Μαθητές, φοιτητές και γονείς ενώνουν τις δυνάμεις τους και διαδηλώνουν στις 6 Νοέμβρη για την Παιδεία των αναγκών τους.

Και έχουν κάθε λόγο να διαδηλώνουν! Γιατί μπορεί να μην υπάρχει κανένα κατατεθειμένο νομοσχέδιο, μπορεί να μην ήρθαν φέτος εγκύκλιοι που να αλλάζουν την καθημερινότητα των σχολείων, όμως η χρόνια υποχρηματοδότηση και τα προβλήματα που διαρκώς συσσωρεύονται σε κάθε σχολείο και σχολή, κάνουν την Παιδεία «καζάνι που βράζει». Κι αυτό το επιβεβαιώνει και μια ματιά στον κατατεθειμένο κρατικό προϋπολογισμό, που δεν προβλέπει καμιά ουσιαστική αύξηση που θα ελάφρυνε από τα βάρη τα σχολεία και την καθημερινότητά τους.

Ο υπουργός Παιδείας έχει κυνικά ομολογήσει ότι «η παράλληλη στήριξη είναι ένα κομμάτι που θα καλυφτεί σχεδόν πλήρως και σε όλα τα υπόλοιπα η κάλυψη θα είναι εξαιρετικά επαρκής...», δηλαδή ότι θα παραμείνουν τα κενά καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Να υπενθυμίσουμε ότι, παρά τις τυμπανοκρουσίες του υπουργείου Παιδείας πως εργάζονται σκληρά ώστε η σχολική χρονιά να ξεκινήσει ομαλά, δυστυχώς ξεκίνησε με 20.000 κενά, ενώ στην επόμενη φάση προσλήψεων αναπληρωτών προσλήφθηκαν μόλις 7.089 εκπαιδευτικοί. Αρα παραμένουν χιλιάδες από τα καταγεγραμμένα κενά του Ιουνίου και ό,τι επιπλέον έχει προκύψει από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και έπειτα.

Προκλητική επιπλέον η δήλωση του υπουργού, που ανέφερε ότι «τον τρόπο με τον οποίο τα κενά αποτυπώνονται θα τον αλλάξουμε και αυτό θα γίνει μέσα από ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, καθώς είμαστε στο 2023 και ο τρόπος ρύθμισης των θεμάτων αυτών πρέπει να συμβαδίζει με την εποχή μας, με πλήρη αντικειμενική καταγραφή, και όχι από κάτω προς τα πάνω δήλωση, η οποία θα πρέπει να ελέγχεται πιο συστηματικά κατά τη γνώμη μου», τη στιγμή που αυτά καταγράφονται μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος καθημερινά. Επομένως, είναι σε πλήρη γνώση του υπουργείου τα κενά παντού. Δυστυχώς, προοιωνίζονται επιπλέον περικοπές προσωπικού, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο την παρεχόμενη εκπαίδευση στα παιδιά, κάτι το οποίο αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό, καθώς δεν αναφέρεται καμία πρόβλεψη για την πλήρη κάλυψή τους.

Τα παραπάνω καταγεγραμμένα κενά, που αφορούν μόνο στη λήξη της περσινής σχολικής χρονιάς και ΔΕΝ καλύπτονται, είναι η καταμέτρηση μίας υποβαθμισμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας, αποτέλεσμα όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που η κάθε κυβέρνηση τους διατηρεί και τους επεκτείνει ακόμα παραπέρα.

