Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά το ΚΚΕ τον σύντροφο Νίκο Ιωαννίδη. Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη και σεβασμό τον αλύγιστο, παλαίμαχο κομμουνιστή, σύντροφο Νίκο Ιωαννίδη, που "έφυγε" σήμερα (σ.σ. 1/11) από τη ζωή πλήρης ημερών και αγώνων.

Ο σύντροφος Νίκος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929, παιδί αρτεργάτη και αγρότισσας, που από το 1920 συμμετείχαν στο συνδικαλιστικό κίνημα και υπήρξαν οπαδοί του νεοσύστατου τότε ΚΚΕ. Από τα παιδικά του χρόνια στρατεύτηκε στα ιδανικά του ΚΚΕ και του μεγαλειώδους αγώνα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και έτσι στα 14 του χρόνια οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ στην Αθήνα, ενώ από νωρίτερα δούλευε μέσω των συγγενών του στελεχών του ΚΚΕ ως παράνομος σύνδεσμός τους. Ως ΕΠΟΝίτης συνελήφθη για πρώτη φόρα το 1946, για "τοιχοκόλληση προκηρύξεων", και εξέτισε ποινή ενός μήνα στις Φυλακές Ανηλίκων Κηφισιάς. Αμέσως συνέχισε την παράνομη δράση του και συνελήφθη ξανά το 1947, κατά τις "ομαδικές συλλήψεις του Ζέρβα", για να βρεθεί στην Ικαρία, ξεκινώντας μια μακρά πορεία φυλακίσεων και εξορίας, που δεν σταμάτησε μέχρι το 1971.

Το 1949 ο σύντροφος Ν. Ιωαννίδης μεταφέρθηκε στο κολαστήριο της Μακρονήσου, αρχικά στο πολιτικό και στη συνέχεια στο στρατιωτικό τμήμα, όπου πέρασε άγρια βασανιστήρια με σκοπό να του αποσπάσουν "δήλωση μετανοίας", σε σημείο που θεωρήθηκε βέβαιο ότι τις επόμενες μέρες θα πέθαινε από εσωτερική αιμορραγία, και τον απέλυσαν για να μην τον βρουν νεκρό στα χέρια τους. Υπήρξε ένας από τους πρώτους 23 αλύγιστους αγωνιστές που απολύθηκαν από το Μακρονήσι. Εκεί ξαναβρέθηκε πολύ γρήγορα, το 1952, ως φαντάρος αυτήν τη φορά, και ακολούθησε ο εκτοπισμός του στον Αη Στράτη έως το 1958. Ανάμεσα στους δύο εκτοπισμούς του στη Μακρόνησο ο σύντροφος Νίκος υπήρξε σύνδεσμος της εφημερίδας "Μάχη", την οποία προμήθευε, με τις καταγγελίες των βασανιστηρίων των εξόριστων, και το 1951 συνδέθηκε και επίσημα με το ΚΚΕ, του οποίου υπήρξε μέλος και στέλεχος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο σύντροφος Νίκος Ιωαννίδης υπήρξε ακόμα ένας από τους αγωνιστές που πιάστηκαν ξανά την 21η Απριλίου του 1967, ανήμερα της εκδήλωσης του στρατιωτικού πραξικοπήματος, και βρέθηκε από τον Ιππόδρομο στη Γυάρο, στη Λέρο, στον Ωρωπό έως και το 1971.

Μέσα σε αυτά τα θυελλώδη χρόνια παράνομης δράσης, φυλακίσεων και εξοριών, ο σύντροφος Νίκος ανέλαβε πολλές υπεύθυνες δουλειές στο Κόμμα και στο κίνημα, τις οποίες έφερνε σε πέρας με συνέπεια και σεμνότητα: Διαφωτιστής και Γραμματέας της ΕΠΟΝ Πατησίων, Α' και Β' Γραμματέας σε Οργανώσεις της Νεολαίας ΕΔΑ στην Αθήνα και ταυτόχρονα μέλος τριάδας της παράνομης Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, Γραμματέας της ΕΔΑ στα Πατήσια και στέλεχος της Οργάνωσής της στην εφημερίδα "Δημοκρατική Αλλαγή", στην οποία εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Ακόμα, μετά την πτώση της χούντας, υπήρξε από τους πρωτοπόρους συντρόφους για τη συγκρότηση Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ, έχοντας σημαντική συμβολή στην οικοδόμηση και ανάπτυξη των Αχτίδων Πατησίων, Κεντροανατολικής και 5ου - 6ου Διαμερίσματος. Στα χρόνια που ακολούθησαν εργάστηκε στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό και ανήκε στις Κομματικές Οργανώσεις της Νέας Ιωνίας.

Ο σύντροφος Νίκος Ιωαννίδης, πέρα από αταλάντευτος, σεμνός και αισιόδοξος κομμουνιστής, χαρακτηριζόταν και από τη μεγάλη του αγάπη για το σκάκι, το οποίο έμαθε παρακολουθώντας συνεξόριστούς του στην Ικαρία και έφτασε στο σημείο να κερδίζει κορυφαίους σκακιστές της εποχής του σε επίσημους αγώνες, αλλά και να δημοσιεύει σκακιστικά προβλήματα σε μεγάλες εφημερίδες ("Βήμα της Κυριακής", "Πάνθεον", "Ακρόπολη").

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια προς όλους τους οικείους του συντρόφου Νίκου».