Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο σπουδαίος ποιητής και στιχουργός Μιχάλης Γκανάς, αφήνοντας το δικό του ξεχωριστό σημάδι στο ελληνικό τραγούδι, καθώς ήταν δημιουργός πολλών αγαπημένων τραγουδιών, μελοποιημένων από τους Μίκη Θεοδωράκη, Νίκο Ξυδάκη, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Θανάση Γκαϊφύλλια κ.ά.

Γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944. Στα χρόνια του εμφυλίου η οικογένειά του, ακολουθώντας και το υπόλοιπο χωριό, κυνηγημένοι από τον Εθνικό Στρατό καταφεύγουν στις σοσιαλιστικές χώρες. Τα παιδικά του χρόνια τα περνά στην Ουγγαρία. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τη φοίτησή του.

Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, ως επιμελητής λογοτεχνικών εκπομπών και σεναριογράφος, καθώς και ως κειμενογράφος. Εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές, όπως «Ακάθιστος Δείπνος» και «Μαύρα Λιθάρια», αλλά και πεζογραφία.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Για τα έργα του έλαβε πολλά βραβεία και διακρίσεις.

Με θλίψη και σεβασμό αποχαιρετά το ΚΚΕ τον σπουδαίο ποιητή. Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Αποχαιρετούμε με θλίψη και σεβασμό τον σπουδαίο ποιητή Μιχάλη Γκανά, που άνοιξε με την πένα του δρόμους για να περπατήσουν όσοι "δεν έμειναν αλώβητοι από τις μυλόπετρες της Ιστορίας".

Η πολιτική προσφυγιά που γνώρισε από πολύ μικρός, καθώς η οικογένειά του κυνηγήθηκε από τον αστικό στρατό, και η οδύσσεια μέχρι να φθάσουν στην Ουγγαρία, έμεινε στη μνήμη του για πάντα και καθόρισε τη γραφή του.

Η Ελλάδα χαράχτηκε σε κάθε στίχο που έφτιαχνε, σαν περίτεχνο ηπειρώτικο κόσμημα, όπως εκείνα των παλιών μαστόρων της γενέθλιας γης. Ο,τι τον βασάνιζε ήταν η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής στην παιδική ηλικία, ίσως την πραγματική πατρίδα όλων μας, όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος.

Στους δωρικούς του στίχους συνέχισε να τραγουδά καθώς πίστευε ότι "δουλειά της ποίησης είναι να στέκει πάνω στις πληγές και να τις ξύνει. Εχει μια παρηγορητική δύναμη. Μια ελευθεριότητα. Μια ασύγκριτη καταφυγή σε ένα άλλο προσωπικό σύμπαν. Γι' αυτό: Να μη κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς. Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια. Και η διάρκεια είναι πάθος".

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».