Το έγκλημα των Τεμπών είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Ολα τα κόμματα μιλούν για συγκάλυψη. Για συγκάλυψη κάνουν λόγο το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι σοσιαλδημοκρατικοί δορυφόροι τους. Συγκάλυψη καταγγέλλουν και ο Βελόπουλος, η Κωνσταντοπούλου και οι άλλοι.

Και όταν λένε συγκάλυψη, εννοούν όσα έγιναν μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Οτι δηλαδή η κυβέρνηση μπάζωσε τον τόπο του εγκλήματος και είπε ψέματα για το τι μεταφέρουν τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Λένε ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να «καλύψει» τους υπουργούς και τα στελέχη της, για να μην αναδειχτούν οι ευθύνες τους στο μπάζωμα. Και όλα συντείνουν στο ότι το πρόβλημα είναι πως έχουμε μια «διεφθαρμένη κυβέρνηση» και έναν «διεφθαρμένο πρωθυπουργό».

Αυτό λένε τόσες μέρες και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για το τι μετέφερε το τρένο που προκάλεσε την έκρηξη, το ΠΑΣΟΚ λέει ότι περιμένει τα πορίσματα και ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι γνώριζε από την πρώτη στιγμή για την παράνομη μεταφορά και ότι προσπάθησε να την καλύψει.

Με απλά λόγια, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνουν τη συζήτηση όλο και πιο μακριά από τη σύγκρουση των τρένων και ό,τι οδήγησε σε αυτή. Και εστιάζουν στους πραγματικά απαράδεκτους χειρισμούς της κυβέρνησης στην έρευνα που ακολούθησε. Βέβαια, το κουκούλωμα των πραγματικών στοιχείων που επιχειρεί η κυβέρνηση, καθόλου άσχετο δεν είναι με όσα οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών. Αλλά δεν απασχολεί αυτό το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους, και ο λόγος είναι προφανής.

Στο ουσιαστικό «μπάζωμα» και «κουκούλωμα» είναι συνένοχοι οι ίδιοι. Αλλωστε, στο αφήγημα του «ανθρώπινου λάθους» της ΝΔ, απαντούσαν με το επιχείρημα ότι ο σταθμάρχης ήταν «ρουσφέτι» της κυβέρνησης. Πολύ απλά γιατί και οι ίδιοι θέλουν να κρύψουν πως οι αιτίες του εγκλήματος βρίσκονται στο ίδιο το σύστημα, στο κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους, που και αυτοί υπηρέτησαν από κυβερνητικές ή αντιπολιτευόμενες θέσεις και συγκεκριμένα με την πολιτική που ακολούθησαν όλοι μαζί στις σιδηροδρομικές μεταφορές...

Δεν έχουν άδικο όσοι φωνάζουν στους δρόμους το παραπάνω σύνθημα. Είναι γνωστή η διαδρομή της πολιτικής που οδήγησε στο έγκλημα, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στον «Ριζοσπάστη» για το πώς όλες οι κυβερνήσεις μετά το 2000 ακολουθώντας την πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων και τις ανάλογες κατευθύνσεις της ΕΕ, διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις για τέτοια εγκλήματα.

Αυτό δεν είναι η «μπάλα στην εξέδρα», όπως διατείνονται τόσο ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ όσο και τύποι Βελόπουλου και Κωνσταντοπούλου, που πασχίζουν να αποδείξουν ότι αν φύγει η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, αν πάει έστω ένας απ' αυτούς φυλακή, τότε θα λυθεί το ζήτημα και θα δικαιωθούν οι νεκροί.

Για αυτό άλλωστε δεν μας λένε και συγκεκριμένα πού διαφέρουν από την κυβέρνηση της ΝΔ στην πολιτική των σιδηροδρομικών μεταφορών. Ολα όσα δεν ακούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά, είναι γιατί είναι σίγουρο πως η όποια επόμενη «προοδευτική κυβέρνηση» θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση την πολιτική «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών μεταφορών, την υπεράσπιση του καπιταλιστικού κέρδους, τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Στις ίδιες ράγες, στον ίδιο δρόμο διαμορφώνοντας τους όρους για νέα εγκλήματα.

Στην προσπάθειά τους να βγουν έξω από το κάδρο των ευθυνών που καλά τους έχουν βάλει εργαζόμενοι και νεολαία, επιχειρούν με αποπροσανατολιστικά κόλπα και τρικ στη Βουλή να διαχωριστούν από την κυβέρνηση, να εμφανιστούν ως σκληροί αντίπαλοι της κυβέρνησης της ΝΔ. Καταρχάς όλα τα κοινοβουλευτικά παιχνίδια τους με προτάσεις μομφής, προανακριτικές και άλλα, επί της ουσίας δίνουν χώρο και τη δυνατότητα στην κυβέρνηση της ΝΔ να ελιχθεί, να απομονώσει και να θυσιάσει ακόμα και ορισμένα στελέχη της ή παράγοντες του κρατικού μηχανισμού, προκειμένου να «βγάλει λάδι» τη συνολική της πολιτική.

Από την άλλη, οι «ομηρικές» μάχες του Κοινοβουλίου είναι στην πραγματικότητα ένα θέατρο σκιών, μια κοροϊδία για τον λαό, την ίδια στιγμή που συναινούν σε όλα τα άλλα που αναπαράγουν καθημερινά τα πολλά και διάφορα «Τέμπη» που ζει ή κινδυνεύει να ζήσει ο λαός μας: Την πολεμική εμπλοκή στα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τους πολεμικούς προϋπολογισμούς που κόβουν από τομείς που σχετίζονται με λαϊκές ανάγκες για να πιαστεί ο στόχος του ΝΑΤΟ για πάνω από 3% του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς, την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που πολλαπλασιάζει τις εργασιακές γαλέρες και τα εργατικά «ατυχήματα», την υλοποίηση της ΚΑΠ που στραγγαλίζει τους αγρότες και άλλα πολλά.

Εκεί λοιπόν που συναινούν, που ψηφίζουν μαζί, που ο ένας συνεχίζει την πολιτική του άλλου, γκρεμίζονται και τα ψεύτικα αφηγήματα περί εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης.

Τώρα που νέα στοιχεία βγαίνουν στην επιφάνεια και επιβεβαιώνουν τη συνειδητή προσπάθεια της κυβέρνησης να κουκουλώσει την υπόθεση, ο αγώνας του λαού και της νεολαίας έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία για να υπάρξει πραγματική δικαίωση των νεκρών, των συγγενών τους, όλων όσοι οργίζονται για το έγκλημα και βλέπουν πως οι αιτίες που το προκάλεσαν είναι ακόμα εδώ. Αυτό σημαίνει ένταση της πάλης για να έρθουν στο φως όλα τα πραγματικά γεγονότα και οι ένοχοι, να υπάρξει τιμωρία για τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες, να συγχρονιστεί η καταδίκη της κυβέρνησης με το λαϊκό αίσθημα, που εκφράζει μια συνολικότερη οργή για την αντιλαϊκή πολιτική της. Προπάντων, να μπει στο στόχαστρο της λαϊκής καταδίκης και πάλης η πολιτική του κέρδους που υπηρετούν η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και όλα τα κόμματά της και οδηγεί σε νέα «Τέμπη» παντού: Στον σιδηρόδρομο, στον αέρα, στους χώρους δουλειάς, στους κινδύνους από φυσικές καταστροφές... Σύγκρουση για την ανατροπή αυτής της άθλιας πολιτικής και του σάπιου συστήματος που υπηρετεί: Αυτός είναι ο δρόμος για την πραγματική δικαίωση!