρονη ζωή και δράση του. Πλευρά αυτών των δεσμών σε όλη αυτήν την υπερεκατοντάχρονη πορεία, η οικονομική του ενίσχυση από το υστέρημα του λαού, έως και στις πιο δύσκολες και άγριες συνθήκες.

Δεν χωράνε σε γραμμές μιας σελίδας τα παραδείγματα προσφοράς και αυτοθυσίας, τα οποία διατρέχουν όλη την ιστορική διαδρομή του Κόμματος. Ηδη από τα πρώτα του βήματα μετά την ίδρυση, όπου και η τελευταία δραχμή που με κόπο μαζευόταν αξιοποιούνταν σε μια μεγάλη προσπάθεια μετάφρασης εκδόσεων μαρξισμού - λενινισμού, σε προπαγανδιστικά υλικά, σε γραφεία για τις Οργανώσεις. Σε γνώση δηλαδή και δύναμη για τους κομμουνιστές της χώρας μας στα πρώτα τους βήματα και μαζί για το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Σύντομα ακολούθησαν περίοδοι όπου μόνη η οικονομική ενίσχυση προς το Κόμμα ήταν αφορμή για καταδίκες και φυλακίσεις, εξορίες και βασανιστήρια, με πρώτο μεγάλο σταθμό το περίφημο Ιδιώνυμο του Βενιζέλου το 1928, όπως έμεινε γνωστός ο νόμος «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών».

Ολα τα επόμενα χρόνια των διώξεων, το αστικό κράτος επιστράτευσε απάνθρωπες μεθόδους για να χτυπήσει το Κόμμα και να αποτρέψει τον λαό απ΄ την ενίσχυσή του, χωρίς αποτέλεσμα. Συστάθηκαν με πρωτοβουλία του ΚΚΕ οργανώσεις για την ενίσχυση αγωνιστών και των οικογενειών τους, όπως η Εργατική Βοήθεια και η Εθνική Αλληλεγγύη.

Μέσα στην παρανομία της Κατοχής, ξεχωρίζει η προκήρυξη από το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το 1943 Πανελλαδικού Εράνου Εθνικής Απελευθέρωσης για την ενίσχυση του Κόμματος, με στόχο 1 δισεκ. δραχμές: «Ολες οι Οργανώσεις, κάθε πυρήνας και μέλος του Κόμματος οφείλουν, όπως ταιριάζει στους αγωνιστές του ΚΚΕ, ν' αναπτύξουν την πιο μεγάλη πρωτοβουλία, δραστηριότητα και επαναστατική άμιλλα για την επιτυχία του εράνου...».

Ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των κομμουνιστών, με θετικά αποτελέσματα να αποτυπώνονται σε όλη την Ελλάδα: «Κάθε στάχυ η Ελασσόνα το κέρδισε με το σπαθί της... Γεννήματα, αποσπασμένα από τον καταχτητή με το όπλο, δόθηκαν στον πρωτοπόρο μαχητή της Εθνικής Απελευθέρωσης, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας...».

Στον Πειραιά «Ο κόσμος όχι μόνο έδινε με χαρά στον έρανο μα και προφύλαγε και βοηθούσε. Οι νοικοκυρές υπέδειχναν σε ποια σπίτια κάθονται πατριώτες και πού φωλιάζουν προδότες... Στα 50 εκατ. που ζήτησε το Κόμμα και που η Κομματική Οργάνωση Πειραιά τ' ανέβασε στα 80 εκατ. οι εργάτες του Πειραιά πρόσφεραν πρόθυμα και με ενθουσιασμό 220 εκατ. Από αυτά, τα 85% τα έδωσαν οι εργάτες και οι εργάτριες των εργοστασίων και οι συνοικίες...».

Ξεχωριστή είναι η ιστορία της οικονομικής στήριξης για την έκδοση του «Ριζοσπάστη» και τη λειτουργία παράνομων τυπογραφείων. Ο «Ριζοσπάστης», συλλογικός καθοδηγητής της καθημερινής δράσης των κομμουνιστών, αποτέλεσε από νωρίς στόχο επιδρομών. Παράδειγμα οι επιδρομές που έγιναν στα τυπογραφεία τον Νοέμβρη του 1934 από τους φασίστες της «Τρίαινας» και την Εθνική Ασφάλεια, αλλά και ολόκληρη την αστυνομική δύναμη της Αθήνας. Αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή μέρους των εγκαταστάσεων και ό,τι υπήρχε μέσα σε αυτές.

