ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ στην τελευταία σελίδα του χτεσινού «Ριζοσπάστη»: Ενα παιδί μπήγει τη σημαία της Παλαιστίνης σε σωρό ερειπίων της Τζενίν. Την κίνησή του κατέγραψε ο φακός της Ιστορίας. Κι η μορφή του, άσβεστη εικόνα στη μνήμη του μέλλοντος. Δεν ξέρω τ' όνομά του. Αλλά τι σημασία έχει; Μπορεί κανείς να μη θυμάται τα ονόματα των δυο στρατιωτών του Ερυθρού Στρατού που έμπηξαν την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταντ, αλλά η κίνηση και η μορφή τους είναι χαραγμένα, εσαεί, στα μάτια και στο νου της ανθρωπότητας.

ΠΟΙΟΣ είναι αυτός ο μικρός Παλαιστίνιος, που σκαρφαλώνει στα χαλάσματα, για να υψώσει τη σημαία; Είναι ένα από τα παιδιά της Ιντιφάντα, που πολεμούν με τη σφεντόνα, διεκδικώντας πατρίδα. Ενας «γαβριάς» που παίζει με τα νεύρα των κατακτητών. Ενας Δαβίδ που δε δειλιάζει μπροστά στον πάνοπλο Γολιάθ. Ενας αυριανός «μπουρλοτιέρης» της σιγουριάς και της κομπορρημοσύνης του Ισραήλ. Ενας μελλοντικός υπερήφανος πολίτης της ελεύθερης και δημοκρατικής Παλαιστίνης.

ΤΟΥΤΟΣ ο «διαβολάκος» μπήγει το κοντάρι της σημαίας στην «καρδιά» του Σαρόν. Ετσι μόνο πεθαίνει ο Δράκουλας. Καρφώνει τον ιστό της στα «μάτια» του Μπους. Ετσι μόνο γλιτώνεις από τον Κύκλωπα. Κι είναι το ανέμισμα της σημαίας, η εκδίκηση και η δικαίωση των χιλιάδων σφαγιασθέντων της Τζενίν, της Βηθλεέμ, της Ραμάλα, της Νάμπλους, της Τουλκαρέμ, της Χεβρώνας. Κι είναι το θρόισμά της, που προσκαλεί στην πατρίδα χιλιάδες εξόριστους, αιχμαλώτους και φυλακισμένους Παλαιστίνιους.

ΚΟΙΤΑΞΤΕ καλά τούτον εδώ τον «μπόμπιρα». Δεν είναι απλώς ένα παιδί που μετράει το μπόι του, με τον πήχη της αντρειοσύνης και της τιμής. Είναι ένα αναμμένο σπίρτο που βάζει φωτιά στην ασφάλεια της ιμπεριαλιστικής «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Είναι μια φλόγα που φωτίζει τα πανάρχαια και πανανθρώπινα ιδανικά του πατριωτισμού, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Είναι ένας φωτεινός σηματοδότης που δείχνει το δρόμο του μέλλοντος...