Παρουσιάζοντας τον Νοέμβρη του 2020 τη λεγόμενη «έκθεση Πισσαρίδη» για την «αναπτυξιακή δυναμική της χώρας», ο πρωθυπουργός έλεγε ότι η έκθεση αυτή «δεν αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν είναι πολιτικό κείμενο και γι' αυτό και πιστεύω ότι πρέπει να μείνει έξω από την πολιτική, μάλλον θα έλεγα την κομματική, αντιπαράθεση (...) Είναι ανεξάρτητη οικονομική έκθεση, ένα κείμενο αναφοράς στο οποίο κάθε πολίτης, η ελληνική κοινωνία, τα κόμματα, οι φορείς της αγοράς, της κοινωνίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μπορούν να ανατρέχουν ανά πάσα στιγμή και να το συμβουλεύονται». Από τότε μέχρι σήμερα, η «ανεξάρτητη οικονομική έκθεση» αποτέλεσε μήτρα για πολλές από τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης στην Υγεία, στην αγορά εργασίας, στην Εκπαίδευση κ.τ.λ. Τελευταίο τέτοιο παράδειγμα είναι η «αναμόρφωση» του επιδόματος ανεργίας, για το οποίο η «έκθεση Πισσαρίδη» προέβλεπε πριν από 4 χρόνια «να μην είναι σταθερό και συνδεδεμένο με τον κατώτατο μισθό, αλλά με τις προηγούμενες αμοιβές του ανέργου (...) Το επίδομα ανεργίας προτείνουμε όπως οριστεί στο 55% του μέσου μηνιαίου μισθού του ανέργου στα προηγούμενα 3 έτη (...) Η διάρκεια του αυξημένου επιδόματος να είναι στους 6 μήνες, αντί για 12 που είναι τώρα και να πληρώνεται υπό την προϋπόθεση ότι ο άνεργος αναζητά ενεργά εργασία ή συμμετέχει σε προγράμματα κατάρτισης». Τη «λογική» αυτή αντιγράφει σήμερα το πιλοτικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, προαναγγέλλοντας νέους «κόφτες» για τους ανέργους στον χρόνο και στο ποσό της επιδότησης, φορτώνοντας μάλιστα στους ανέργους και την ευθύνη για την ανεργία τους!