Πολλή δροσιά διαποτίζει τα φυλλοκάρδια, μια αύρα δυνατή σκορπίζει κομμάτι κομμάτι την αλλόκοτη ζωή στην Απάνω Χώρα της Σύρας, παρασέρνει τη φαντασία στις συνήθειες, στις καθημερινές κουβέντες, στα ευτράπελα, κάποτε σοβαρά, κάποτε θλιβερά γεγονότα. Στραγγίζει το «νέκταρ» της ιδιόμορφης ντοπιολαλιάς, που βρίθει από στοιχεία της φράγκικης θρησκείας.

Ολα αυτά χαραγμένα πύρινα στο «Βυσσινί φουστάνι» της Λουκρητίας Δούναβη. Ενας τρυφερός απόηχος των παιδικών της χρόνων. Κύρια πρωταγωνίστρια «από τη γέννα της και ως τη θανή της, η γυναίκα, σ' όλους τους ρόλους που της επιφυλάσσει η ζωή. Αυτή την ανεξάντλητη θάλασσα τόσων στιγμιοτύπων, μοιρασμένων σε ξεχωριστά αφηγήματα, μέρη μιας σφιχτής ενότητας, που λες πως δε θα τελειώσει ποτέ.

Το ψυχικό μεγαλείο αυτών των έντονα χαραγμένων μορφών, προκαλεί το δέος και το σεβασμό: «Δε θ' αποχτήσω ποτέ την αντοχή εκείνων των μανάδων που γεννούσαν απάνω στο τραπέζι ή ανάμεσα σε δυο καρέκλες, όπως γεννήθηκα κι εγώ. Δε θ' αποχτήσω ποτέ την αντοχή εκείνων των γυναικών που σήκωναν στην Κατοχή τους πεθαμένους από την πείνα, γιατί είχανε πιότερα δύναμη από τους άντρες. Σε όλη τους τη ζωή προετοιμάζονταν για έναν οδυνηρό τοκετό».

Είναι έργο ζωής, είναι έργο έμπνευσης, είναι μια πινελιά αλήθειας εύγλωττης, γεμάτης φως και ψυχής. (Εκδόσεις «Το Ροδακιό» Β' έκδοση)