Οι σύγχρονες «καμπάνες» των ΜΜΕ ήχησαν χαρμόσυνα μετά το τηλεφώνημα του Τραμπ στον Πούτιν, μιας και, όπως ενημερωθήκαμε, οι δύο ηγέτες τα βρήκαν και πάμε για «ειρήνη». Σαφώς και στο επίκεντρο του «μενού» των συνομιλιών βρέθηκε το μοίρασμα της Ουκρανίας. Αυτό που τρία χρόνια πάλευαν να το μοιράσουν με τα όπλα, τώρα, χάρη στην καπατσοσύνη του επιχειρηματία Προέδρου των ΗΠΑ, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, αποφασίστηκε να μοιραστεί με άλλα μέσα (ειρηνικά). Αυτό δεν ήταν άλλο από τον ορυκτό πλούτο, τα πλούσια εδάφη, τις σπάνιες γαίες, την Ενέργεια, τα λιμάνια, τις επιχειρήσεις, τα γεωπολιτικά στηρίγματα, τα μερίδια των αγορών.

Αυτό το τελευταίο, όμως, είναι που ανησύχησε σφόδρα και ένα τμήμα των Ρώσων καπιταλιστών. Λίγοι θα πρόσεξαν πως ο Πούτιν, πριν την τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Τραμπ, επισκέφτηκε το συνέδριο της Ενωσης Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών, για να καθησυχάσει τέτοιους επιχειρηματικούς κύκλους.

Βλέπετε, στις «κολεγιές» που έχει ξεκινήσει τώρα με την «ομάδα» του Τραμπ, έχει θέσει επικεφαλής της ρωσικής πλευράς τον χρηματιστή και επιχειρηματία Κιρίλ Ντμίτριεφ, που ήταν επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Αμεσων Επενδύσεων. Ο Ντμίτριεφ, που διορίστηκε ειδικός απεσταλμένος του Πούτιν για τη Διεθνή Οικονομική και Επενδυτική Συνεργασία, έχει βάλει «πλώρη» για μεγάλες δουλειές με τους Αμερικανούς επιχειρηματίες, στην εκμετάλλευση τόσο των ρωσικών πρώτων υλών και της Ενέργειας όσο και του Διαστήματος και άλλων κερδοφόρων τομέων της οικονομίας. Βεβαίως, αυτό θα προϋπόθετε να αρθούν και οι μύριες όσες κυρώσεις έχουν επιβληθεί στη ρωσική οικονομία από τη «συλλογική Δύση», όπως αποκαλείται στη Ρωσία ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλιστικός άξονας.

Και εδώ αρχίζουν να «ανάβουν τα αίματα» στους κύκλους των Ρώσων καπιταλιστών. Από τη μία είναι εκείνο το τμήμα της ρωσικής ολιγαρχίας που κάνει «αμάν» για να ανοίξουν οι δουλειές με τη «συλλογική Δύση». Μιλάμε για τις «παλιές καραβάνες» της «αφρόκρεμας» του πλούτου, που ήρθαν στα πράγματα και φτιάξανε τα «τζάκια» τους μετά την αντεπανάσταση. Ολοι τους ήταν συνηθισμένοι να νταλαβερίζονται στο παρελθόν με τους «ομολόγους» τους της «Δύσης», ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν σχεδόν «ξεπέσει» στην «Ανατολή».

Από την άλλη είναι εκείνο το τμήμα που τα τελευταία τρία χρόνια έχει κάνει άλμα στην κερδοφορία του, στηριζόμενο σε κρατικές επιδοτήσεις και κίνητρα που δόθηκαν ώστε να φτιαχτούν επιχειρήσεις και τομείς που κρίθηκαν αναγκαίοι για τη ρωσική οικονομία, μετά την αποχώρηση από τη Ρωσία εκατοντάδων ξένων («δυτικών») επιχειρήσεων. Το τμήμα αυτό της ρωσικής αστικής τάξης ανησυχεί σφόδρα από την έλευση της «ειρήνης» και της πιθανής άρσης των «δυτικών» κυρώσεων, που μπορεί να επαναφέρει στο εσωτερικό της Ρωσίας τις «δυτικές» εταιρείες και έτσι να χάσουν κομμάτι της «πίτας» της αγοράς, το οποίο έχουν τώρα κατακτήσει με το «σπαθί» τους και την «πανοπλία» που τους έχει παραχωρήσει το ρωσικό αστικό κράτος.

