Μπορεί να περίσσεψαν οι αναφορές στην «ειρήνη και φιλία των λαών», που τάχα υπηρετούν συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών, προς το τέλος της ομιλίας του όμως στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας έδειξε ότι έννοιες όπως αυτές δεν αποτελούν παρά το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα σχεδιασμών κόντρα στα συμφέροντα των λαών. Εκτός των ευρύτερων ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων, η Συμφωνία των Πρεσπών αποσκοπούσε στην προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης, στην ενίσχυση της «διεκδικητικής παρουσίας της Ελλάδας στην περιοχή» όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, καθώς μέσω αυτής «ανοίχτηκαν τεράστιες ευκαιρίες για τον ρόλο της χώρας μας στους τομείς της άμυνας, της οικονομίας και των διπλωματικών σχέσεων». Σύμφωνα με τον ίδιο, «θα μπορούσαμε να έχουμε δεκάδες συμφωνίες και πολλά Ανώτατα Συμβούλια Συνεργασίας, που θα είχαν επιτρέψει να είχαμε άλλο ρόλο και άλλους μοχλούς επιρροής στη χώρα (σ.σ. Β. Μακεδονία)», αλλά «δυστυχώς στο ζήτημα αυτό δεν υπήρξε στρατηγική σκέψη για το μέλλον, ούτε ιεράρχηση του εθνικού έναντι του κομματικού συμφέροντος». Παρά τις σπόντες για το ποιος την εφαρμόζει καλύτερα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σε ένα πράγμα συμφωνούν: Οτι αν δεν υπήρχε η ΝΑΤΟική συμφωνία θα έπρεπε να την εφεύρουν, με κριτήριο όχι τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής, αλλά τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου, που αντιλαμβάνεται τα Βαλκάνια ως «ζωτικό» του χώρο και προσπαθεί να επεκτείνει τη διείσδυσή του.