Η συγκέντρωση έγινε στο πλαίσιο της πλατιάς πολιτικής παρέμβασης που πραγματοποιούν οι Οργανώσεις Αττικής του ΚΚΕ, καλώντας τον λαό να δυναμώσει τώρα την πάλη του για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, για να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες, σε σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, που γέννησε και γεννά νέα «Τέμπη», με αποκορύφωμα την απεργία στις 28 Φλεβάρη.

Στην κατάμεστη αίθουσα του κτιρίου του ΟΠΑΝΔΑ, την κεντρική ομιλία έκανε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στον δήμο Αθήνας. Ακολούθησε παρέμβαση από την Κατερίνα Γεράκη, περιφερειακή σύμβουλο με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ο Ν. Σοφιανός τόνισε ανάμεσα σε άλλα:

«Γίνεται μια προσπάθεια να εγκλωβιστεί η λαϊκή οργή, η αγανάκτηση, και να συγκαλυφθεί το κύριο: Οτι σήμερα, από όπου κι αν το πιάσεις, όποια πλευρά της δύσκολης καθημερινότητας του λαού μας κι αν ψάξεις, θα δεις ότι συγκρούεται το κέρδος των καπιταλιστών με τις λαϊκές ανάγκες, τα λαϊκά δικαιώματα, τα εργατικά δικαιώματα, αλλά και την ίδια τη ζωή του λαού μας.

Οτι υπάρχουν δυνατότητες ώστε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις να κατανοήσουν πως η μόνη φιλολαϊκή πολιτική διέξοδος είναι το να απαντήσουμε ακόμα πιο μαχητικά, πιο οργανωμένα, στον δρόμο της ανατροπής. Στον δρόμο της διαμόρφωσης μιας πλατιάς εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας, που διεκδικεί και παίρνει την εξουσία.

Γιατί γίνεται μεγάλη συζήτηση για κόμματα που εμφανίζονται ως αντισυστημικά. Σε έναν κόσμο πρέπει να βάλουμε το ερώτημα, τι είναι σύστημα; Είναι αυτό το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα που ζούμε, που τις κρίσεις του αλλά και την ανάκαμψη του πληρώνει πάντα η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία. Σύστημα είναι η οικονομία που βασίζεται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, όπου ο εργάτης πουλάει την εργατική του δύναμη και ξεζουμίζεται με ένα εργασιακό καθεστώς γαλέρας που επιβλήθηκε από τα μνημόνια και που παρότι τα μνημόνια έχουν τελειώσει, οι νόμοι τους είναι όλοι σε ισχύ. Σύστημα είναι το κεφάλαιο, το οποίο επενδύει και αναπτύσσει εκεί που μπορεί να αναπτύξει γρήγορο κέρδος. Σύστημα, λοιπόν, είναι η οικονομία του κεφαλαίου, η οποία δεν έχει πατρίδα, γι' αυτό και μεταφέρει την έδρα του όπου θέλει.

Σύστημα είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτήν τη χώρα, και τα αποκόμματα που δημιουργήθηκαν από αυτά τα κόμματα. (...)

Υπάρχει ανάγκη λοιπόν να βγουν πολιτικά συμπεράσματα από αυτήν τη συζήτηση, ότι στον δρόμο αυτόν της κινητοποίησης του λαϊκού παράγοντα που παρεμβαίνει δυναμικά, που διαμορφώνει εξελίξεις, που πιέζει και στριμώχνει την κυβέρνηση, μπορούν να ακολουθήσουν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, μπορούν να συναντηθούν με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Και αυτό ήδη γίνεται, δεν είναι κάτι που θα γίνει. Ομως τώρα πρέπει να δυναμώσει, να πολλαπλασιαστεί, πρέπει να γενικευτούν οι εστίες αντίστασης, οργάνωσης, συσπείρωσης, παντού. Γιατί από εκεί διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις ώστε χιλιάδες νέοι, μαθητές και φοιτητές να βγούνε στους δρόμους στις 7 του Φλεβάρη ''ζητώντας οξυγόνο'', από τέτοιους αγώνες και διεργασίες βγαίνουν οι αγρότες στα μπλόκα για να δηλώνουν "παρών" στον αγώνα επιβίωσης, για να μπορέσουν να μειώσουν το κόστος παραγωγής, για να μπορέσουν να έχουν εισόδημα, για να μπορέσουν να ζήσουν στα χωριά τους.

