«Μα καλά, είναι δυνατόν σε μια χώρα με τόσες τουριστικές επενδύσεις, με τόση ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας, να γίνονται τέτοιες αστοχίες;». Κάτι τέτοια ερωτήματα διατυπώνονται με αφορμή την πρόσφατη μαζική δηλητηρίαση σε ξενοδοχειακή μονάδα από διαρροή μονοξειδίου του άνθρακα. Κι όμως, υπάρχει απάντηση. Και αυτή βρίσκεται σε κάθε «αναπτυξιακό» νόμο για τη διευκόλυνση των επενδυτικών σχεδίων, δηλαδή στις fast track διαδικασίες, στις αδειοδοτήσεις με τυπικούς ελέγχους ή με «ελέγχους» που γίνονται «δειγματοληπτικά», και μάλιστα αφού πρώτα ξεκινήσει τη λειτουργία της μια επιχείρηση. Βρίσκεται στη λειτουργία ειδικά των μεγάλων ομίλων, που για να περιορίσουν τα «κόστη» και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη δεν προσλαμβάνουν εξειδικευμένους εργαζόμενους, αφήνουν π.χ. τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες να λειτουργούν χωρίς κρίσιμες ειδικότητες (ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς κ.ά.). Βρίσκεται στη γενικευμένη εργολαβοποίηση και στη δουλειά με ημερομηνία λήξης, με εργαζόμενους να απολύονται πριν προλάβουν να μάθουν τα «κατατόπια» μέσα σε χώρους όπου μένουν και εργάζονται εκατοντάδες άτομα. Βρίσκεται στο προσωπικό που δεν εκπαιδεύεται να αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις, δεν γνωρίζει καν πώς εκκενώνεται μια τέτοια μονάδα. Ολα τα παραπάνω είναι που συνθέτουν το «παγόβουνο» των επενδυτικών ρεκόρ στον Τουρισμό, και κανείς δεν μπορεί να παριστάνει ότι δεν τα γνωρίζει. Αυτά καταγγέλλουν και τα σωματεία του κλάδου, μαζί με τα μισθολογικά τους αιτήματα, όπως έγινε και στην πρόσφατη απεργία τους. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποια αστοχία, αλλά για την άλλη όψη των κερδών με ουρά για τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας.