Η φετινή Παγκόσμια Μέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των γυναικών είναι αφιερωμένη στις γυναίκες των λαών που ματώνουν από τη βία του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της προσφυγιάς, που χάνουν τη ζωή τους στα νερά του Αιγαίου, όπως στην πρόσφατη τραγωδία στη Σάμο. Η σκέψη μας είναι στις γυναίκες της Παλαιστίνης που βιώνουν τη γενοκτονία από το κράτος του Ισραήλ με την προκλητική στήριξη ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Η αλληλεγγύη μας απέναντι στις γυναίκες που βιώνουν αυτή την κόλαση βρίσκει έκφραση στον αγώνα του λαού μας για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ΝΑΤΟικού τόξου για την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Ιδιαίτερα σε συνθήκες που ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου είναι περισσότερο από ορατός, μετά την κλιμάκωση της σύγκρουσης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Η συγκεκριμένη μέρα δεν έχει τυπικό χαρακτήρα. Αφορά στην καθημερινή προσπάθεια για να χτίζεται ασπίδα προστασίας για κάθε γυναίκα από την πολύμορφη βία. Είναι ο καθημερινός αγώνας σε σύγκρουση με τις «αλυσίδες» που εμποδίζουν τις γυναίκες να σπάσουν τα δεσμά μιας βίαιης, παθογόνας διαπροσωπικής και οικογενειακής σχέσης.

Τα αποτρόπαια και φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος των γυναικών, όπως οι πρόσφατες δολοφονίες γυναικών από τους πρώην ή νυν συντρόφους τους, είναι γροθιά στο στομάχι. Επιβεβαιώνουν με τραγικό τρόπο ότι υπάρχει ένα σάπιο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό υπόβαθρο που γεννά τους δράστες - «τέρατα» κι αφήνει τις γυναίκες ευάλωτες σε κάθε είδους κίνδυνο.

Κρίκοι αυτής της αλυσίδας είναι η εργοδοτική βία και η εντατικοποίηση της δουλειάς, που οδήγησε στα πρόσφατα εργοδοτικά εγκλήματα με θύματα δύο εργαζόμενες. Είναι οι εκβιασμοί σε επαγγελματίες αθλήτριες να αναβάλουν τη δημιουργία οικογένειας για να μην ακυρωθεί αυτόματα το συμβόλαιό τους. Γιατί τα μέτρα προστασίας της μητρότητας αποτελούν «κόστος» για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Είναι, όμως, και η βία της κρατικής αδιαφορίας με την αποτρόπαιη δολοφονία της 28χρονης Κυριακής έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, που έμεινε αβοήθητη. Την ίδια ώρα το εχθρικό για τον λαό κράτος με τους θεσμούς του προχωρά με ταχύτητα την καταστολή κάθε φωνής που πάει «κόντρα στο ρεύμα»:

Οπως η εκπαιδευτικός που έδωσε μάθημα ζωής στους μαθητές της για την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό.

Οπως οι μαχήτριες γυναίκες που υπερασπίζονται τα σπίτια του λαού, ακόμα και οικογενειών με ΑμεΑ, από τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς, με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις, και συναντούν διμοιρίες ΜΑΤ κ.ά.

Οι «αλυσίδες» αυτές γίνονται ασφυκτικές όταν μια γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει έναν «Γολγοθά» οπότε αναμετριέται με την ενδοοικογενειακή βία. Παρά την ακούραστη προσπάθεια των εργαζομένων στις δομές πρόληψης και προστασίας, βιώνει τις συνέπειες της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης του δικτύου, η λειτουργία του οποίου εξαρτάται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης. Και είναι πρόκληση, η κυβέρνηση να μην εξασφαλίζει την έγκαιρη πληρωμή των δεδουλευμένων των εργαζομένων στη γραμμή SOS, οι οποίες έρχονται αντιμέτωπες και με την οικονομική ανασφάλεια και με την εργασιακή ανασφάλεια, δουλεύοντας για χρόνια με ετήσιες συμβάσεις. Γιατί διαχρονικά οι κυβερνήσεις αρνούνται τη μονιμοποίησή τους.

Αυτά είναι τα «πρωτόκολλα» της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που λογαριάζουν με τη λογική του «κόστους - οφέλους» για το κράτος τα αναγκαία μέτρα οικονομικής, κοινωνικής, νομικής προστασίας των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους. Την ίδια ώρα, οι οικογένειες των δολοφονημένων γυναικών παλεύουν να επουλώσουν τα τραύματά τους, χωρίς κρατική στήριξη.

Η πρόσφατη Οδηγία της ΕΕ είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Οι όποιες προτάσεις για μέτρα προστασίας των κακοποιημένων γυναικών αρχίζουν και τελειώνουν στα όρια των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας και του κράτους. Η δωρεάν νομική συνδρομή της γυναίκας που βρίσκει το θάρρος να καταγγείλει τέτοια αποτρόπαια περιστατικά συνίσταται μόνο στις περιπτώσεις γυναικών που δεν έχουν τους «οικονομικούς πόρους» να ανταποκριθούν στις πολυδάπανες και μακροχρόνιες διαδικασίες. Ακόμα και ο απαιτούμενος αριθμός κλινών στους ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους έχει ως κριτήριο τη «ρεαλιστική εκτίμηση» του κοινωνικού φαινομένου της πολύμορφης βίας κατά των γυναικών.

Η Οδηγία της ΕΕ φτάνει να εξαρτά την προστασία των γυναικών από τη βία και την παρενόχληση στο διαδίκτυο με κριτήριο τα συμφέροντα των πλατφορμών που διακινούν πορνογραφικό υλικό. Φτάνει να αναγνωρίζει το δικαίωμα των «παρόχων» τέτοιου περιεχομένου να ασκήσουν ένδικα μέσα σε αποφάσεις για την αφαίρεση υλικού με προσωπικές στιγμές μιας γυναίκας, το οποίο διακινείται χωρίς τη συναίνεσή της.

Το ΚΚΕ έχει καταθέσει προτάσεις για μέτρα ολόπλευρης προστασίας των γυναικών από την πολύμορφη βία, με γενναία κρατική χρηματοδότηση ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν δικτύου δομών για την πρόληψη και τη στήριξη των γυναικών (συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες, γραμμή SOS), στελεχωμένων με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων. Χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών, ΜΚΟ, που παίρνουν και το μεγαλύτερο κομμάτι της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.

Το κύριο είναι να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ώστε μια γυναίκα να σταθεί στα πόδια της, οικονομικά, κοινωνικά ανεξάρτητη, με κύριο το δικαίωμά της στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπές εισόδημα.

Αναμετριόμαστε καθημερινά με τις αναχρονιστικές, πατριαρχικού τύπου κοινωνικές αντιλήψεις και συμπεριφορές, παλιά και δήθεν σύγχρονα στερεότυπα για την κοινωνική θέση της γυναίκας, τις σχέσεις των δύο φύλων, τις διαπροσωπικές σχέσεις, με τις σάπιες αξίες του ατομισμού, του εγωιστικού τρόπου ζωής και σκέψης, την υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόμα και της ζωής του. Ολα αυτά αναπαράγονται από όλα τα κανάλια του συστήματος.

Και πραγματικό δίχτυ ασφαλείας είναι ο συλλογικός αγώνας ενάντια στη γενεσιουργό μορφή βίας, το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, τη βίας, της γυναικείας ανισοτιμίας. Σε αυτόν τον δρόμο μπορεί κάθε γυναίκα να αντλήσει δύναμη, θάρρος, αντοχή να αλλάξει μαχητικά τη ζωή της.