Κατά την αναφορά του Στάρκου, παλιού συντάκτη του «Ριζοσπάστη»: «Μέσα στα γραφεία δεν είχε μείνει τίποτα άσπαστο απ' τις βιβλιοθήκες ως τους κονδυλοφόρους. Και ο "Ριζοσπάστης" έμπηξε τη φωνή: "Σύντροφοι βοηθήστε! Απαντήστε με την ίδια προλεταριακή αποφασιστικότητα στα σχέδια του φασισμού. Δώστε σα βόλι τη δραχμή σας!. Και τα βόλια δόθηκαν. Πριν κλείσει ο μήνας, ο έρανος του "Ρίζου" κοντολογούσε τις εκατό χιλιάδες δραχμές...».

Η προσπάθεια της αδιάλειπτης διακίνησης της εφημερίδας συνεχίστηκε όλα τα επόμενα χρόνια, παρά τις πολύμορφες δυσκολίες της Κατοχής και το γεγονός ότι οι ανάγκες του αγώνα και οι συνθήκες παρανομίας απαιτούσαν συχνά μετακίνηση των παράνομων τυπογραφείων και τη φιλοξενία τους σε φτωχικά σπίτια και υπόγεια λαϊκών συνοικιών.

Πολλά όμως είναι τα παραδείγματα και από την πρόσφατη Ιστορία. Την περίοδο δηλαδή της αντεπανάστασης, όπου οι αστικές τάξεις και τα επιτελεία τους προσπάθησαν να πείσουν τους λαούς του κόσμου για την αιωνιότητα του καπιταλισμού, για το «τέλος της Ιστορίας».

Τη μαύρη αυτή περίοδο της οπισθοχώρησης, της καλλιέργειας του ατομικού δρόμου απέναντι στη συλλογική διεκδίκηση, όπου τα εργατικά - λαϊκά στρώματα είδαν τις κατακτήσεις τους να ανατρέπονται μία μία σε πείσμα όλων, το Κόμμα διατήρησε και ενίσχυσε τους πολιτικούς, αγωνιστικούς, οικονομικούς δεσμούς του με την εργατική τάξη και τη νεολαία της.

Μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του 1994, ξεκίνησε μια τιτάνια, μακρόχρονη προσπάθεια διάσωσης του ιστορικού Αρχείου του Κόμματος, που δεν θα μπορούσε να επιτύχει χωρίς την οικονομική στήριξη των εργαζομένων: «Το Αρχείο του ΚΚΕ είναι "Εθνικό Αρχείο" και πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί. Πάρε το χιλιάρικο». Ενιωθαν το Αρχείο του ΚΚΕ ως «εκφραστή της Οδύσσειας και της μαρτυρικής πορείας του λαού μας» και του Κόμματος «που αγωνίστηκε στα βουνά και τους κάμπους για τη λευτεριά και την προκοπή του τόπου».

Με απόφαση του ΚΚΕ ιδρύθηκε το Ιδρυμα Περίθαλψης Ηλικιωμένων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης «Το Σπίτι του Αγωνιστή», με σκοπό την παροχή βοήθειας, περίθαλψης σε ηλικιωμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, του ΔΣΕ και των κατοπινών ταξικών λαϊκών αγώνων του λαού μας. Η χρηματοδότηση για την ανέγερση του κτιρίου όπου στεγάζεται το Ιδρυμα προήλθε κυρίως από το ΚΚΕ, με χρήματα που είχαν μαζευτεί τα προηγούμενα χρόνια και με εισφορές πολλών φίλων, ενώ το οικόπεδο ήταν δωρεά.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος, δώρισε τα χρήματα από το Διεθνές Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη που του απονεμήθηκε στη Μόσχα, την Πρωτομαγιά του 1983. Η σ. Μάρθα Ξανθοπούλου - Αντονέν πρόσφερε για οικονομική ενίσχυση το σπίτι της.

Για πολλούς αγωνιστές και αγωνίστριες, μέλη και φίλους του Κόμματος, που συνέδεσαν με αυτό όλη τη διαδρομή και κοινωνική τους πορεία, κορύφωση και συνέχεια της προσφοράς τους μέσα στον χρόνο έχει αποτελέσει η διάθεση περιουσιακών στοιχείων με διαθήκη.