Ξεθαρρεύουν εργατικές δυνάμεις, πολλαπλασιάζεται η συμμετοχή των σωματείων και η άνοδος της οργάνωσης. Ηταν μεγάλη η μάχη που έδωσαν οι οικοδόμοι με την Ομοσπονδία τους και κατάφεραν να υπογράψουν Συλλογική Σύμβαση με αυξήσεις έως και 20%. Είναι ο δρόμος που ακολουθούν κι άλλες ταξικές Ομοσπονδίες, αλλά είναι και ο δρόμος που επέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ με αυτήν την απεργία στις 28 του Φλεβάρη, που όλα δείχνουν ότι θα έχει συγκλονιστική επιτυχία και μαζική συμμετοχή χιλιάδων. Μια απεργία που οργανώθηκε και επιβλήθηκε από τα κάτω, όπως και τότε με τα Τέμπη, που ανάγκασε τη ΓΣΕΕ να πάρει τελικά απόφαση, αλλά να μην ανακοινώσει καν συγκέντρωση.

Είναι καθοριστική η συμβολή του Κόμματος σε όλη αυτήν την αγωνιστική ανάταση που υπάρχει και μπορεί να δυναμώσει. Και αυτό το αντιλαμβάνεται ένας κόσμος που ανοίγει τα αυτιά, που έχει όμως αμφιβολία σε σχέση με το αν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, αν μπορεί να ηττηθεί ο αντίπαλος, που φαντάζει παντοδύναμος, αν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς, αν μπορούμε έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αν μπορεί να υπάρχει οικονομία και κοινωνία χωρίς κεφαλαιοκράτες.

Είναι ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν σήμερα, γιατί οδηγούν κατευθείαν στην αφύπνιση, οδηγούν κατευθείαν στη δυνατότητα να μη χειραγωγεί το σύστημα ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Γιατί δεν κρύβεται - και το γνωρίζουν καλά - ότι η οργή, ο θυμός για το έγκλημα στα Τέμπη εκφράζει μια συνολικότερη διάθεση απέναντι σε όλα αυτά που πνίγουν, που ζορίζουν, μια δύσκολη καθημερινότητα για την πλειοψηφία του λαού μας.

(...) Υπάρχει προβληματισμός, υπάρχει φόβος που πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά υπάρχει και διάθεση αντίδρασης, η οποία μπορεί να οδηγηθεί στην καρδιά του πολιτικού προβλήματος, στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Γιατί για να δικαιωθούν όλοι αυτοί οι νέοι κυρίως άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, χρειάζεται συνολική αντιπαράθεση με το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Γιατί το ότι το έγκλημα αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο σημαίνει ότι το σύστημα, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου δεν πήραν όλα εκείνα τα μέτρα που έπρεπε για να μη συγκρουστούν δύο τρένα στην ίδια γραμμή. Το ίδιο για τα βαπόρια, γιατί σημερινά (σ.σ. του Σαββάτου) δημοσιεύματα μιλάνε για "Τέμπη στο Αιγαίο" που μπορούν να συμβούν με τα σαπιοκάραβα των εφοπλιστών, τα οποία επιδοτούνται με εκατομμύρια. Μιλάνε για κενά στον πύργο ελέγχου στο αεροδρόμιο, την ώρα που έχουμε και τέτοια συγκεκριμένα δυστυχήματα.

Αποδεικνύεται δηλαδή τι σημαίνει προστασία της ζωής σε αυτό το σύστημα. Και εδώ είναι ένας απολογισμός κυριολεκτικά τραγικός και μακάβριος, αν προσθέσουμε όλο αυτόν τον κόσμο που χάθηκε. Γιατί αυτή η κυβέρνηση, η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτό το σύστημα το καπιταλιστικό δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή. (...)

Ετσι, λοιπόν, και σε αυτήν τη συζήτηση που γίνεται, όσο κι αν προσπαθούν με διάφορες τηλεοπτικές παραστάσεις να αποπροσανατολίσουν, εμείς, όπως δώσαμε μάχη για να γίνει Εξεταστική, θα τη δώσουμε και για τη μομφή σε αυτήν την κυβέρνηση με το δικό μας σκεπτικό, θα ψηφίσουμε και Προανακριτικές, θα κάνουμε τα πάντα ώστε να αξιοποιηθεί η παραμικρή δυνατότητα για να φωτιστούν όλες οι πλευρές αυτού του μεγάλου εγκλήματος του κέρδους, που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.

Ταυτόχρονα, όμως, σε αυτό το έδαφος μπορεί να διευρυνθεί το ρεύμα της ανατροπής, γιατί το κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι η προσπάθεια να αναπτυχθεί ένα πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο στην πορεία κίνημα, το οποίο με κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης αμφισβητεί την εξουσία του κεφαλαίου, διαμορφώνει στην πορεία στόχους αντιμονοπωλιακούς - αντικαπιταλιστικούς, που η κατεύθυνση της πάλης του είναι να απεγκλωβιστεί η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ένα κίνημα που διαμορφώνει τους όρους να πάρει την εξουσία. Και ένας κόσμος αριστερός, προοδευτικός, ριζοσπαστικός, που έχει βαρεθεί ξανά μανά τα ίδια, μπορεί να κάνει το βήμα και να αποκτήσει κοινή περπατησιά μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα».