Επεσε στα χέρια μας η πρόταση της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Η πρώτη και «υπεύθυνη» δύναμη, λοιπόν, σε ένα ρεσιτάλ δημαγωγίας («θα σας φτιάξουμε γεφύρια», «μα δεν έχουμε ποτάμια», «θα σας φτιάξουμε και ποτάμια»), παρουσιάζει προτάσεις για όλους και για όλα τα γούστα: τι σύγχρονα βιβλία, τι υπολογιστές και internet, τι απαλλακτικές εργασίες, τι κόκκινα χαλιά...

Καλά όλα αυτά. Τι λέει όμως για τα πτυχία - κουρελόχαρτα και για τη σίγουρη, μετά την αποφοίτηση, ανεργία; Γιατί δεν ξεναγεί τους φοιτητές στη νέα πραγματικότητα της Μπολόνια; Μήπως επειδή συμφωνεί μ' αυτές τις εξελίξεις κι αυτά τα συμφέροντα εκφράζει στα πανεπιστήμια; Οσο για τη μοναδική διαφωνία της, έγκειται στο ότι δεν είναι η ΝΔ στην κυβέρνηση. Τελεία και παύλα.

Οι υποσχέσεις και προτάσεις της ΔΑΠ θυμίζουν λίγο το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Αβραμόπουλου (να ντύσουμε λιγάκι τη φτώχεια μας, δηλαδή). Δε μας κάνει. Οι φοιτητές έχουν άλλα όνειρα και παλεύουν γι' αυτά.

Παρακάτω, η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, υπερασπίζεται τις δημοκρατικές λειτουργίες του φοιτητικού κινήματος. Καταγγέλλει όσους κάνουν κακό στα όργανα των φοιτητών και ως άλλος Αϊ - Γιώργης σκοτώνει το θεριό και ξορκίζει το κακό. Κάτι φοιτητές που τη διάβασαν στα κυλικεία, ακόμη γελάνε... Η μονίμως απούσα από κάθε μαζική διαδικασία, γενική συνέλευση, κινητοποίηση, από κάθε άγχος κι ανάγκη των φοιτητών, ξεσπαθώνει ενάντια... στον ίδιο της τον εαυτό και στους ομοίους της.

Γυρνάμε σελίδα και... οοπ! «Μη κρατικά πανεπιστήμια»!! Σα να λέμε, δηλαδή, ιδιωτικά. Αυτοί εδώ σκάνε γάιδαρο! Προσπαθούν να μας πείσουν πως θα είναι μη κερδοσκοπικά (!), πως θα είναι για τα φτωχόπαιδα (!!), πως τελικά συμφέρει. Ε, τότε να φύγουμε και εμείς από τα δημόσια, να πάμε σε ιδιωτικά. Να ανασάνει η τσέπη μας, βρε αδερφέ...

Η ΔΑΠ ζητάει επίσης, αξιολόγηση. Νομικά πλαίσια, επιτροπές και επιτροπάτα, εσωτερική - εξωτερική αξιολόγηση κτλ. Δε μας λέει όμως, ποιον θα εξυπηρετεί αυτή η αξιολόγηση. Θα εξυπηρετεί τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς, τους σημερινούς εργαζόμενους και τα παιδιά τους, ή θα εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις;

Γιατί σήμερα, οι φίλοι μας (αυτοί της ΔΑΠ, ντε) ξέρουν ποιος αξιολογεί, πού το πάει και κυρίως ποιοι θα βγαίνουν από αυτά τα πανεπιστήμια μισοαμόρφωτοι, αναλώσιμοι, έρμαια του κάθε επιχειρηματία.

Αυτού του είδους την αξιολόγηση, τους τη χαρίζουμε. Δεν τη θέλουμε, γιατί η αξιολόγηση που εμείς φανταζόμαστε, απαιτεί άλλο προσανατολισμό που θα εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, απαιτεί Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Οσο για εσάς, φίλοι μας της ΔΑΠ, σας αξιολογήσαμε και κάπου εδώ ο χρόνος σας τελειώνει.