Πιο συγκεκριμένα, αφορά στη μείωση ωρών και μαθημάτων στο ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων, τα υπερπληθή τμήματα, σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, στη διδασκαλία επιστημονικών αντικειμένων από καθηγητές που δεν τα έχουν σπουδάσει, την κατάργηση του υπεύθυνου του ολοήμερου. Ενώ αναμένεται με βάση τις δηλώσεις του υπουργείου ακόμα παραπέρα χτύπημα στην Παράλληλη Στήριξη με αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου, προφανώς στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας και της εξοικονόμησης πόρων και όχι με βάση τις ανάγκες των μαθητών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες ή/και αναπηρία. Αρα αυτά τα 40.000 κενά που δόθηκαν τον Ιούνιο, αφορούν σε αυτήν την εκπαιδευτική διαδικασία που διαμορφώνεται με βάση τις δημοσιονομικές ισορροπίες μίας οικονομίας που δεν έχει ως προτεραιότητα τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, αλλά τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε ότι αυτή τη στιγμή στην Εκπαίδευση, με την αποφασιστική συμβολή όλων των κυβερνήσεων, το 30% των εκπαιδευτικών είναι αναπληρωτές, δηλαδή ανακυκλούμενοι, μεταφερόμενοι, κατανοούμε το μέγεθος της υποβάθμισης της μορφωτικής διαδικασίας, με συνολικές αρνητικές συνέπειες τόσο για τους μαθητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς που βιώνουν εργασιακό άγχος. Δεν μπορούν να κάνουν οικογενειακό προγραμματισμό, στην κυριολεξία με τη βαλίτσα στο χέρι οργώνουν όλη τη χώρα, αφήνοντας στη μέση το σημαντικό έργο που επιτελούν στο σχολείο που τοποθετούνται, αφού την επόμενη χρονιά μετακινούνται σε άλλο.

Σε σχέση με τους πανηγυρισμούς του υπουργείου Παιδείας για τους μόνιμους διορισμούς που έχουν κάνει, αυτοί δεν αναπληρώνουν την πέρα της δεκαετίας αδιοριστία, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, αλλά μόλις και μετά βίας τις περσινές συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών.

Οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού για προτεραιότητα στις σχολικές υποδομές, που έγιναν κάτω από την πίεση του κινήματος γονέων, εκπαιδευτικών, είναι κενές δεσμεύσεων, αφού ο προϋπολογισμός δεν αποτυπώνει καμία αύξηση κονδυλίων που να αφορούν στη σχολική στέγη.

Ο αντισεισμικός έλεγχος βρίσκεται στο σημείο μηδέν, μετά από έναν χρόνο από την ψήφιση του νόμου για το πρόγραμμα αντισεισμικών ελέγχων των δημόσιων κτιρίων, ενώ το πιο αισιόδοξο σενάριο τις τοποθετεί στο 2024. Αυτό αφορά σε ταχύ, οπτικό έλεγχο, δηλαδή «μία πρώτη αποτίμηση της φέρουσας σεισμικής ικανότητας με στόχο την ιεραρχική βαθμονόμηση και προτεραιοποίηση για περαιτέρω έλεγχο», δηλαδή τον ουσιαστικότερο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο. Σκεφτείτε, με ευθύνη όλων όσοι κυβέρνησαν, από τον μεγάλο σεισμό του 1999, ελέγχθηκαν μόλις τα μισά σχολεία, ενώ στην Αττική ακόμα λιγότερα, μόλις το 1/3.

Ας προσθέσουμε τη χρόνια υποσυντήρηση των σχολικών κτιρίων, αφού οι δήμοι, αν και τους έχει ανατεθεί η αρμοδιότητα, δεν έχουν την αναγκαία χρηματοδότηση. Σε αυτά να συνυπολογίσουμε τόσο τις μη αποδιδόμενες ΚΑΠ από το υπουργείο προς τους δήμους, όσο και το γεγονός ότι αυτές είναι στραγγαλισμένες κατά 60% την τελευταία δεκαετία, καθιστώντας απαγορευτική τη στοιχειώδη συντήρηση των σχολικών κτιρίων. Με βάση την καταγραφή του 2011, αναμένοντας την τελευταία του 2021 κατά την οποία δεν έχει αλλάξει δραματικά η κατάσταση, το 65,79% των σχολείων ανεγέρθηκαν από τις αρχές του αιώνα μέχρι το 1985, μόλις το 18% είναι κτισμένα με τον τελευταίο αντισεισμικό κανονισμό του 2001 και αυτά τα τελευταία μετρούν πλέον 20ετία.

Ολα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα να πέφτουν σοβάδες, να καταρρέουν οροφές, να πλημμυρίζουν με μια νεροποντή, να έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία σοβαρά προβλήματα μόνωσης. Κι αυτά είναι μία μικρή εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα κακογερασμένα και κακοσυντηρημένα σχολικά κτίρια. Δυστυχώς, δεν αποτυπώνεται καμία αύξηση προς τους δήμους, αλλά ούτε αναφέρεται γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για την ανέγερση σχολικής στέγης. Τι θα γίνει με τα εκατοντάδες «προσωρινά» τσίγκινα κουτιά όπου στεγάζονται - με νόμο ΣΥΡΙΖΑ - παιδιά στην πιο ευαίσθητη ηλικία τους; Πώς θα αντικατασταθούν από σύγχρονα και ασφαλή νηπιαγωγεία εάν δεν υπάρξει γενναία αύξηση της χρηματοδότησης;

