Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 300.000 Δανοί (11% του συνολικού εργατικού δυναμικού) εργάζονται με τις λεγόμενες «συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή με την ταμπέλα του freelancer («συνεργάτες» και «αυτοαπασχολούμενοι», σύμφωνα με τους αντεργατικούς νόμους που συγκαλύπτουν τη σχέση μισθωτής εργασίας).

Αν αρρωστήσει ένας εργαζόμενος «ελεύθερος επαγγελματίας» η βάρδιά του απλά ακυρώνεται, ενώ δεν υπάρχει ασφάλεια και σύνταξη αν δεν πληρώσει ο ίδιος το ταμείο του. Τα όποια δικαιώματά του βρίσκονται υπό διαρκή πίεση, την ώρα μάλιστα που το όριο συνταξιοδότησης στη Δανία έχει φτάσει στα 69 χρόνια και αναμένεται να αυξηθεί στα 74 για τους σημερινούς 20άρηδες...

Αντίστοιχα, στη Σουηδία υπάρχουν - επίσημα τουλάχιστον - 262.000 εργαζόμενοι με συμβάσεις μηδενικών ωρών (ακόμα και στον δημόσιο τομέα), ενώ στη Νορβηγία παρόμοια συμβόλαια ελαστικής εργασίας υπάρχουν μεταξύ άλλων σε μεγάλα εργοτάξια στο Οσλο, που αφορούν μέχρι και το 90% του προσωπικού.

Μάλιστα, τον Νοέμβρη του 2017 η κατάσταση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που τα νορβηγικά σωματεία κήρυξαν απεργία με αίτημα να απαγορευτούν οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, τα γνωστά δουλεμπορικά.

Κατά καιρούς στη Δανία βλέπουν το φως της δημοσιότητας απίστευτες καταγγελίες εργαζομένων για τις συνθήκες της δουλειάς τους. Οπως αυτή για τη μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρονικού λιανικού εμπορίου, που ανάγκαζε τους οδηγούς της να ουρούν σε μπουκάλια και να δουλεύουν 15 ώρες τη μέρα, 7 μέρες συνεχόμενα και σε αρκετές περιπτώσεις επί μήνες χωρίς ρεπό, ενώ επέβαλλε βαριά πρόστιμα για τυχόν καθυστέρηση των παραγγελιών.

Αντίστοιχα, πριν 3 χρόνια η «Wolt» αρνήθηκε να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τους εργαζόμενους - οδηγούς της, με την πρόφαση ότι «οι οδηγοί δεν είναι μισθωτοί εργαζόμενοι αλλά αυτοαπασχολούμενοι, δεν πρόκειται συνεπώς για σχέση εργοδότη - εργαζόμενου».

Εκπρόσωπος της εργοδοτικής ένωσης HORESTA ανέφερε πρόσφατα σε συνέντευξή της ότι «οι εργοδότες του κλάδου δυσκολεύονται να βρουν εργατικό δυναμικό» και ότι «η μόνη λύση είναι η ευκολότερη προσέλκυση εργατικού δυναμικού εκτός ΕΕ», ζητώντας μεταξύ άλλων «να νομοθετηθούν ακόμα πιο χαμηλός κατώτατος μισθός και προσαρμογή της "θετικής λίστας" ανά κλάδο (με βάση την οποία μπορεί κάποιος να έρθει στη Δανία για δουλειά)».

Τέτοια έμπνευση είχαν και οι εργοδότες στις αλυσίδες εστιατορίων «Hereford Beestow» και «Βrp Price», που στη διαπραγμάτευση με την 3F για νέα ΣΣΕ έβαλαν ως όρο την οριζόντια μείωση των μισθών στις 125 κορόνες την ώρα, τη μείωση των αδειών κατά 5 μέρες τον χρόνο, την κατάργηση κάθε προσαύξησης στον μισθό για τις βραδινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα, καθώς και του δικαιώματος να γνωρίζει ο εργαζόμενος το πρόγραμμά του 4 βδομάδες πριν...