Την εξέλιξη αυτή, που αναβαθμίζει τους ρόλους Τουρκίας και Βουλγαρίας στον ενεργειακό ανεφοδιασμό, δεν μπορεί να τη δει κανείς ξέχωρα από άλλες εξελίξεις στην περιοχή, με καθοριστική παρέμβαση του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα. Π.χ. την προσπάθεια να υπάρξει διευθέτηση στην κυπριακή ΑΟΖ προκειμένου να αρχίσει η εκμετάλλευση του «οικοπέδου 6», την κυριότητα του οποίου αμφισβητεί η Τουρκία. 'Η τις παρασκηνιακές κινήσεις ώστε να οριστεί «ειδικός διαμεσολαβητής» για τα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο ο ίδιος Αμερικανός αξιωματούχος που προετοίμασε και τη συμφωνία Λιβάνου - Ισραήλ για τον καθορισμό των μεταξύ τους ΑΟΖ. Ολα δείχνουν δηλαδή ότι τα ενεργειακά αποτελούν τον καταλύτη για ευρύτερες διευθετήσεις στην περιοχή, με ΝΑΤΟικό καπέλο, που «ακουμπούν» τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, αλλά διαμορφώνουν προϋποθέσεις και για παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών.