Αλλού καταψηφίζουν ανοιχτά την απεργία για τις 28 Φλεβάρη, στα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη. Αλλού αποφεύγουν να ανακοινώσουν ακόμα και απεργιακή συγκέντρωση. Εκεί, δε, που κάτω από τη γενικευμένη λαϊκή κατακραυγή προκηρύσσουν απεργία, επιχειρούν να την υπονομεύσουν στην πράξη, να εξουδετερώσουν την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων και της νεολαίας για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα.

Ο λόγος για τα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα, που ασκούν διοίκηση σε μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ξεκινώντας προφανώς από την ηγεσία της ίδιας της ΓΣΕΕ. Παλιά τους τέχνη ...κόσκινο: Με κάθε τρόπο επιχειρούν να «στενέψουν» τον συγκλονιστικό λαϊκό αγώνα σε συνθήματα που δίνουν άλλοθι στο σύστημα, στο κράτος και στην κυβέρνηση, που αθωώνουν τους πραγματικούς ενόχους. Να ρίξουν, δηλαδή, νερό στον μύλο της συγκάλυψης των πραγματικών αιτίων και ενόχων.

Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ (στελέχη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) αφού πρώτα καταψήφισε την απεργία της 28ης Φλεβάρη, και βλέποντας ότι πλέον οι απεργιακές αποφάσεις σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, σύρθηκε χτες σε μια «έκτακτη συνεδρίαση» για να προκηρύξει τελικά απεργία. Την ίδια στιγμή, βέβαια, τα στελέχη τους σε σωματεία κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν να παρθούν απεργιακές αποφάσεις. Ξέχασε βέβαια η ΓΣΕΕ να ανακοινώσει απεργιακή συγκέντρωση για τις 28/2, αφήνοντάς το για ...αργότερα! Χαρακτηριστικά είναι και όσα προτάσσει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ ως «αιτήματα» για την απεργία: «Να λειτουργήσει επιτέλους το κράτος δικαίου», «να λειτουργούν οι θεσμοί» και άλλα παρόμοια αναφέρονται στην «απεργιακή απόφαση», η οποία δεν μπαίνει καν στον κόπο να μιλήσει για «έγκλημα στα Τέμπη», δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στην κυβέρνηση ή στην πολιτική της (!). Οι συνδικαλιστές δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καλούν τους εργαζόμενους και τα σωματεία να απαλλάξουν από τις πολιτικές ευθύνες το κράτος και τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ και τα κόμματά της. Αξιώνουν από τους εργαζόμενους, αντί να βάλουν στο «εδώλιο» της πάλης τους όλους όσοι έστρωσαν τις «ράγες» της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων, και που στο όνομα του «κόστους» οδήγησαν τελικά στο έγκλημα, να δώσουν τόπο στην οργή μέσα από την «αναστήλωση» της εμπιστοσύνης στο σάπιο κράτος και στους θεσμούς του. Αντί να βρεθεί στο στόχαστρο του αγώνα η πολιτική που λογαριάζει ως κόστος τη ζωή του λαού, να κατοχυρωθεί η αποδοχή της αντιλαϊκής «νομιμότητας» και ενός «κράτους δικαίου» που καθημερινά εγκληματεί σε βάρος του λαού.
• Στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, τα στελέχη των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επίσης καταψήφισαν την απεργία, αν και τελικά πάρθηκε απόφαση αφού είναι μειοψηφία. Στο δε Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κάνουν συνεδρίαση, αλλά λένε ότι θα αποφασίσουν ...«διά περιφοράς». Οι τοποθετήσεις τους είναι αποκαλυπτικές και φανερώνουν την πλήρη ταύτισή τους με την κυβέρνηση και τις προσπάθειες συγκάλυψης των πραγματικών αιτίων και ενόχων του εγκλήματος στα Τέμπη. Η μεν ΔΑΚΕ στο ΕΚΑ, προκειμένου να βάλει εμπόδια στην απεργία, έλεγε ότι η 28η Φλεβάρη είναι «μέρα εθνικής τραγωδίας και μνήμης», ότι δεν πρέπει να ...καπηλευθεί κανείς τη μνήμη των θυμάτων, γι' αυτό και καταψήφισε την κινητοποίηση! Η δε ΠΑΣΚΕ, ξεδιάντροπα έλεγε ότι το περιεχόμενο της απεργίας δεν πρέπει να ξεφεύγει από την «απόδοση ευθυνών», ότι δεν είναι τώρα η ώρα οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους να διεκδικούν για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, για τα νοσοκομεία, τους μισθούς κ.ο.κ.

Δεν φτάνει όμως που κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους εργαζόμενους, καρφώνονται κι από πάνω. Για παράδειγμα, η ΔΑΚΕ έλεγε ότι πράγματι υπάρχουν προβλήματα στις συγκοινωνίες, όπως εντοπίζουν άλλωστε και τα σωματεία του σιδηρόδρομου, όμως αυτά «δεν χωράνε» σε μια τέτοια κινητοποίηση που πρέπει να ασχολείται «αποκλειστικά με τα Τέμπη»!

Και μετά από λίγες ώρες, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος του «αντιπολιτευόμενου» ΠΑΣΟΚ, δήλωνε ενοχλημένος επειδή στη συνεδρίαση της ΓΣΕΕ διατυπώθηκε το αίτημα για «προσλήψεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς»! «Με τέτοια μεγάλη τραγωδία, με τέτοια μεγάλα διακυβεύματα για το κράτος δικαίου, θα το κατεβάζουμε σε ένα επίπεδο προσλήψεων; Αυτό δεν τιμά κανέναν», ανέφερε με τον πιο κυνικό τρόπο ο Παναγόπουλος, δίνοντας στο «πιάτο» την αθλιότητα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Κι ας είναι 2.000 οι εργαζόμενοι που λείπουν από τον σιδηρόδρομο, αφού «κοστίζουν», με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.

Αφήσαμε για το τέλος δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τους συνδικαλιστές της να λένε π.χ. στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας ότι «στρατηγική του κινήματος» πρέπει να είναι να ...πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μάλιστα, στο ΕΚΑ, η συγκεκριμένη παράταξη καταψήφισε την πρωινή απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, με αποτέλεσμα να μην καθοριστεί συγκέντρωση από το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας στις 28 Φλεβάρη!

Τι φανερώνει η στάση τους; Την προσπάθεια να περιοριστεί η πάλη των εργαζομένων στο ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων. Τέτοια όρια επιχειρούν να βάλουν στη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει το εργατικό κίνημα, επειδή το βλέπουν σαν το χαλάκι πάνω στο οποίο θα σκουπίσουν τα πόδια τους οι επόμενοι επίδοξοι σωτήρες, αντί να κατοχυρώνεται σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη ο προσανατολισμός στην ανατροπή της πολιτικής του καπιταλιστικού κέρδους, που οδηγεί σε διαρκή εγκλήματα σε βάρος του λαού.

Οι μέρες για την απεργία μετράνε αντίστροφα. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τα τεράστια συλλαλητήρια της 26ης Γενάρη, από τις νεολαιίστικες διαδηλώσεις, τις απεργιακές κινητοποιήσεις στη Σάμο για την Υγεία, των οικοδόμων, του Μετάλλου και άλλων κλάδων που είναι στους δρόμους, ο αναβρασμός στους χώρους δουλειάς φανερώνει τις δυνατότητες για μια μεγάλη πανεργατική απεργιακή κινητοποίηση και απεργιακά συλλαλητήρια. Για να διατρανωθεί ακόμα πιο δυνατά ότι «οι ζωές του λαού δεν είναι κόστος», ότι η δικαίωση για το στυγερό και προδιαγεγραμμένο έγκλημα δεν θα έρθει με το «ξέπλυμα» της σαπίλας του συστήματος, αλλά με την πάλη ενάντια στη βαρβαρότητα και στην εκμετάλλευση, για να φύγει από τη μέση η πηγή του κακού: Το κυνήγι του κέρδους.