Από τα ταβάνια που πέφτουν στα κεφάλια τους και την έλλειψη αντισεισμικών ελέγχων, πυροπροστασίας κ.λπ. μέχρι τις ελλείψεις καθηγητών, τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία της αποσπασματικότητας, αλλά και τους κόφτες και τα εμπόδια που βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους οι μαθητές, όπως η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ), είναι πολλά αυτά που τους κάνουν να αγανακτούν και να δηλώνουν ότι θα «βουλιάξουν» τους δρόμους τη Δευτέρα με τις διεκδικήσεις τους. Και διεκδικούν αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, όπως καθηγητές στην ώρα τους, ασφαλή κτίρια, σχολείο δημιουργικό και όχι ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο. Απέναντι σε αυτά η κυβέρνηση, αντί να πάρει ουσιαστικά μέτρα για να βελτιωθούν τα σχολεία, καταβάλλει τεράστια προσπάθεια να επιβάλει κλίμα τρομοκρατίας σε όσους αγωνίζονται.

Οι δε φοιτητές βάζουν στο επίκεντρο της διεκδίκησής τους τα ζητήματα των υποδομών στα πανεπιστήμια, που έρχονται επιτακτικά στην επιφάνεια, τις ελλείψεις σε προσωπικό στα ΑΕΙ, την ανάγκη για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, η οποία έχει μειωθεί κατά 60% τα τελευταία 15 χρόνια. Διεκδικούν επίσης άμεσα μέτρα ανακούφισης από το μεγάλο κόστος σπουδών, δωρεάν φοιτητική μέριμνα, αύξηση του στεγαστικού επιδόματος με διεύρυνση των δικαιούχων, μετεγγραφή για όσους φοιτητές το έχουν ανάγκη.

Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Περιβολάρης, πρωτοετής φοιτητής στο Χημικό του ΕΚΠΑ ο οποίος έχει αιτηθεί μετεγγραφή, «οι φοιτητές που έχουμε ανάγκη τη μετεγγραφή μας για να συνεχίσουμε τις σπουδές μας βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση και αγωνιούμε. Ετσι κι εγώ πέρασα στο Χημικό της Πάτρας, όμως η αδερφή μου σπουδάζει στην Αθήνα και δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στο να συντηρούμε δύο σπίτια...

Ηρθε ο Νοέμβρης και ακόμα δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες για τη μετεγγραφή μας. Πέρα λοιπόν από το ότι είμαστε "στον αέρα", δεν προχωράμε και τις σπουδές μας. Δεν δικαιούμαστε πρόσβαση στα εργαστήρια, ο εργαστηριακός εξοπλισμός που δίνεται δεν παραχωρείται σε εμάς και το Τμήμα απαιτεί να βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Ούτε για τη σίτιση δεν έχουμε ενημερωθεί, για το πότε θα μπορούμε να κάνουμε αιτήσεις.

Το λιγότερο που πρέπει να γίνει είναι να ανοίξουν τώρα οι αιτήσεις, να γίνουν δεκτοί όλοι οι συμφοιτητές μας, να αναπληρωθούν τα χαμένα εργαστήρια, να μας δοθούν όλα τα απαραίτητα αναλώσιμα για να μπορούμε να σπουδάσουμε, να μας παραχωρηθούν άμεσα κωδικοί για σίτιση και στέγαση!».

Θέμα διεκδίκησης γίνεται και το δικαίωμα ολοκλήρωσης των σπουδών για τους φοιτητές που τις έχουν καθυστερήσει και αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο των διαγραφών. Πρόκληση χαρακτηρίζει ο Μανώλης Γκούφας, φοιτητής στη σχολή ΗΜΜΥ του ΕΜΠ, την πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις διαγραφές φοιτητών, εξηγώντας: «Αυτοί ευθύνονται που εγώ και πολλοί άλλοι εργαζόμασταν παράλληλα με τις σπουδές μας για να παλέψουμε το τεράστιο κόστος σπουδών, που προσπαθούσαμε να παρακολουθήσουμε εργαστήρια παράλληλα με τις σπουδές μας χωρίς καμία μέριμνα για τους εργαζόμενους, που αντιμετωπίζαμε τις ελλείψεων καθηγητών και τις δυσκολίες να δηλώσουμε μαθήματα κ.λπ. Ξέρω συμφοιτητές μου που για ορισμένους μήνες δεν παρακολουθούσαν, λόγω προβλημάτων υγείας (και ψυχικής πίεσης), χωρίς κανένα μέτρο. Αυτοί μας κουνάνε το δάχτυλο ότι καθυστερούμε!

Εγώ, για να καταλάβετε, μπήκα στο ΕΜΠ το 2018, έζησα τα δύο χρόνια κλειστών σχολών λόγω της πανδημίας, είδα συμφοιτητές μου να αποσυντονίζονται τελείως οι σπουδές τους. Εγώ κανονικά πρόκειται να διαγραφώ τώρα... Δεν με λες και "αιώνιο φοιτητή", είμαι 24 χρονών. Το ξεκαθαρίζουμε, οι φοιτητές θέλουμε στήριξη, όχι διαγραφές!».