«Ολων των νεκρών είμαστε η φωνή: Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί» βροντοφώναξαν οι φοιτητές και πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας, υποδεχόμενοι με ένα παρατεταμένο θερμό χειροκρότημα τους ομιλητές του πάνελ της εκδήλωσης που έγινε χθες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για τα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη και γέμισε ασφυκτικά όχι μόνο την αίθουσα της εκδήλωσης, αλλά ακόμα και την αυλή του Παντείου, όπου πολύς κόσμος παρακολουθούσε από οθόνες.

Πιάνοντας το νήμα από τους αγώνες όλου αυτού του διαστήματος, από τη μεγάλη απεργία στις 28 Φλεβάρη, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι στο πλαίσιο της εκδήλωσης έδωσαν τον λόγο σε εργαζόμενους και γονείς, και άφησαν το στίγμα του αγώνα για την πραγματική δικαίωση, με τα ονόματα των 57 νεκρών στο φόντο των ομιλητών.

Η Χριστίνα Κουλούρη, πρύτανης του Πάντειου, ανοίγοντας την εκδήλωση δήλωσε συγκινημένη που το ίδρυμα φιλοξένησε αυτήν την εκδήλωση, για την οποία έδωσε συγχαρητήρια στους Φοιτητικούς Συλλόγους. Επεσήμανε ότι η κοινωνία επιμένει και αντιστέκεται, και δήλωσε περήφανη που το πένθος δεν έμεινε στον θρήνο αλλά μετουσιώθηκε σε αγώνα. Νωρίτερα, είχε συνάντηση με την Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρο του Συλλόγου των συγγενών των θυμάτων. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε η βουλευτής του ΚΚΕ Αφροδίτη Κτενά, ενώ συμμετείχαν βουλευτές και άλλων κομμάτων.

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο της εκδήλωσης τον λόγο πήρε πρώτος από το πάνελ ο Δημήτρης Κουτσιαύτης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Προσωπικού Ελξης, και μίλησε για τις κινητοποιήσεις του κλάδου, για τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων πριν το έγκλημα και για τους πέντε μηχανοδηγούς που έχασαν τη ζωή τους στο έγκλημα των Τεμπών, στους οποίους αφιέρωσε την παρουσία του στην εκδήλωση.

Μίλησε ακόμα για τις τραγικές ελλείψεις στα ζητήματα ασφάλειας στον σιδηρόδρομο, για τα μικρά συμβάντα που προειδοποιούσαν για το ατύχημα που έρχεται, για την έλλειψη συντήρησης της σιδηροδρομικής υποδομής, για τις ελλείψεις προσωπικού και τα σχετικά εξώδικα που είχε στείλει το σωματείο του. Κλείνοντας, υποσχέθηκε ότι «δεν θα αφήσουμε να υπάρχει ούτε ίχνος συγκάλυψης».

«Καταπέλτης» ήταν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά Μάρκος Μπεκρής, ο οποίος πήρε στη συνέχεια το λόγο. Αναφερόμενος στους μεγάλους αγώνες του λαού και στο στίγμα τους από δω και πέρα, επεσήμανε ότι «δεν χαμηλώνουμε σε καμία περίπτωση τον πήχη, μόνο στοχεύοντας σε μια κυβερνητική εναλλαγή ή σε μια αλλαγή του προσώπου του πρωθυπουργού και από την άλλη να συνεχίζεται απρόσκοπτα η ίδια εγκληματική πολιτική με άλλη κυβέρνηση ή άλλα πρόσωπα, που θα το παίξουν σωτήρες».

Σημείωσε τις τεράστιες ευθύνες της ΕΕ για την εμπορευματοποίηση και το τεμάχισμα του σιδηρόδρομου, και όσα άλλα ζούμε, και κατέληξε τονίζοντας: «Για να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών, με την κρατική δολοφονία 57 συνανθρώπων μας, κάνουμε καθαρό ότι δεν πρόκειται να βάλουμε σιωπητήριο στις λαϊκές διεκδικήσεις, αλλά θα δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας, που θα βάζει στο επίκεντρο τις ζωές μας, τις δικές μας και των παιδιών μας, για να ενισχυθεί και να εδραιωθεί παντού και συνολικά η δυσπιστία απέναντι στο αστικό κράτος των εργοδοτών και στην πολιτική που υπηρετούν η σημερινή κυβέρνηση, οι προηγούμενες και όποιες έρθουν στο μέλλον.

Τους έχουμε όλοι πάρει χαμπάρι! Τους έχουμε σιχαθεί, και αυτούς και τα βρώμικα παιχνίδια τους. Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί με τίποτα να αμαυρωθεί, να συκοφαντηθεί! Αφορά τη ζωή μας!

Και αυτό το μεγαλεπήβολο καθήκον θα το κάνουμε γιατί θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας σε μια κοινωνία όπου οι ζωές μας δεν θα είναι κόστος. Δεν τελειώνει τίποτα τώρα, αυτό το ποτάμι εργαζομένων, νεολαίας, λαού μόλις ξεκίνησε και να είναι σίγουροι πως θα τους πάρει παραμάζωμα.

