Τεράστιο ενδιαφέρον προκάλεσε στους φοιτητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης η εκδήλωση-αφιέρωμα στο προοδευτικό θέατρο, που πραγματοποίησε χτες στο αμφιθέατρο της Φυσικομαθηματικής η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, με ομιλητή τον γνωστό ηθοποιό Κώστα Καζάκο.

Απλός, ανθρώπινος, ζεστός, άμεσος, συμπυκνωμένος και προφητικός ο λόγος του Κώστα Καζάκου. Καταχειροκροτήθηκε από το πλήθος που είχε κατακλύσει το μεγάλο αμφιθέατρο. Δεν ασχολήθηκε αποκλειστικά με το θέατρο αυτό καθαυτό, αλλά περισσότερο με τις συνθήκες εκείνες που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του θεάτρου, όλων των μορφών της τέχνης και του ανθρώπινου πολιτισμού γενικά.

Βασική προϋπόθεση ανάπτυξης του πολιτισμού, όπως είπε, είναι ο δημόσιος χαρακτήρας του κοινού βίου των πολιτών, που αποβλέπει στον εμπλουτισμό των σχέσεων των πολιτών και στον εξανθρωπισμό της κοινωνίας. Σε αντίθεση με αυτό το βασικό μέτρο, το οποίο αποτελούσε το χαρακτηριστικό γνώρισμα των περιόδων που η ανθρωπότητα γνώρισε πολιτισμική ανάπτυξη, από τη σημερινή «ανάπτυξη» απουσιάζει οτιδήποτε έχει σχέση με τον πολιτισμό. Ολα έχουν οικονομικά κριτήρια και διέπονται από μια δραχμική αντίληψη.

Ο ομιλητής προσδιόρισε με σαφήνεια ότι δεν μπορεί να υπάρξει άνθηση του πολιτισμού και των τεχνών, συμπεριλαμβανομένου του θεάτρου, αν η γνώση δε γίνει κτήμα του λαού. Και ενώ η εποχή μας, επισήμανε, είναι μια συγκλονιστική εποχή από άποψη κατάκτησης γνώσης λόγω της τεχνολογικής επανάστασης, αυτή η γνώση παραμένει μακριά από τον κοινό άνθρωπο, και αυτό γίνεται με επιμέλεια.

«Η τρομοκρατία, μαζί με τη συγκεκριμένη χρήση της νέας τεχνολογίας, έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να ακυρώσει την ανθρώπινη σκέψη. Χάνεται η δυνατότητα και το βασικό ανθρώπινο ιδίωμα του "κρίνω" και "επιλέγω".

Με το να υποβιβάζουν το γενικό γνωστικό επίπεδο του λαού, παίρνουν απ' την τέχνη τους αποδέκτες. Δεν υπάρχουν σήμερα αποδέκτες του ποιητικού λόγου, του καλού θεάτρου, του καλού βιβλίου. Τους έχει καταστρέψει η τηλεοπτική σαβούρα. Καταστρέφοντας όμως τους αποδέκτες, ακυρώνεις την πνευματική εργασία», είπε.

«Οσο για το θέατρο, για να επιβιώσει πρέπει να είναι στρατευμένο. Να αγωνίζεται δηλαδή να προβληματίσει τους θεατές με ένα άμεσο, ζεστό, δυνατό τρόπο και να τους ενεργοποιήσει, να τους κινητοποιήσει. Να τους βάλει μπροστά στο καθήκον της επιλογής του δρόμου της αρετής και του αγώνα και της απόρριψης του δρόμου της υποταγής και του συμβιβασμού», κατέληξε.