Στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠαΔΑ), που ξεπερνά πλέον τα 6 χρόνια λειτουργίας και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, διακρίνουμε τις αρνητικές συνέπειες της διαχρονικής πολιτικής ΕΕ - κυβερνήσεων στα πανεπιστήμια ως προς τις ανάγκες των φοιτητών.

Τα τεράστια προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι φοιτητές είναι το αποτέλεσμα των προτεραιοτήτων της κυβερνητικής πολιτικής στα πανεπιστήμια, της λειτουργίας τους ως «αυτόνομων» επιχειρηματικών μονάδων. Ετσι, ενώ το ΠαΔΑ «διαφημίζεται» ως το πρώτο «πράσινο» πανεπιστήμιο, «πουλάει» «εξωστρέφεια» με προγράμματα επί πληρωμή και ετοιμάζει ξενόγλωσσα με δίδακτρα, αξιολογείται θετικά με βάση τους δείκτες «ποιότητας» της αγοράς... για φοιτητές κι εργαζόμενους δεν εξασφαλίζονται ούτε τα αυτονόητα.

Στο ΠαΔΑ φοιτούν περισσότεροι από 55.000 φοιτητές. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Αττικής και το τρίτο πανεπιστήμιο της χώρας, ωστόσο δεν έχει φοιτητική εστία. Μόλις 6.500 φοιτητές από αυτούς δικαιούνται σίτιση, δηλαδή το 12%. Τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν είναι κατοχυρωμένα για όλους τους αποφοίτους. Η αναλογία φοιτητών/διδασκόντων ξεπερνάει τον μέσο όρο του 1/47 που ισχύει για τα ελληνικά ΑΕΙ. Μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε υποδομή και εξοπλισμό, ενώ η απλήρωτη πρακτική άσκηση είναι κανόνας για πολλά τμήματα.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στο ΠαΔΑ, στις δύο πανεπιστημιουπόλεις του ιδρύματος, και συνομίλησε με φοιτητές από διάφορα τμήματα, με εκπροσώπους των φοιτητικών τους συλλόγων, για τους όρους με τους οποίους σπουδάζουν, για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο σήμερα.

Ξεκινώντας μια περιγραφή για τις συνθήκες στις οποίες σπουδάζουν οι φοιτητές χαρακτηρίζουν δυσβάσταχτο κόστος γι' αυτούς και τις οικογένειές τους το ζήτημα της φοιτητικής στέγης. «Είναι εικονική η πραγματικότητα που παρουσιάζει η κυβέρνηση σε σχέση με το θέμα της φοιτητικής στέγης. Είναι τραγική έλλειψη για ένα τόσο μεγάλο ίδρυμα η ανυπαρξία φοιτητικής εστίας, ιδιαίτερα για τους φοιτητές που καταγόμαστε από την επαρχία», επισημαίνει ο Νίκος, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Μηχανικών. «Πρόκειται για πανάκριβο εμπόρευμα για εμάς και τις οικογένειές μας, αφού τα ενοίκια σπιτιών στις γύρω περιοχές του ΠαΔΑ κυμαίνονται τουλάχιστον στα 400 - 500 ευρώ. Το στεγαστικό επίδομα δεν καλύπτει ούτε τα ενοίκια 3 μηνών στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ δεν δίνεται σε μηνιαία βάση αλλά αναδρομικά στο τέλος της χρονιάς», συμπληρώνει η Νίνα, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου ΣΔΟΚΕ. «Είναι τραγελαφικό, την ώρα που πολλοί συνάδελφοί μας αναγκάζονται να εργάζονται για να ανταποκριθούν οικονομικά στις σπουδές τους, να μας παρουσιάζουν ως λύση από τη μέριμνα τα μόλις 15 (!) δωμάτια που παραχωρούνται για τους φοιτητές του ΠαΔΑ σε άλλες φοιτητικές εστίες της Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ αρνούνται την επενοικίαση δωματίων ή την αύξηση του στεγαστικού επιδόματος που διεκδικούμε», λέει ο Κώστας, μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου ΣΕΥΠ.

