Η αποστολή του «Ριζοσπάστη», την περασμένη Τρίτη, στη Σαντορίνη, συνοδεύοντας κλιμάκιο του ΚΚΕ, ξεκίνησε από το ιδιωτικοποιημένο αεροδρόμιο στον Μονόλιθο. Στη συνέχεια, στη διαδρομή προς τα Φηρά, αναδύεται όλη η εξέλιξη ενός νησιού που χαρακτηρίζεται «ναυαρχίδα» του «τουριστικού θαύματος», με ελάχιστη πλέον αγροτική παραγωγή, γεμάτο με επιχειρήσεις κάθε είδους για τους επισκέπτες.

Οσο πλησιάζει κανείς στην πρωτεύουσα από το παρωχημένο οδικό δίκτυο, ξεπροβάλλουν τα κλειστά αυτήν την εποχή ξενοδοχεία, τα πολυτελή καταλύματα για λίγους, με το ένα οίκημα πάνω στο άλλο ...για να μη χαθεί ούτε τετραγωνικό τουριστικής εκμετάλλευσης. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες εδώ και δεκαετίες αξιοποιούν το ξεχωριστό γεωφυσικό ηφαιστειακό τοπίο, αυτήν την ξεχωριστή άγρια ομορφιά με μόνο κριτήριο το κέρδος.

Πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα, τις πανάκριβες σουίτες, που η πλειοψηφία του λαού ...βλέπει με το κιάλι, υπάρχει το εχθρικό για τον λαό κράτος, που αφήνει τα λαϊκά στρώματα χωρίς τις αναγκαίες υποδομές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, κάτι που φαίνεται ακόμα πιο εμφατικά όταν υπάρχει μια δύσκολη συγκυρία, όπως η έντονη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή.

Παρότι οι επιστήμονες - όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» - προειδοποιούσαν από το περασμένο καλοκαίρι ότι υπάρχει μια μικροσεισμική και ηφαιστειακή δραστηριότητα, έπρεπε να κορυφωθεί από τα τέλη Γενάρη ως σήμερα για να ...πάρει μυρωδιά ο κρατικός μηχανισμός.

Η συζήτηση με κατοίκους και εργαζόμενους που έχουν μείνει στο νησί - είτε επειδή το επέλεξαν είτε επειδή δεν είχαν τα μέσα για να φύγουν, ιδιαίτερα όταν τις πρώτες μέρες τα αεροπορικά και ακτοπλοϊκά εισιτήρια βρίσκονταν ...στον θεό - αποκαλύπτει την πλήρη υποστελέχωση βασικών υπηρεσιών.

Αυτό φαίνεται και τώρα που στο νησί είναι λιγότερος ο πληθυσμός (μόνιμοι κάτοικοι και επισκέπτες) αλλά ειδικά την περίοδο της τουριστικής σεζόν «σπάει κόκαλα», αφού κάθε μέρα βρίσκονται στο νησί τουλάχιστον 150.000 άνθρωποι, 5 έως 7 φορές πάνω από τους κατοίκους του.

Από πού να το πιάσει κανείς... Στην Πυροσβεστική οι ελλείψεις είναι στο 40% των οργανικών θέσεων. 15 πυροσβέστες στο κλιμάκιο και 34 αποσπασμένοι στο ιδιωτικοποιημένο αεροδρόμιο. Το προσωπικό, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί ταυτόχρονα σε δύο περιστατικά. Ιδια κατάσταση στους δημοτικούς υπαλλήλους: Στο 40% οι ελλείψεις προσωπικού, το υπάρχον προσωπικό κάνει τα πάντα ανεξάρτητα από ειδικότητα και χειρίζεται τα λιγοστά μηχανήματα.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στον δήμο Θήρας, Δημήτρης Καλογριάς, μας λέει ότι οι υπηρεσίες είναι στο όριο. «Αυτές τις δύσκολες στιγμές, οι εργαζόμενοι των 900 ευρώ, οι συμβασιούχοι, οι υπάλληλοι των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας είναι που "βγάζουν το φίδι από την τρύπα", κάνουν υπεράνθρωπη προσπάθεια να αντεπεξέλθουν».

Ταυτόχρονα, ως εργαζόμενοι, βιώνουν τα τεράστια προβλήματα της άλλης όψης της Σαντορίνης, «την πανάκριβη στέγη και το πολύ ανεβασμένο κόστος ζωής, αλλά και τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας, τα παλιά σχολεία, τις υποβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες».

