Ταυτόχρονα, δεν έχασε ευκαιρία να αναμοχλεύσει κι αυτός την κοκορομαχία που είναι σε εξέλιξη με τα άλλα αστικά κόμματα και μορφώματα, πολύ βολική όπως αποδεικνύεται, εφόσον καλύπτουν τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι αποδέχονται τη στρατηγική ΕΕ και κεφαλαίου, την πολιτική «απελευθέρωσης» - ιδιωτικοποίησης του σιδηρόδρομου, που μετατρέπει τις ράγες σε παγίδες για εργαζόμενους και επιβάτες.

Συγκεκριμένα, ο Μαρινάκης είπε ότι η κυβέρνηση πρέπει συνεχώς να απαντά σε «συκοφαντίες», ενώ όπως ισχυρίστηκε «καταρρίπτεται η μία θεωρία μετά την άλλη» και «στο τέλος θα μείνει η Δικαιοσύνη, και μόνο η Δικαιοσύνη, να απαντήσει στα σοβαρά ερωτήματα για το τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, ποια συστήματα ασφαλείας λειτουργούσαν και ποια δεν λειτουργούσαν, ποιο ήταν το λάθος που έκανε ο οποιοσδήποτε σχετιζόμενος με την υπόθεση, τι συνέβη στη συνέχεια στο πεδίο», αναπαράγοντας το γνωστό μοτίβο όπου κινούνται όλες οι κυβερνήσεις (επίκληση του ανθρώπινου λάθους, υποσχέσεις ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο, μακρόχρονες έρευνες, δεσμεύσεις ότι θα παρθούν μέτρα για να μην ξανασυμβεί κ.λπ.), όπως το είδαμε να ξεδιπλώνεται και σε άλλες τραγικές υποθέσεις στο παρελθόν (ναυάγια του «Δύστος», του «Εξπρές Σάμινα» και του «Sea Diamond», πτώση αεροσκάφους της κυπριακής «Helios Airways», πυρκαγιά στο πλοίο «Norman Atlantic», εκτροχιασμός αμαξοστοιχίας στο Αδενδρο και, βέβαια, το έγκλημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς).

Επικεντρώνοντας λοιπόν στους «επιχειρησιακούς χειρισμούς» που έγιναν εκείνο το βράδυ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε για «τεράστια παραπλάνηση της κοινής γνώμης από την αντιπολίτευση», η οποία έχει «ξεκάθαρο» τέτοιο σχέδιο όπως είπε, «γιατί τη νοιάζει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από ένα τραγικό δυστύχημα, εργαλειοποιεί τον πόνο των συγγενών και, βέβαια, προσπαθεί να βρει ένα πολιτικό σωσίβιο».

Εξάλλου, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης επανέφερε χτες σε συνέντευξή του το αφήγημα περί του «σταθμάρχη - ρουσφέτι» της ΝΔ, θέλοντας να συσκοτίσει και να «μπαζώσει» ουσιαστικά τις εγκληματικές πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων που υλοποίησαν την πολιτική της ΕΕ για «απελευθέρωση» των Μεταφορών, αλλά και τις ευθύνες της ίδιας της ΕΕ, που έδινε πιστοποιητικά ασφαλείας στη «Hellenic Train».