Την Παρασκευή 20 Γενάρη συμπληρώθηκαν ακριβώς δύο χρόνια από όταν «έφυγε» από κοντά μας ο σύντροφος Μάκης Μαΐλης, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Κι αν ο χρόνος της απουσίας του μεγαλώνει, αυτή παραμένει το ίδιο αισθητή σε όλους, ενώ συνεχίζει να μας συντροφεύει η μεγάλη παρακαταθήκη που μας άφησε με την αταλάντευτη επαναστατική του συνείδηση, με τον εργατικό, επίμονο και δημιουργικό τρόπο που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο Κόμμα.

Ο Μάκης Μαΐλης γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 21 Γενάρη του 1950. Το 1969 εντάχθηκε στην ΚΝΕ και το 1973 οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Συμμετείχε στις καταλήψεις της Νομικής και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα. Στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1978) εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στο 12ο Συνέδριο (1987) εκλέχτηκε τακτικό μέλος της. Την περίοδο 1989 - 1991 υπερασπίστηκε με απαράμιλλη μαχητικότητα τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος.

Παρέμεινε μέλος της ΚΕ μέχρι το θάνατό του. Διετέλεσε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ανέλαβε σειρά υπεύθυνων χρεώσεων, όπως υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, στον «Ριζοσπάστη» και τον «902». Ως υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας, αφοσιώθηκε στη μελέτη και τη συγγραφή της Ιστορίας του Κόμματος, ιδιαίτερα της έκδοσης των Δοκιμίων Ιστορίας του ΚΚΕ.

Οπως ο ίδιος αποτύπωσε σε βιογραφικό του σημείωμα τον Ιούλη του 2000, «τώρα, που γράφω τούτο το βιογραφικό σημείωμα, συμπλήρωσα 31 χρόνια οργανωμένης δράσης, απ' αυτά 27 ως μέλος του ΚΚΕ. Και είμαι βέβαιος ότι σ' αυτό το κόμμα θα με βρει και ο θάνατος. Απ' αυτή την άποψη θεωρώ ότι δεν υπήρχε κάτι καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου. Αρα είναι φυσικό να αισθάνομαι ευτυχής και περήφανος. Σ' αυτά τα χρόνια δεν θυμάμαι να ξημέρωσε μέρα που να είχα στο νου μου πρώτα κάτι άλλο και όχι το Κόμμα».

Πέρυσι, στον ένα χρόνο από τον θάνατο του αγαπημένου μας συντρόφου, η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ τίμησε τη μνήμη του και την προσφορά του στο Κόμμα με μια μεγάλη εκδήλωση στη γενέθλια πόλη του. Μιλώντας στην εκδήλωση, η Αλέκα Παπαρήγα είχε πει μεταξύ άλλων: «Ο Μάκης δεν ανάλωνε μόνο τον χρόνο του ώστε να ανταποκρίνεται στις χρεώσεις που είχε, αλλά και στη βοήθεια όλων των συντρόφων και των συντροφισσών, με την ανάθεση ευθύνης, την ενθάρρυνση, με την κριτική, ώστε να ωριμάζουν και να βελτιώνονται όλοι και όλες που ήταν στην άμεση ευθύνη του. Αλλά, μετά λόγου γνώσης, συμπληρώνω ότι ήταν ακόμα πιο απαιτητικός και αυστηρός με τους ίδιους τους καθοδηγητές και καθοδηγήτριές του, όταν είχε συγκεκριμένες παρατηρήσεις και κριτική.

(...) Μας λείπει ο Μάκης, όμως όλοι οι υπόλοιποι προχωράμε, θα προχωράμε ανυποχώρητοι και ανυποχώρητες, ζούμε την πιο όμορφη ζωή, έστω και αν έχει συμπληγάδες, ανηφόρες και κατηφόρες, στιγμές ενθουσιασμού αλλά και απογοήτευσης, αυτή είναι η ζωή μας, συλλογική και προσωπική, στον δρόμο της συνειδητής επιλογής του αγώνα για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

«Ρεαλιστικό είναι εκείνο που συμφέρει τον λαό και που μπορεί να το επιβάλει, αν ο ίδιος το θελήσει και δράσει. Μπορεί ο λαός, όπως πάντα μπορούσαν οι λαοί». Ξεφυλλίζοντας τα όσα είχε - κατά καιρούς και για πλειάδα θεμάτων - γράψει, βρήκαμε πολλά επίκαιρα, διαχρονικά, χρήσιμα για το παρόν και το μέλλον του λαού μας.

Οι παραπάνω γραμμές γράφτηκαν πριν από 20 χρόνια και παραμένουν ως μια εύστοχη απάντηση προς τα διαρκή κελεύσματα συμβιβασμού με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τους διαχειριστές της στο όνομα του «ρεαλισμού», του «εφικτού». Με την - επιστημονικά γειωμένη, ιστορικά τεκμηριωμένη και θεμελιωμένη - αισιοδοξία του ως οδηγό συνεχίζουμε στις μάχες που έχουμε μπροστά μας στην πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ως ελάχιστη τιμή, στη συμπλήρωση δύο χρόνων απ' τον θάνατό του, προσφέρουμε στο Κόμμα μας το ποσό των 500 ευρώ.

Μέλη και συνεργάτες του Τμήματος Ιστορίας και της Βιβλιοθήκης της ΚΕ του ΚΚΕ