Οσον αφορά τις υποδομές για την Παιδεία, τα περισσότερα σχολικά κτίρια είναι παλιά, πριν από το 1980, αλλά ο αντισεισμικός πρωτοβάθμιος οπτικός έλεγχος γινόταν μέχρι και πριν από την έντονη σεισμική δραστηριότητα με ...κλήρωση. Τώρα, φυσικά, εκπαιδευτικοί και γονείς απαιτούν να ελεγχθούν πλήρως αφού ολοκληρωθεί το φαινόμενο για να γυρίσουν με ασφάλεια τα παιδιά στα σχολεία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του δήμου είναι ακατάλληλα από άποψη στατικότητας (ακόμα και δικαστικές αποφάσεις υπάρχουν από το 2018). Είναι ενοικιαζόμενα από την Ενωση Συνεταιρισμού και τόσα χρόνια δεν έχει βρεθεί εναλλακτική.

Χαριτολογώντας, μάλιστα, οι εργαζόμενοι μας λένε ότι το πιο ανθεκτικό κτίριο του νησιού είναι τα γραφεία του Συλλόγου, γιατί πρόκειται για παλιά αποθήκη σιτηρών (σιλό) που δεν έχει τοιχοποιία, παρά μόνο θωρακισμένο μπετόν.

Είναι όμως ενδεικτικό ότι αυτά τα κτίρια του δήμου, όπου γίνονται και όλες οι κυβερνητικές συσκέψεις, στεγάζουν αυτούς που σε έναν μεγάλο σεισμό θα πρέπει να συνδράμουν τους πληγέντες! Ακόμα και η δημοτική αρχή παραδέχτηκε την τραγική υποστελέχωση των υπηρεσιών. Οπως φάνηκε, μάλιστα, δεν έχει προμηθευτεί ούτε πινακίδες για τους χώρους διαφυγής που έχουν καθοριστεί ούτε φυλλάδια ενημέρωσης του πληθυσμού.

Οσο για τα κυβερνητικά σχέδια, αυτά είναι στα χαρτιά. Δεν έχει γίνει καμία άσκηση ετοιμότητας ενώ και οι χώροι διαφυγής είναι πολλές φορές χωράφια με συρματοπλέγματα και προβληματική πρόσβαση, ειδικά για ευπαθείς ομάδες.

Η κουβέντα με την Βάσω Μαργιώλη, πρόεδρο του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, μια μαχήτρια της ζωής που ήρθε από τη Στερεά πριν από 33 χρόνια στη Σαντορίνη, είναι αποκαλυπτική για ...την πίσω αυλή του τουριστικού νησιού. Πολλές ώρες δουλειάς την περίοδο της σεζόν για τους εργαζόμενους στον τουρισμό - επισιτισμό, με διαμονή και διατροφή τις περισσότερες φορές σε χαμηλό επίπεδο.

Οπως μας λέει η Βάσω, «το Σωματείο παλεύει για να μην κάνουν πίσω οι εργαζόμενοι στα δικαιώματά τους, για αξιοπρεπείς μισθούς, ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες διαβίωσης και πετυχαίνουμε πράγματα. Ωστόσο, οι επιχειρηματίες αναζητούν ιδιαίτερα άπειρους νέους και νέες για σεζόν, με δέλεαρ μισθούς των 1.500 ευρώ. Τα ωράρια όμως είναι εξουθενωτικά και στο τέλος τους παρακρατούν και για διαμονή».

«Ετσι», καταλήγει, «οι βιοπαλαιστές είναι διπλά θύματα, της εκμετάλλευσης, αλλά και της ανυπαρξίας ουσιαστικών υποδομών».

Το Νοσοκομείο της Σαντορίνης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι σημαίνει υπηρεσίες σε πλήρη αναντιστοιχία με αυτό που θα έπρεπε να έχουν οι εργαζόμενοι στον 21ο αιώνα. Πρόκειται για νοσοκομείο της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που δημιουργήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, με σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, αλλά με ελλείψεις στο 50% του δυναμικού που θα έπρεπε να έχει. Χωρίς παθολόγο, καρδιολόγο, παιδίατρο και μόλις 27 κλίνες για ένα νησί 20.000 κατοίκων και εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών. Υποτίθεται μάλιστα ότι καλύπτει και τα γειτονικά νησιά Θηρασιά, Ιο, Σίκινο, Φολέγανδρο, Αμοργό, Ανάφη. Και βέβαια αυτή η υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας θεριεύει τον ιδιωτικό τομέα με πολυκλινικές και διαγνωστικά κέντρα, που χρυσοπληρώνουν κάτοικοι και επισκέπτες...