Οι περιπτώσεις αυτές είναι πολλές, παραθέτουμε ενδεικτικά ορισμένα μόνο αποσπάσματα: «...εγώ ο Δημήτρης Κεφαλόπουλος... προσφέρω μετά το τέλος της ζωής μου όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία μου στο ηρωικό ΚΚΕ... Η προσφορά μου στο ΚΚΕ και στο Σπίτι του Αγωνιστή γίνεται προς τιμή των χιλιάδων αγωνιστών που έδωσαν την ίδια τη ζωή τους για τον ελληνικό λαό για ειρήνη, λευτεριά, σοσιαλισμό, κομμουνισμό...».

«Ονομάζομαι Δημήτριος Ραβάνης... Γράφω με το ίδιο μου το χέρι αυτή τη Διαθήκη και επειδή θεωρώ πως αν κατάφερα να δημιουργήσω κάτι το χρωστώ στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας... με έμαθε πως ένας δημιουργός δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους, παρατηρητής και "κριτής", αλλά πρέπει να αγωνίζεται στα πεζοδρόμια... μέσα σ' αυτούς τους αγώνες, πλάι στους συντρόφους μου, τους αγωνιστές και αγωνίστριες, πάλεψα και ζυμώθηκα, και ωρίμασα, και από αυτούς τους αγώνες και τις θυσίες των κομμουνιστών άντλησα ζωή και θέματα, ή άμεσα με τα αντιστασιακά μου έργα, ή έμμεσα σαν στάση ζωής σε άλλα βιβλία μου, κύρια παιδικά... αφήνω στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας την αποκλειστική κυριότητα και εκμετάλλευση όλων των βιβλίων που έχω γράψει και εκδώσει μέχρι σήμερα και που είναι πάνω από τριάντα, καθώς και όσα προλάβω ακόμη να εκδώσω στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε χώρα...».

«Ο υπογραφόμενος Παναγιώτης Μακρής... Αφήνω μοναδικό κληρονόμο μου...το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), που από τις γραμμές του αγωνίστηκα σε όλη μου τη ζωή, για να συνεχίσει τους αγώνες του...».

Ο Γιώργος Βαρλάμος άφησε στο Κόμμα παρακαταθήκη το εργαστήριο και το έργο του: «...Ετσι θεωρώ ότι ολοκληρώνω κι εγώ την προσφορά μου στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς, αγώνα που με διήγειρε και με συνεπήρε από τα νεανικά μου χρόνια και εξακολουθεί να φλογίζει την καρδιά μου μέχρι και σήμερα».

Ολο το καλλιτεχνικό του έργο άφησε στο Κόμμα ο Γιώργος Φαρσακίδης: «...Η τελευταία αυτή επιθυμία μου επισφραγίζει τη βαθιά, αδιάκοπη και αταλάντευτη σχέση μου με το Κόμμα μου... με το έργο μου αυτό βρέθηκα σταθερά στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης. Αποτελεί προϊόν του βαθιού κομμουνιστικού ανθρωπισμού...».

Ολα αυτά δεν μπορεί να τα αγνοήσει ο αντίπαλος, καθώς είναι επικίνδυνες για αυτόν καμπάνες οργάνωσης και αντεπίθεσης. Γι' αυτό προσπαθεί να τα αντιπαλέψει διαχρονικά και με αντικομμουνισμό και συκοφάντηση του Κόμματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων, που στοχεύει ευθέως στα μέλη και φίλους του ΚΚΕ, όλους όσοι το στηρίζουν επειδή εκτιμούν τη δράση και τους αγώνες του.

Τι δένει το χτες με το αύριο; Οι ρίζες του Κόμματος στον λαό είναι βαθιές και γερές. Η ενίσχυση του ΚΚΕ εκφράζεται και αποτυπώνεται σε μαχητική δράση, σε διάδοση των αρχών του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού. Αυτή η ενδυνάμωση του Κόμματος είναι ο μεγαλύτερος φόρος τιμής σε όσους πρόσφεραν τη ζωή τους στον αγώνα, με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο αύριο της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας ...«Μεις, με τη δόξα, θα λογαριαστούμε αλλιώς» (Μαγιακόφσκι).