Eurokinissi

Σε αυτό το πλαίσιο, πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων των Αγροτικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών, περιοδείες και συσκέψεις σε δεκάδες χωριά σε όλη τη χώρα, για την ενημέρωση των αγροτών και την εξασφάλιση της μαζικής συμμετοχής τους.

Με τις νέες πανελλαδικά συντονισμένες κινητοποιήσεις τους, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι απορρίπτουν τη λογική της αναμονής που καλλιεργούν επίδοξοι - παλιοί και νέοι - κυβερνητικοί «σωτήρες» και απαιτούν την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων που θα τους εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν την παραγωγή, να μπορέσουν να ζουν από τον μόχθο τους.

Παλεύουν για να υπερασπίσουν το εισόδημά τους που υπέστη βαρύτατο πλήγμα λόγω της μεγάλης κατρακύλας των τιμών όπου διαθέτουν τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα τους, της μεγάλης αύξησης του κόστους παραγωγής, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις εξαιτίας των συχνών ζημιών στην παραγωγή από καιρικά φαινόμενα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επικαλούμενη τις «αντοχές της οικονομίας», όχι μόνο αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των αγροτών, αλλά - όπως έκαναν και οι προκάτοχοί της - επιδίδεται σε μια επιχείρηση παραπλάνησής τους, με στόχο να εμποδίσει και να υπονομεύσει την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Μπροστά και στις επερχόμενες εκλογές καλλιεργεί κλίμα αναμονής, υποσχόμενη ότι θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα και πως θα μοιράσει λεφτά σε όσους πλήττονται. Στην ουσία πρόκειται για ψίχουλα, που δίνονται πάντα στο πλαίσιο των σφιχτών «δημοσιονομικών δεδομένων», ενώ κι αυτά ακόμα, δίνονται κάτω από την πίεση των πολύμορφων κινητοποιήσεων και για να απορροφήσουν τη λαϊκή αγανάκτηση που επικρατεί στην ύπαιθρο.

Παράλληλα πετάει στην ...εξέδρα τις ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για τα αδιέξοδα των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, παρουσιάζοντάς τα ως αποτέλεσμα «εξωγενών συνθηκών».

Στο παιχνίδι αυτό συνδράμουν και συνδικαλιστές από το χώρο της ΝΔ, καθώς και παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης, που αξιοποιώντας ψέματα, πιέσεις και εκβιασμούς, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην βγουν οι αγρότες στον δρόμο, όπως άλλωστε έκαναν και παλιότερα, όταν αναλάμβαναν δράση για το σπάσιμο των μπλόκων.

Ταυτόχρονα, έχουν αρχίσει και πάλι οι συκοφαντίες περί «εθιμικών και κομματικά υποκινούμενων κινητοποιήσεων», το ύπουλο αυτό παραμύθι που χρησιμοποίησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οι αγρότες δεν βγαίνουν στους δρόμους από συνήθεια, αλλά γιατί είναι εδώ τα μεγάλα και διαχρονικά προβλήματά τους. Αυτά τους υποκινούν και τους βγάζουν ξανά στο δρόμο του αγώνα. Αλλωστε, οι νέες κινητοποιήσεις αποτελούν συνέχεια μιας πολύμηνης αγωνιστικής δραστηριότητας που ανέπτυξαν αγροτικοί σύλλογοι και ομοσπονδίες με συντονισμένες δράσεις σε πολλές περιοχές της χώρας για τα προβλήματα που αφορούσαν τους ροδακινοπαραγωγούς, τους μηλοπαραγωγούς, τους σταφιδοπαραγωγούς, το πανελλαδικό συλλαλητήριο στην «Agrotica» στη Θεσσαλονίκη, τις κινητοποιήσεις έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, το μπλόκο που έστησαν οι Καρδιτσιώτες αγρότες για 12 μέρες στις αρχές Δεκέμβρη, καθώς και άλλες παρεμβάσεις στον ΕΛΓΑ, σε Περιφέρειες κ.λπ.

Ακόμα, στα χωριά εμφανίζονται αυτές τις μέρες ξανά και κάτι «παπαγαλάκια» που, προκειμένου να σπείρουν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία μέσα στον αγροτικό κόσμο, επαναλαμβάνουν τα κλασικά περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων».

Στον αντίποδα αυτών των προσπαθειών, στις συσκέψεις που γίνονται αυτές τις μέρες, αναδεικνύεται πως ο οργανωμένος αγώνας είναι ισχυρό όπλο στα χέρια των αγροτών και ποτέ δεν πάει χαμένος, πάντα κάποιο κέρδος φέρνει, ανάλογα και με τη μαζικότητά του και την πίεση που ασκείται στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Υπάρχουν άλλωστε συγκεκριμένες κατακτήσεις που υπήρξαν παλιότερα με τα μπλόκα, όπως το αφορολόγητο, που έδωσε και δίνει σημαντική ανάσα για όλους τους παραγωγούς ή πρόσφατα η απόσπαση ορισμένων μέτρων στήριξης του εισοδήματος των μηλοπαραγωγών της Λάρισας.

Ο αγώνας που δίνουν οι βιοπαλαιστές αγρότες είναι μακρύς και δύσκολος. Απέναντι στην αγροτιά βρίσκεται η πολιτική της ΚΑΠ, η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων απ' όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Είναι οι εμποροβιομήχανοι που εκμεταλλεύονται τον μόχθο και κερδοσκοπούν σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων, πουλώντας πανάκριβα αγροτικά μέσα και εφόδια.

Η χώρα εξάγει μαζικά προϊόντα που για να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες υποχρεώνεται να τα εισάγει από αλλού, γιατί αυτό συμφέρει καλύτερα τους μεγαλεμπόρους και τους μεγαλοαγρότες, τους μεγαλοβιομήχανους του κλάδου, και την ίδια ώρα οι τιμές που πουλάει ο αγρότης - παραγωγός είναι εξευτελιστικές, ενώ ταυτόχρονα τα τρόφιμα που φτάνουν στο τραπέζι της λαϊκής οικογένειας είναι ακριβά.

Απέναντι στην αγροτιά είναι και τα μονοπώλια της Ενέργειας που απολαμβάνουν όλες τις εγγυήσεις ότι θα συνεχίσουν να αυγαταίνουν τα κέρδη τους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και συγκυρίες της αγοράς, που επιδοτούνται με παχυλά προνόμια και ζεστό κρατικό χρήμα για τις «πράσινες» επενδύσεις τους, φορτώνοντας στους αγροτοκτηνοτρόφους πανάκριβο ρεύμα και πετρέλαιο.

Επίσης, απέναντί τους έχουν τη χρηματοδότηση των επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων, από τον «δημοσιονομικό χώρο» που προκύπτει από τη φοροαφαίμαξη του λαού και πληρώνουν συνολικά τα λαϊκά στρώματα με την απογείωση του πληθωρισμού και την ακρίβεια στα βασικά αγαθά.

Είναι λοιπόν όλοι αυτοί, για λογαριασμό των οποίων ενεργούν οι κυβερνήσεις με βάση την ΚΑΠ, που πρέπει να μπουν στο στόχαστρο του αγώνα, αν οι βιοπαλαιστές αγρότες θέλουν να δουν άσπρη μέρα και ταυτόχρονα να αξιοποιηθούν οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, για την τροφοδοσία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα.