Η «δημόσια και δωρεάν» Παιδεία στη χώρα μας έχει μείνει στα χαρτιά. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει και η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα και η οποία δείχνει ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στις δαπάνες για την ιδιωτική εκπαίδευση (ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια). Μια πραγματικότητα που έχει προκαλέσει τόσο η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, όσο και η ενίσχυση της λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα, ως αποτέλεσμα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόζεται. Στην ουσία το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα τροφοδοτεί το ιδιωτικό και η δραματική αύξηση των φροντιστηρίων, λόγω του αποκλειστικά εξετασιοκεντρικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης, το αποδεικνύει περίτρανα.

Η πολιτική που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια εμπορευματοποιεί τη γνώση και μετατρέπει την Παιδεία σε είδος που παρέχεται επί πληρωμή σε όσους μπορούν να αντεπεξέλθουν. Για τα παιδιά όμως των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν είναι τραγική. Μην έχοντας να πληρώσουν την ακριβή Παιδεία που τους παρέχεται αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο. Γύρω στο 40% των μαθητών που αποφοίτησαν από τα γυμνάσια στα χρόνια της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης δε συνεχίζουν σήμερα στο λύκειο.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα στοιχεία που έδωσε για την περίοδο 1997 - '98 (βλέπε και διπλανό πίνακα), η Ελλάδα έρχεται πρώτη στις ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία (φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία) που αντιστοιχούν στο 29% του συνόλου των δαπανών για την Παιδεία. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση το ποσοστό αυτό φτάνει στο 33%, ενώ στην τριτοβάθμια στο 15%. Με 25% ακολουθεί η ΗΠΑ, ενώ λίγο πιο πίσω με ποσοστό 24,8% είναι η Ιαπωνία. Το χαμηλότερο ποσοστό επί του συνόλου το έχει η Πορτογαλία, η οποία μόλις αγγίζει το 1,5%, ενώ ακολουθεί η Δανία με ποσοστό 2,3%.

Αντίστοιχα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο ΟΟΣΑ για το 2000 για τις χώρες - μέλη του, στις δαπάνες στην εκπαίδευση ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος(ΑΕΠ) η χώρα μας κατέχει την τελευταία θέση στις δημόσιες δαπάνες, φτάνοντας μόλις το 3,5% του ΑΕΠ, ενώ το υψηλότερο ποσοστό το κατέχει η Σουηδία η οποία φτάνει στο 6,8%. Το ποσοστό στις ΗΠΑ είναι 5,2%, της Ιαπωνίας 3,6%, του Μεξικού 4,5%, του Καναδά 5,4% και της Ν. Ζηλανδίας 6,1%.

Σύμφωνα πάλι, με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2000, η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στην ιδιωτική εκπαίδευση, με 1,4%. Το υψηλότερο ποσοστό το έχει η Κορέα με ποσοστό 2,9%, ενώ ακολουθεί με ποσοστό 1,7% η ΗΠΑ. Το χαμηλότερο ποσοστό δαπανών για την ιδιωτική εκπαίδευση έχει η Ολλανδία και η Ιταλία οι οποίες έχουν μόλις 0,1%.

Ομως και από στοιχεία που έχουν επεξεργαστεί φορείς της εκπαίδευσης για το 2001, φαίνεται ότι η λαϊκή οικογένεια χρυσοπληρώνει το εκπαιδευτικό σύστημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά οι ιδιωτικές δαπάνες έχουν φτάσει στο 1 τρισεκατομμύριο δραχμές, κάτι λιγότερο απο το αντίστοιχο κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού. Ο κατάλογος των ιδιωτικών δαπανών είναι μακρύς και αφορά στα χρήματα που δαπανούνται για φροντιστήρια, εξωσχολικά μαθήματα και δραστηριότητες, βιβλία, σχολικά ήδη, έξοδα σπουδών (νοίκι και διατροφή φοιτητών), επαγγελματική κατάρτιση.

Τα φροντιστήρια, τα οποία έχουν αναγορευτεί σε κυρίαρχο στη ζωή των μαθητών προκειμένου όχι μόνο να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, αλλά και να αντεπεξέλθουν στο εξοντωτικό πρόγραμμα του Λυκείου στοιχίζουν ως και 150.000 με 200.000 δραχμές μηνιαία, ενώ τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών κοστίζουν 30.000 με 50.000 δραχμές μηνιαία. Οσο για τις σπουδές εκτός τόπου κατοικίας κοστίζουν το λιγότερο 1.500.000 δραχμές ετήσια.

Επίσης, μέσα στην τριετία 1997 - 2000 τα ιδιωτικά σχολεία διπλασιάστηκαν, ενώ αντίστοιχα και ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν σε αυτά διογκώθηκε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Λάρισα, όπου σημειώθηκε σημαντική αύξηση μαθητών στα Ιδιωτικά Λύκεια, που από 27 το 1997 έφτασαν τους 450 το 2000!