Η διεκδίκηση ανέγερσης φοιτητικής εστίας για το πανεπιστήμιό τους, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, βρίσκεται στην προμετωπίδα των αιτημάτων των περισσότερων φοιτητικών συλλόγων του ΠαΔΑ. Τάσσονται απέναντι στα σχέδια για δημιουργία εστίας μέσω ΣΔΙΤ: «Είναι ψέμα αυτό που διαφημίζουν η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΥΠΑΙΘ ότι δήθεν κατευθύνουν χρηματοδότηση προς τις δικές μας ανάγκες για την ανέγερση φοιτητικών εστιών. Δίνουν "ζεστά" 700 εκατ. ευρώ σε κατασκευαστικούς ομίλους από δικά μας λεφτά και μετά θα μας ζητάνε και νοίκι! Εδώ στις υπάρχουσες φοιτητικές εστίες, που είναι δημόσιες, ακούμε μέχρι και για εξώσεις φτωχών φοιτητών αν δεν πληρώνουν χαράτσια», δηλώνει η Ειρήνη, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου ΣΕΤΠ.

Αντίστοιχα υποβαθμισμένη είναι η σίτιση που έχει παραχωρηθεί σε εργολάβο και είναι περιορισμένη η παροχή της. «Από τους 56.000 εγγεγραμμένους φοιτητές του ιδρύματος, δικαιούχοι είναι οι "τυχεροί" 6.500, που πληρούν τα πολύ περιορισμένα εισοδηματικά κριτήρια, ενώ οι απορριφθέντες πληρώνουν 4 ευρώ για μία μερίδα ποσοτικά και ποιοτικά ανεπαρκή αφού μοναδικό κριτήριο είναι η διασφάλιση της κερδοφορίας της εκάστοτε επιχείρησης που καθορίζει και το ύψος του αντιτίμου αναλόγως», μας λέει η Νεφέλη, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Επιστημών Τροφίμων.

Βέβαια, η υποχρηματοδότηση δεν σταματάει εκεί αφού, σύμφωνα με τους ίδιους τους φοιτητές, μεγάλες είναι οι ελλείψεις τόσο στο εκπαιδευτικό προσωπικό όσο και στις υποδομές και στον εξοπλισμό του ΠαΔΑ. Στις περισσότερες σχολές του ΠαΔΑ που απαιτούν ειδικό εξοπλισμό, οι φοιτητές καλούνται από το πρώτο εξάμηνο κιόλας να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Για παράδειγμα, «στο Τμήμα Φωτογραφίας δεν μας παρέχεται το ελάχιστο μέσο από το πανεπιστήμιο για να διδαχθούμε την επιστήμη που επιλέξαμε. Ψηφιακά και γραφιστικά προγράμματα, κάμερες, αναλώσιμα καλούμαστε να τα εξασφαλίσουμε με ατομική μας ευθύνη με πολύ υψηλό κόστος που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνάει τα 1.000 ευρώ!», αναφέρει η Ειρήνη.

Ελλιπής είναι και ο εξοπλισμός του ιδρύματος, καθώς, όπως σημειώνει ο Νίκος, πρόεδρος του ΦΣ Μηχανικών, «υπάρχουν εργαστήρια με "απαρχαιωμένο" εξοπλισμό που δεν λειτουργεί, είτε είναι επικίνδυνος ή δεν αντιστοιχεί στο επίπεδο της γνώσης που χρειάζεται να διδασκόμαστε σήμερα. Σε όλες τις σχολές των Μηχανικών χρειάζεται να έχουμε σύγχρονο εξοπλισμό σε συγκεκριμένα εργαστήρια, αντιθέτως στις περισσότερες περιπτώσεις τα εργαστήρια καταλήγουν να μετατρέπονται σε θεωρητικά μαθήματα, όπου απλώς ο καθηγητής μάς δείχνει με τη μορφή παρουσίασης πώς λειτουργεί η επιστήμη μας αφού ο εργαστηριακός εξοπλισμός είναι ανύπαρκτος ή επικίνδυνος λόγω της παλαιότητάς του».

Παράλληλα, οι υποδομές δεν επαρκούν: «Καθώς τα περισσότερα τμήματα του πανεπιστημίου είναι πολυπληθή δεν χωράμε στις αίθουσες και στα αμφιθέατρα για να κάνουμε μάθημα, φοιτητές κάθονται στα παράθυρα ή έξω από τις αίθουσες, όπως έγινε στο Τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών πρόσφατα», συμπληρώνει.

