Αποτέλεσε κλιμάκωση της μεγαλειώδους απεργιακής μάχης που δόθηκε στις 28 Φλεβάρη, έναν χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενώθηκαν σ' ένα ορμητικό, μαχητικό ποτάμι, τηρώντας την υπόσχεση ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί, βροντοφωνάζοντας να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα και, παράλληλα, θέτοντας στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους όλα αυτά που είναι σύγχρονα, αναγκαία και δυνατά για να ζει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού όπως πραγματικά της αξίζει.

Η απεργία στις 17 Απρίλη έδωσε συνέχεια στον κοινό αγώνα των εργαζομένων, ανεξαρτήτως κλάδου, των αυτοαπασχολούμενων, των βιοπαλαιστών αγροτών και της νεολαίας μας που έχει φέρει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση, καθώς δεν μπορεί να πείσει ότι είναι δυνατό να συνυπάρξουν οι ανάγκες των πολλών, αυτών που εργάζονται και παράγουν, με τα συμφέροντα των λίγων που άκοπα αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους, εκμεταλλευόμενοι τα αποτελέσματα της δουλειάς των πολλών.

Συναντιούνται με τους κομμουνιστές στους ελπιδοφόρους δρόμους του αγώνα, παίρνουν ανάταση κι αισιοδοξία, πιστεύουν στη μεγάλη δύναμη που έχουν όταν βαδίσουν χέρι χέρι με τον διπλανό τους για όλα αυτά που τους ενώνουν, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Γιατί εκεί γεννιέται η πραγματική ελπίδα, η αισιοδοξία για το σήμερα και το αύριο: Στον δρόμο της καθημερινής πάλης και του αγώνα. Αυτή η εμπιστοσύνη και η εκτίμηση στις δυνάμεις του ΚΚΕ σφυρηλατούνται στην καθημερινότητα, στους χώρους δουλειάς, στα αμφιθέατρα, στα σχολεία, στις γειτονιές. Αυτή η εμπιστοσύνη μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και μπροστά στις ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη, με χιλιάδες ψήφους εργαζομένων και του δημόσιου τομέα, με πολύ δυνατό ΚΚΕ!