Αυτό το διάστημα συμπληρώνονται 80 χρόνια από το τέλος της Κατοχής και την κρίσιμη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944. Με αφορμή αυτήν την επέτειο η ΚΝΕ ξεδιπλώνει μια μεγάλη ιδεολογική - μορφωτική - πολιτική παρέμβαση με στόχο την προβολή της τεράστιας συμβολής του ΚΚΕ στους αγώνες του λαού και των συμπερασμάτων από την Ιστορία του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, που αποτελούν δύναμη για την πάλη σήμερα, ώστε να έχει αντοχή και να δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, να δυναμώνει η συσπείρωση με το ΚΚΕ.

Στο πλαίσιο αυτής της επετείου, δημοσιεύει και μια αφίσα που εμπνέεται από τον επίλογο του βιβλίου «Τα παιδιά της Αθήνας», του Δ. Ραβάνη - Ρεντή:«Οι Οργανώσεις (σ.σ. της ΕΠΟΝ) γράφανε στους τοίχους τα "νέα από τα μέτωπα" για να κατατοπίζουνε τον κόσμο, να μην τον ξεγελάει η χιτλερική προπαγάνδα. Να, ας πούμε: "Θάνατος στον φασισμό - λευτεριά στον λαό!" και "Ο Κόκκινος Στρατός προχωρεί προς τα γερμανικά σύνορα". (...) Να όμως που εκείνη τη μέρα είδε και κάτι καινούργιο, κάτι που για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή του στους δρόμους της Αθήνας. Εκεί, κοντά στις οδούς Αγίου Μελετίου και Αχαρνών, είδε ζωγραφισμένο ένα τεράστιο ρολόι με τους δείκτες σταματημένους στις δώδεκα παρά πέντε. Από κάτω έγραφε: "Η Ωρα της Λευτεριάς πλησιάζει! Ολοι στ' Αρματα!". (...)

Κάθε συγγραφέας ξέρει πως στο τέλος του βιβλίου του, πρέπει να γράψει: "ΕΠΙΛΟΓΟΣ". Εγώ, αντί γι' αυτό, έβαλα εκείνο το "ΔΩΔΕΚΑ ΑΚΡΙΒΩΣ". Γιατί... η ιστορία δεν είχε επίλογο... 'Η, όχι... Είχε έναν επίλογο που δεν ταίριαζε καθόλου με τον αγώνα των παιδιών και των γονιών τους... Κάποιοι σκίσανε, καταστρέψανε τα ρολόγια με το "ΔΩΔΕΚΑ ΑΚΡΙΒΩΣ". Κάποιοι κάνανε ήρωες τους γερμανοτσολιάδες κι ονόμασαν τους αγωνιστές "αλήτες". (...) Νομίζανε πως σκίζοντας τα ρολόγια θα μπορούσαν να σταματήσουν τον Χρόνο! Αν είναι δυνατόν! Παρακαλώ, γράφτε εσείς, αναγνώστες μου και φίλοι μου, τον Επίλογο! Κι εγώ μαζί σας...».