«Τα μόλις 603 μέλη ΔΕΠ για ένα τόσο μεγάλο ίδρυμα δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι εκπαιδευτικές ανάγκες των τμημάτων μας. Οι έκτακτοι καθηγητές σε πολλές περιπτώσεις προσλαμβάνονται στη μέση του χειμερινού εξαμήνου ή και καθόλου, όμως και πάλι δεν επαρκούν αφού σε πολλά τμήματα το διδακτικό έργο γίνεται εξολοκλήρου από αυτούς επειδή δεν υπάρχει κανείς μόνιμος καθηγητής, π.χ. στο Τμήμα Φωτογραφίας. Ενώ στο Τμήμα Επιστημών Τροφίμων που σπουδάζουμε εκατοντάδες φοιτητές, διδάσκουν 15 μέλη ΔΕΠ. Ταυτόχρονα, με τις αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών εξαιτίας της "πανεπιστημιοποίησης" των σχολών μας, το αποτέλεσμα είναι να συρρικνώνονται μαθήματα για να προλάβουμε την ύλη. Συνδυαστικά αυτοί οι παράγοντες έχουν σοβαρές συνέπειες στο περιεχόμενο των σπουδών και στο επίπεδο της γνώσης που παίρνουμε», λέει η Νεφέλη.

Τα προγράμματα σπουδών σε πολλές περιπτώσεις δεν αποτελούν ένα οργανικά δεμένο, επιστημονικά τεκμηριωμένο σύνολο θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων σε συνδυασμό με πρακτική άσκηση, που θα συμβάλλει στην ολόπλευρη γνώση του κάθε αντικειμένου, ώστε ο πτυχιούχος να αποκτά στέρεο υπόβαθρο θεωρητικό, γνωστική και επαγγελματική επάρκεια. Μαθήματα μπαινοβγαίνουν στα προγράμματα σπουδών ανάλογα με τις διαθέσιμες ειδικότητες διδασκόντων, τις «τάσεις» στη ζούγκλα της αγοράς (βλ. ψηφιακές δεξιότητες) και επιταγές μονοπωλίων που απορροφούν τους πτυχιούχους σε κάθε αντικείμενο, με βάση την αναζήτηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων (πρόσκαιρων κατά κανόνα). Αφαιρούνται σημαντικά μαθήματα από τα προγράμματα σπουδών, για να «πωλούνται» μετά σε μεταπτυχιακά και σεμινάρια.

Ταυτόχρονα, να σημειωθεί ότι χρειάστηκαν 6 χρόνια μεγάλης πίεσης, αγώνων και πολύμορφων πρωτοβουλιών από τους φοιτητικούς συλλόγους, αλλά και κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων του ΚΚΕ για να αποδοθούν τελικά επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους του ιδρύματος. Παρά το σημαντικό αυτό βήμα, όμως, που ήταν κατάκτηση των φοιτητών, οι γενικότερες εξελίξεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση έχουν μετατρέψει το πτυχίο σε ένα ακόμη προσόν και μάλιστα ανεπαρκές, οδηγώντας τους αποφοίτους σε ένα ατέλειωτο κυνήγι άλλων δεξιοτήτων - πιστοποιήσεων που απαιτούνται για να έχουν καλύτερη τύχη στην «αγορά εργασίας».

«Σήμερα διαμορφώνονται απόφοιτοι "πολλών ταχυτήτων", ζήτημα που αναπόφευκτα οδηγεί στην υποβάθμιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων στο άμεσο μέλλον. Οι αυριανοί μας εργοδότες θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε σωρεία αποφοίτων με διαφορετικές δεξιότητες, ποιος θα τους ταιριάζει καλύτερα για να "βγαίνει η δουλειά" με λιγότερο κόστος», σχολιάζουν οι φοιτητές.