Και επειδή σήμερα μιλάμε εδώ στον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, στο μέλλον μας, σας λέμε το εξής: Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως αυτό το κράτος, το οποίο δουλεύει ρολόι για τα συμφέροντα των λίγων, ένα κράτος που είναι εχθρικό προς τις ανάγκες του λαού, δεν μεταρρυθμίζεται προς το καλύτερο, δεν μπορεί να γίνει κράτος δικαίου, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το ανατρέψουμε, για να μην απειλεί και παίρνει την ίδια την ανθρώπινη ζωή, όπως έγινε στα Τέμπη. Αυτό θα το κάνουμε μαζί με τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού, στους δρόμους του αγώνα.

Εκεί βρίσκεται η πραγματική δικαίωση, εκεί θα λάμψει το δίκιο, η πραγματική ελπίδα! Σε αυτόν τον δρόμο καλούμε όλο τον λαό, όλη την ελληνική νεολαία, να βαδίσουμε όλοι μαζί χέρι χέρι».

Ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης ήταν ο επόμενος ομιλητής. Για το θέμα της Δικαιοσύνης είπε ότι το ερώτημα είναι πώς η ίδια η δικαστική εξουσία θα κατακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, επισημαίνοντας υποθέσεις που μπήκαν στο αρχείο, υποθέσεις όπου το σύστημα της Δικαιοσύνης παράγει αδικία. Για τη λαϊκή κινητοποίηση τόνισε ότι συνδράμει τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, γιατί απέναντί τους, αυτοί που πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί, είναι υψηλά ιστάμενοι, και αναφέρθηκε σε μια σειρά κυβερνητικά στελέχη. Παράλληλα μίλησε για άλλες μεγάλες τραγωδίες, όπως με τους νεκρούς στο Μάτι, τους πνιγμένους μετανάστες στην Πύλο, για εργατικά «ατυχήματα» κ.λπ., και για τις προσπάθειες και αυτών των συγγενών για δικαιοσύνη.

Ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς, επόμενος ομιλητής, αναφέρθηκε σε όλα αυτά που μεσολάβησαν τα δύο αυτά χρόνια, από το «πάμε κι όπου βγει» στο «δεν έχω οξυγόνο», στα κομμάτια της δικογραφίας που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, τονίζοντας ότι «δεν πρέπει να ζούμε άλλο έτσι». Στάθηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις, στον αγώνα των συγγενών, που όπως είπε, «σήκωσαν κεφάλι μέσα στον αδιανόητο πόνο τους και αποφάσισαν να μας κάνουν συνένοχους στην αλήθεια».

Μίλησε επίσης για το τραγούδι που έγραψε πέρυσι με αφορμή το έγκλημα και που όπως είπε δίσταζε να του δώσει τίτλο. «Αν δεν βρω το τέρμα» είναι ο τίτλος που αποφάσισε ότι έχει επιλέξει, προσθέτοντας ότι «δεν θα αφήσουμε τους συγγενείς των θυμάτων να βρουν το τέρμα μόνοι τους».

«Κλήθηκα να σας μιλήσω για τον μεγαλύτερο πόνο στη ζωή ενός ανθρώπου», είπε η Μαρία Καρυστιανού, κλείνοντας τη σειρά των ομιλητών. Επεσήμανε ότι και σήμερα, δύο χρόνια μετά το έγκλημα, επικρατεί η συγκάλυψη για να σωθούν οι υψηλά ιστάμενοι, και ότι το άρθρο 86 του Συντάγματος γλιτώνει προς το παρόν έναν ποινικά υπεύθυνο υπουργό. «Την επόμενη μέρα μάς είπαν ότι όλα συμπυκνώνονται στο ανθρώπινο λάθος, προαποφάσισαν να θάψουν όλες τις δικογραφίες που πήγαν στη Βουλή και κρυμμένοι πίσω από την ασυλία τους μας κουνάνε το δάχτυλο», είπε η Μ. Καρυστιανού, καταγγέλλοντας την πολιτική της διαστρέβλωσης και το ότι επιδιώκουν να κάνουν τη δίκη όποτε και όπως τους βολέψει.

Εχουν φτιάξει ένα καθεστώς που βάσει Συντάγματος προσφέρει ασυλία και ατιμωρησία στους ίδιους, και «χυδαιολογούν ότι έχουμε βλέψεις και σκοπιμότητες, λες και θα μπορούσαμε εμείς να γίνουμε γρανάζι αυτού του συστήματος, που σκότωσε τα παιδιά μας», υπογράμμισε και πρόσθεσε: «Δολοφόνος είναι και αυτός που δεν πράττει αυτό που πρέπει, κι ας έχει ενημερωθεί για τους κινδύνους, ακόμα και θανάτου, αλλά έπαιξε τη ζωή των παιδιών μας στα ζάρια».

«Οδεύουμε προς το φως γιατί έχουμε μαζί μας και τη νεολαία», συνέχισε, επισημαίνοντας ότι όταν την ρωτούν τι μπορεί να κάνει η κοινωνία, εκείνη απαντά: «Σίγουρα να μη σιωπήσει, να βγαίνει στους δρόμους και να διεκδικεί».

Ακολούθησαν σύντομες παρεμβάσεις εκπροσώπων των Φοιτητικών Συλλόγων, και η εκδήλωση έκλεισε με τον Φοίβο Δεληβοριά να τραγουδάει με την κιθάρα του το τραγούδι του για τα Τέμπη.