Ατμοσφαιρικό, ζεστό, φιλόξενο, το καφέ «Κήπος» «σερβίρει» κάτι περισσότερο και μεγαλύτερο από μια γευστική εμπειρία. Οπως όλα τα καφέ του είδους του, που εδώ και μια δεκαετία περίπου έχουν συγκροτήσει τον σύνδεσμο ιστορικών καφέ της Ευρώπης, αποτελεί έναν τόπο συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων, ζύμωσης, ξεκούρασης της ψυχής και του βλέμματος σε έναν χώρο όπου η καλαισθησία λειτουργεί σχεδόν ιαματικά για τους θαμώνες.
Ο χώρος μοιάζει αναλλοίωτος απ' το πέρασμα του χρόνου, το ψηλοτάβανο καφέ, με το τζάκι, τις μικρές αντίκες, τα μαρμάρινα τραπεζάκια και τις ξύλινες μικρές πολυθρόνες, με τις μεγάλες τζαμαρίες, απ' όπου το φως διαχέεται στον χώρο, με τους ευγενέστατους ανθρώπους του, θυμίζει πολύ τα περίφημα βιεννέζικα καφέ και εκτός από τόπο συνάντησης των κατοίκων της πόλης και των επισκεπτών της, αποτελεί και χώρο πολιτισμού, που σε καλεί να τον εξερευνήσεις.
Το μαρτυρούν τα κάδρα που κοσμούν τους τοίχους του με τις αφίσες εκδηλώσεων και τις φωτογραφίες σπουδαίων ανθρώπων του Πολιτισμού που πέρασαν από εκεί συμμετέχοντας σε πολιτιστικές δράσεις, αλλά και κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο αντικείμενο απ' τον εξαιρετικό του διάκοσμο.
Σήμερα εξακολουθεί να παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, αλλά και εικαστικά δρώμενα, γαστρονομικά φεστιβάλ, φιλολογικές, μουσικές, θεατρικές και επετειακές βραδιές. Στο καφέ φιλοξενείται επίσης σπάνια έκθεση ιστορικής φωτογραφίας με την ιστορία του χώρου και του τόπου, που αναδεικνύει και τον πολιτισμό της Κρητικής Πολιτείας. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, Ζαχαρένια Σημανδηράκη.
Το 1870, ο Τούρκος διοικητής της Κρήτης, Ρεούφ Πασάς, δωρίζει στον δήμο Χανίων μια έκταση που δημιουργήθηκε με βάση ευρωπαϊκά πρότυπα κηποτεχνικής αρχιτεκτονικής. Πρόκειται για τον Κήπο των Χανίων, όαση δροσιάς τους καλοκαιρινούς μήνες, με πανύψηλους φοίνικες και αειθαλή δέντρα, που «φιλοξενούσε» διάφορα ζώα και πτηνά. Μαζί με την έκταση, δωρίζει επίσης και το καφέ του κήπου, ένα καλαίσθητο κιόσκι με πέργκολες εξωτερικά και κολόνες, που στο τελείωμά τους είχαν σχήμα άρπας. Πρόκειται για το πρώτο κοινωφελές έργο έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης (ενετικό λιμάνι).
Τις δεκαετίες του '50 και του '60 διοργανώνονται στο «παλκοσένικο» του «Κήπου» μουσικές βραδιές με βραβεία. Σε αυτές συμμετείχαν καλλιτέχνες όπως οι Μίμης Πλέσσας, Μάγια Μελάγια, Τζένη Βάνου, Γιάννης Βογιατζής κ.ά.
Το 1988 το καφέ περνάει στα χέρια του σημερινού του ιδιοκτήτη, Βασίλη Σταθάκη. Γνώστης της ιστορίας του κτιρίου και λάτρης της κουλτούρας του καφέ, ξεκινά μια προσπάθεια διατήρησης της φιλοσοφίας του χώρου, προσαρμόζοντάς τον στα σύγχρονα πρότυπα. Πάντα με σεβασμό στην παράδοση προσφέρει πρωτοπόρες υπηρεσίες παράλληλα με αρωματικό καφέ.
Με δική του πρωτοβουλία, το 2014 ιδρύεται ο Σύνδεσμος Ιστορικών Kαφέ Ευρώπης («Historic Cafes Route») με στόχο τη διαφύλαξη και διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς ιστορικών χώρων που λειτουργούν ως καφέ, αλλά παράλληλα και ως εστίες πολιτισμού και τόποι συνάντησης και αλληλεπίδρασης ανθρώπων των Γραμμάτων, του πνεύματος, των Τεχνών και της πολιτικής.
Τα ιστορικά καφενεία αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της αστικής κληρονομιάς και της συλλογικής μνήμης, ενώ παράλληλα διατηρούν και προωθούν λογοτεχνικές, μουσικές, καλλιτεχνικές παραδόσεις.
Λένε πως για να γνωρίσεις έναν τόπο πρέπει να επισκεφτείς τα καφενεία του. Εκεί που χτυπά η καρδιά των ανθρώπων του, ο σφυγμός της κοινωνικής ζωής, εκεί όπου «ζωντανεύουν» συλλογικές παραδόσεις, εκεί που το παρελθόν συνομιλεί με το παρόν και το μέλλον...
Σε όποιον τόπο κι αν βρίσκεται ή βρεθεί κανείς στην Ευρώπη ένα τέτοιο καφενείο τον περιμένει: Αυστρία, Βέλγιο, Τσεχία, Δανία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Μάλτα, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ισπανία, Ελβετία, Τουρκία και φυσικά Ελλάδα με εφτά πανέμορφα καφέ, που μας καλούν να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας εξερευνώντας τα και απολαμβάνοντας τη μυσταγωγία του καφέ στους χώρους τους.