Ενώ συνεχίζουν καταγγέλλοντας το καθεστώς των απλήρωτων πρακτικών σε όλες τις σχολές: «Μια μικρή ιδέα για το τι μας περιμένει αύριο στους χώρους που θα εργαστούμε παίρνουμε από τις πρακτικές μας, οι οποίες διεξάγονται με πολλές μορφές, το κύριο όμως είναι ότι με δική μας ευθύνη καλούμαστε να βρούμε εργοδότη για να εργαστούμε στην κυριολεξία τζάμπα, δήθεν στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησης στο αντικείμενό μας. Σε πολλές σχολές και κατευθύνσεις οι πρακτικές βαφτίζονται "εργαστηριακά μαθήματα", όπως γίνεται στην κατεύθυνση της Κοινωνικής Εργασίας στη σχολή ΣΔΟΚΕ. Με αυτόν τον τρόπο το πανεπιστήμιο και οι εργοδότες μας απαλλάσσονται από την υποχρέωση κάλυψης των μισθών μας, αντίθετα κερδοφορούν από την απλήρωτη δουλειά μας. Παράλληλα, για όσο διάστημα κάνουμε την πρακτική μας είμαστε ανασφάλιστοι, άρα και εντελώς εκτεθειμένοι σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος, αφού το πανεπιστήμιο δηλώνει πως δεν φέρει καμία ευθύνη! Ολα αυτά γίνονται την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι από εμάς ήδη έχουμε αναγκαστεί να δουλεύουμε παράλληλα με τις σπουδές μας για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Αυτό, ταυτόχρονα με τις διαγραφές των φοιτητών που εξήγγειλε η κυβέρνηση, δημιουργεί μία ασφυκτική κατάσταση για εμάς και μεγαλύτερα εμπόδια στην προσπάθεια να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας».

Αυτή η κατάσταση είναι το αποτέλεσμα της επιχειρηματικής λειτουργίας των πανεπιστημίων, με τους νόμους όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων να διαμορφώνουν ένα ολοένα ασφυκτικότερο θεσμικό πλαίσιο για να την υπηρετήσουν. Επιχειρηματική λειτουργία σημαίνει ανταποδοτικότητα. Αυτό αφορά από τις διάφορες υπηρεσίες των πανεπιστημίων (βλ. φοιτητική μέριμνα), τα διάφορα προγράμματα με δίδακτρα και μέχρι και την κατεύθυνση της έρευνας, η οποία υπόκειται σε «επιχειρηματικές» αξιολογήσεις ως προς τη χρησιμότητά της. Αυτού του είδους η λειτουργία είναι που παράγει και προτεραιότητες ανάλογα με το τι φέρνει κέρδος - έσοδα στο πανεπιστήμιο.

Την ίδια στιγμή που οι φοιτητές αντιμετωπίζονται ως πελάτες στις σχολές τους, η κυβέρνηση και οι διοικήσεις χρηματοδοτούν με πακέτα εκατομμυρίων επιχειρηματικές επενδύσεις στα ΑΕΙ. Αντίστοιχα συνδεδεμένη με την υποστελέχωση των ιδρυμάτων είναι η επιλογή της κυβέρνησης να χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια της χώρας με μόλις 127 εκατ., ενώ ταυτόχρονα οι δαπάνες για το ΝΑΤΟ κοστίζουν στον λαό 7,2 δισ., για να βάζει πλάτη στον σφαγιασμό των λαών στη Μέση Ανατολή από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Οπως υπογραμμίζουν οι φοιτητές, «συχνά ακούμε ότι ο "δημοσιονομικός χώρος" δεν επιτρέπει τη χρηματοδότηση των σπουδών μας, δηλαδή ότι δήθεν δεν επαρκούν τα χρήματα. Είναι εξοργιστικό και υποκριτικό αν σκεφτεί κανείς ότι το ΠαΔΑ πρόκειται να δώσει 8,5 εκατ. για την αγορά ακινήτου - ξενοδοχείου που θα στεγάσει το "Κέντρο Ερευνας και Καινοτομίας για τον Τουρισμό". Στόχος αυτού του κέντρου θα είναι η συμβολή στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των τουριστικών επιχειρήσεων ως της "βαριάς βιομηχανίας" της χώρας μας, όπως μας λένε, και όχι η στήριξη του δικαιώματος του ελληνικού λαού για φθηνές διακοπές. Στόχος θα είναι να γίνει προσομοίωση εργασίας σε έναν τέτοιο χώρο στον κλάδο του Τουρισμού που όλοι ξέρουμε σε τι μεσαιωνικές συνθήκες εργάζονται οι νέοι, για παράδειγμα στις σεζόν. Παρά τις διαφωνίες μεταξύ πρυτάνεων και αντιπρυτάνεων αυτή η επιλογή φανερώνει ξεκάθαρα ποιες είναι οι προτεραιότητες και ο προσανατολισμός τους: Ενα πανεπιστήμιο εναρμονισμένο με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Ούτως ή άλλως με αυτό το κριτήριο αξιολογούνται οι σχολές μας στην περιβόητη "αξιολόγηση" που διαφημίζουν το υπουργείο και πρυτανικές αρχές και όχι με το κριτήριο της κάλυψης των αναγκών μας».

Τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, που πληρώνει ακριβά και αντιμετωπίζοντας οδυνηρούς κινδύνους ο λαός, σχολιάζουν λέγοντας: «Δεν μπορούμε να εφησυχάσουμε όταν σε εμάς λένε να κάνουμε υπομονή (!), ενώ την ίδια στιγμή ξέρουμε πως δίνονται 500.000 ευρώ τη μέρα από το κράτος για να πλέει η φρεγάτα σε αποστολή της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα. Οι σπουδές μας και η επιστήμη μας δεν έχουν καμία σχέση με τα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τον σφαγιασμό των λαών για να συνάπτουν τα πανεπιστήμιά μας συνεργασίες με την αμερικανική εταιρεία - δολοφόνο "Lockheed Martin", που προμηθεύει με όπλα το ΝΑΤΟ, όπως γίνεται στο ΕΚΠΑ. Οπως συμμετέχει το ίδιο το ΠαΔΑ μαζί με το υπουργείο Αμυνας του Ισραήλ, το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ στο ερευνητικό πρόγραμμα "UnderSec" της ΕΕ, που αφορά ένα σύστημα υποβρύχιας "ασφάλειας" για πλοία, λιμάνια και θαλάσσιες υποδομές αλλά και σε άλλες τέτοιες συνεργασίες που υπάρχουν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Να λοιπόν πού πάνε τα λεφτά...».

«Ηταν πολύ τιμητικό και νιώσαμε περήφανοι όταν συμφοιτητής μας από το ΠαΔΑ που μοιραζόμαστε τα ίδια έδρανα, τις ίδιες ανησυχίες ύψωσε το ανάστημά του μαζί με άλλους φαντάρους και εναντιώθηκε στη βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό των ιμπεριαλιστών. Εκφράσαμε με κάθε τρόπο μέσα στις σχολές μας την αλληλεγγύη μας και την καταδίκη της προσπάθειας τρομοκράτησης των συγκεκριμένων φαντάρων. Η στάση τους βρήκε την αποδοχή από πολλούς συναδέλφους μας, μας ενέπνευσε και εμάς να συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο, να παλεύουμε ανυποχώρητα ενάντια στην πολιτική που υποβαθμίζει συνεχώς τις σπουδές μας, τελικά τη ζωή μας, για τα κέρδη των λίγων».

Απέναντι σε αυτήν την εκρηκτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, οι φοιτητές σε όλες τις σχολές του ΠαΔΑ από την πρώτη κιόλας μέρα της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς έχουν πάρει μέτρα ώστε να οργανώσουν τον αγώνα τους, βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες τους, κόντρα στις πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Με όλες τις μορφές και τους τρόπους, όπως ανακοινώσεις, κινητοποιήσεις στην πρυτανεία, στις διοικήσεις των σχολών, στη φοιτητική μέριμνα κ.ά., με κύριο στόχο να αναδειχθούν η δυνατότητα και η ανάγκη να έχουν σύγχρονες σπουδές και πτυχία με αξία, όπως αντιστοιχεί στις επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής.

«Υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια και ανησυχία στους συναδέλφους μας για το πώς θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους με τα τόσα εμπόδια και με την κατάσταση που επικρατεί στο πανεπιστήμιο, αλλά ταυτόχρονα και διάθεση "κάτι να κάνουμε" απέναντι σε όσα μας απασχολούν», μας λένε και συνεχίζουν: «Οι φοιτητικοί σύλλογοι με το "καλημέρα" και αυτής της ακαδημαϊκής χρονιάς δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στα προβλήματα. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να γίνει υπόθεση όλων των συναδέλφων μας η οργάνωση της διεκδίκησης σύγχρονων υποδομών, κτιρίων, εκπαιδευτικού προσωπικού. Ολα αυτά δεν είναι πολυτέλεια, είναι όροι και προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να διδαχθούμε ολοκληρωμένα το αντικείμενο που επιλέξαμε, να έχουμε πρόσβαση σε όλα τα νέα δεδομένα της επιστήμης μας. Πιάσαμε το νήμα από τις περσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που μετατρέπει ακόμη περισσότερο τα ιδρύματά μας σε επιχειρήσεις. Ετσι και φέτος, με οδηγό για τη δράση μας το σύνθημα "`Η τα κέρδη τους ή οι σπουδές μας", οργανώνουμε εξορμήσεις, Γενικές Συνελεύσεις ανά σχολή και ανά τμήμα, επιτροπές αγώνα στα έτη, διεκδικώντας αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, μέτρα ανακούφισης για την ακρίβεια που σαρώνει τα εισοδήματά μας».

«Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να αποσπάσουμε κατακτήσεις, να πετύχουμε να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, να βελτιωθούν οι συνθήκες στις σπουδές μας. Σε αυτήν την προσπάθεια καταφέρνουμε αρκετά, όπως, για παράδειγμα, να σπάσουν ορισμένα μαθήματα που ήταν υπεράριθμα σε δύο ώστε να χωράνε και να παρακολουθούν το μάθημα όλοι οι φοιτητές, όπως έγινε στη Σχολή των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών που πετύχαμε να προκύψουν δύο τμήματα», σημειώνει ο Νίκος.

«Αντίστοιχα και σε άλλα τμήματα, προσπαθούμε να οργανώσουμε επιτροπές αγώνα για τις απλήρωτες πρακτικές ώστε να απαιτήσουμε το αυτονόητο, δηλαδή μισθολογική και ασφαλιστική κάλυψη για το διάστημα που εργαζόμαστε», συνεχίζει η Νίνα. «Είναι σημαντικό ότι για το ζήτημα της σίτισης, που αφορά χιλιάδες φοιτητές που απορρίπτονται, έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια συλλογής εκατοντάδων υπογραφών από συμφοιτητές μας, με στόχο να δοθεί έκτακτο κονδύλι ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των δικαιούχων», τονίζει ο Κώστας. «Παράλληλα, κάνουμε προσπάθεια ώστε οι σύλλογοί μας να είναι πραγματικό στήριγμα αλληλεγγύης για κάθε φοιτητή, αλλά και συλλογικότητας για κάθε μας ανάγκη, παίρνοντας πρωτοβουλίες για τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και την καλλιτεχνική έκφραση, ζητήματα στα οποία είναι ανέφικτο ένας φοιτητής να έχει πρόσβαση χωρίς να πληρώσει αδρά!», συμπληρώνει ο Νίκος.

Ενώ ταυτόχρονα κάνουν ειδική αναφορά στην πανελλαδική καμπάνια που οργανώθηκε από πέρσι με θέμα την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους. «Το συγκεκριμένο θέμα αφορά το μέλλον μας γι' αυτό και απασχολεί όλους τους φοιτητές. Μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία που πήραμε, καταφέραμε να απασχολήσει το ζήτημα την κυβέρνηση, το υπουργείο, να πιέσουμε αρκετά απευθυνόμενοι σε όλα τα κόμματα της Βουλής και να αποσπάσουμε από το υπουργείο τη δέσμευση ότι θα δρομολογηθεί η επίλυση του ζητήματος από τα αρμόδια υπουργεία και τους φορείς. Φυσικά δεν εφησυχάζουμε», τονίζουν και υπογραμμίζουν ότι «συνεχίζουμε να παλεύουμε με στόχο το πτυχίο να είναι η μοναδική προϋπόθεση για να βρίσκουμε δουλειά, άλλωστε γι' αυτό σπουδάζουμε και όχι για να κυνηγάμε σεμινάρια, δεξιότητες και μεταπτυχιακά», σημειώνει ο Νίκος.

Τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα που είναι μπροστά τους δηλώνουν αποφασισμένοι να αντιπαλέψουν κλιμακώνοντας τον αγώνα τους στις σχολές τους.

«Δεν θα υποχωρήσουμε απέναντι σε αυτά που βιώνουμε! Μπροστά μας έχουμε σημαντικούς αγωνιστικούς σταθμούς και σημαντικά ζητήματα να αντιπαλέψουμε, όπως όσα έχουμε παραθέσει μέχρι τώρα αλλά και οι διαγραφές χιλιάδων φοιτητών που εξήγγειλε η κυβέρνηση, η προσπάθεια να εφαρμοστούν πλευρές του νόμου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας σε συντονισμό με άλλους φοιτητικούς συλλόγους που αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα με κοινό ένοχο», επισημαίνουν.