Δεν θα λαθέψουμε και πολύ αν εκτιμήσουμε πως πίσω από αυτό το τελευταίο στρώμα βρίσκονται και επιχειρηματικά (ακόμη και κρατικά) συμφέροντα άλλων καπιταλιστικών χωρών, π.χ. της Κίνας ή της Τουρκίας και άλλων χωρών που εδώ και τρία χρόνια συνεργάζονται στενά με το συγκεκριμένο τμήμα της αστικής τάξης της Ρωσίας, προωθώντας απαραίτητη τεχνολογία, τεχνογνωσία και κεφάλαια, κερδίζοντας και αυτά από τον πόλεμο και τις «δυτικές» κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας.

Εδώ είναι που ως σύγχρονος «θηριοδαμαστής» ο Πρόεδρος της Ρωσίας έπρεπε κι αυτός να δείξει τη δική του καπατσοσύνη. Από τη μια να μη δυσαρεστήσει και να «προσγειώσει» όσους βιάζονται για τις «μπίζνες» με τη «συλλογική Δύση», και από την άλλη να «καλμάρει» τους ανησυχούντες. Ετσι, ο Βλ. Πούτιν σημείωσε πως σήμερα έχουν επιβληθεί στη Ρωσία 28,5 χιλιάδες κυρώσεις σε διάφορους τομείς, νομικά και φυσικά πρόσωπα, υποστηρίζοντας ότι αυτές δεν είναι προσωρινές ή στοχευμένες αλλά αποτελούν έναν «μηχανισμό στρατηγικής πίεσης στη χώρα», ο οποίος θα παραμείνει άσχετα από το πώς τελικά θα διαμορφωθεί η διεθνής κατάσταση.

Ταυτόχρονα, όμως, μιλώντας στο συνέδριο της Ενωσης Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών και «κλείνοντας το μάτι» στο άλλο τμήμα της αστικής τάξης, ο Πούτιν κάλεσε την κυβέρνησή του να ενημερώσει τον κατάλογο των ξένων εταιρειών που έχουν σταματήσει τις δραστηριότητές τους στη Ρωσία και να αναπτύξει μια διαδικασία για τον συντονισμό της επιστροφής εταιρειών που είχαν αποχωρήσει στο παρελθόν.

Ως επιδέξιος πολιτικός «ακροβάτης», ο Ρώσος Πρόεδρος διευκρίνισε ότι η επιστροφή των ξένων επιχειρήσεων θα πρέπει να γίνει «με υποχρεωτικές εγγυήσεις για την ευσυνείδητη και υπεύθυνη συμπεριφορά στη χώρα μας», προσθέτοντας πως «τα συμφέροντα των ρωσικών εταιρειών θα είναι προτεραιότητα». Και ενώ κάλεσε τους Ρώσους επιχειρηματίες να επενδύσουν και σε άλλες χώρες, όπου τους περιμένουν, κάλεσε και σε επενδύσεις στη Ρωσία των κεφαλαίων που λιμνάζουν σε ξένες τράπεζες, υποσχόμενος να ελέγξει την αναμενόμενη ύφεση της ρωσικής οικονομίας, που επιδιώκει να την κάνει «απάνεμο λιμάνι».

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ένας αστός πολιτικός υπόσχεται «απάνεμα λιμάνια», ωστόσο οι νόμοι αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος είναι τόσο αδυσώπητοι που αυτά σε μια νύχτα μπορούν να μετατραπούν σε «φουρτουνιασμένα πελάγη», όπως άλλωστε η «ειρήνη» τους προετοιμάζει τους μελλοντικούς άδικους πολέμους τους.