Δεν αναφέρεται στον προϋπολογισμό καμία απολύτως αύξηση στο κονδύλι του ΟΠΕΚΑ για τα σχολικά γεύματα, παρά τη βεβαιωμένη ανάγκη επέκτασής τους σε όλα τα σχολεία της χώρας. Το ΚΚΕ με Επίκαιρη Ερώτησή του στα τέλη Σεπτέμβρη, με βάση τις ανάγκες και τα αιτήματα των οργάνων των γονιών, σημείωνε: «Κατά την περσινή σχολική χρονιά, 2022-2023, υλοποιήθηκε το πρόγραμμα "Σχολικά Γεύματα" καλύπτοντας με τα 217.267 προσφερόμενα γεύματα περίπου το 35% των μαθητών των δημοτικών σχολείων σε όλη τη χώρα.

Για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα έχουν γίνει επανειλημμένες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, ενώ αποτελεί πάγιο αίτημα διεκδίκησης των Συλλόγων Γονέων και Εκπαιδευτικών η καθολική κάλυψη όλων των μαθητών. Σχετικό Υπόμνημα έχει καταθέσει η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ).

Το επαναφέρουμε ως ζήτημα καθώς η καλπάζουσα ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και κατανάλωσης, η εκτίναξη των τιμών σε Ενέργεια, καύσιμα, ενοικίαση κατοικιών, οδηγεί σε απόγνωση χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, που αναγκάζονται να περικόψουν δαπάνες, ακόμα βασικές ανάγκες διαβίωσης, μεταξύ αυτών η σίτιση των παιδιών.

Επιπλέον, η σωστή, ισορροπημένη διατροφή αποτελεί βασική προϋπόθεση για την υγιή, ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών, ώστε να αποκτήσουν σωστές διατροφικές συνήθειες, να προληφθούν ασθένειες, να προαχθεί η υγεία τους, άρα η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου επιστημονικού διατροφικού προγράμματος για όλους τους μαθητές, με ευθύνη του κράτους, χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών, είναι επιβεβλημένη».

Αφού λείπουν όλα τα παραπάνω στοιχειώδη και βασικά προαπαιτούμενα για την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως είναι το έμψυχο δυναμικό, οι εκπαιδευτικοί, αλλά και τα σχολικά κτίρια, «πανηγυρίζουμε» για τους διαδραστικούς πίνακες, που θα μπούνε σε αίθουσες κάτω από τα ταβάνια που πέφτουν ή στα εργαστήρια που δεν υπάρχουν... Διαδραστικούς πίνακες που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουν ήδη όλα τα σχολεία, αλλά καλώς εχόντων των πραγμάτων θα μπουν... μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο!

Και την ίδια ώρα, ο υπουργός τάζει διαρκώς νέες ψηφιακές πλατφόρμες για το καθετί, ακόμα και ηλεκτρονικό φροντιστήριο τάζει για τους πιο αδύναμους μαθητές - για αυτούς τους μαθητές δηλαδή που η διά ζώσης εκπαίδευση είναι δέκα φορές πιο απαραίτητη απ' ό,τι για τους λεγόμενους καλούς μαθητές που μπορούν να διαχειρίζονται και μόνοι τους νέα κομμάτια της ύλης...

Βέβαια, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να παίρνει υπόψη της την αρνητική ευρωπαϊκή πείρα όταν επιβεβαιώνονται με περίτρανο τρόπο όλα αυτά για τα οποία οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Ετσι, στη Σουηδία, σε προηγμένη χώρα που εισήχθησαν όλα τα ηλεκτρονικά μέσα, υπολογιστές και τάμπλετ, τώρα επιστρέφουν στα βιβλία και την απερίσπαστη ανάγνωση των μαθητών, καθώς και στο γράψιμο με το χέρι, ενώ περιορίζονται στο ελάχιστο οι οθόνες, τα τάμπλετ κ.λπ., καθώς δεκαετίες μετά αναγνωρίζουν ότι οι απόφοιτοι του σχολείου τους υστερούν σε βασικές δεξιότητες, όπως είναι η ανάγνωση.