Περίπου ως «παραφωνίες» ή και «γκάφες» της κυβέρνησης παρουσιάζουν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ τις περιπτώσεις των Δοξιάδη και Τσάφου, που - όπως λένε - «επισκίασαν» τον ανασχηματισμό. Τι σόι «παραφωνίες» είναι όμως η δράση και οι απόψεις στελεχών του αστικού πολιτικού συστήματος που με πιο κυνικό τρόπο υπερασπίζονται τη στρατηγική του κεφαλαίου; Που λένε φωναχτά όσα οι συνάδελφοί τους σε κυβέρνηση και συστημική αντιπολίτευση λένε μέσα από τα δόντια τους ή με περικοκλάδες, για να χειραγωγούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια; Είναι «παραφωνία» η αποδοχή των διαπραγματεύσεων σε ΝΑΤΟικό πλαίσιο με την Τουρκία, τις οποίες υπερασπίζεται σθεναρά ο Ν. Τσάφος; Είναι «παραφωνία» η «προϋπηρεσία» και η σύνδεση τέτοιων στελεχών με επιχειρηματικούς ομίλους, όπως ο Αρ. Δοξιάδης, ο οποίος προβάλλεται απ' όλους ως ο «αποτελεσματικός τεχνοκράτης» που γνωρίζει την περιβόητη «αγορά»; Ούτε «παραφωνίες» ούτε «γκάφες» είναι. Αντίθετα, τέτοιος «κήπος» τέτοια «λουλούδια» βγάζει. Εκτός αν εκεί στη σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση ανησυχούν για τις «διορθωτικές κινήσεις» που έχει ανάγκη το κυβερνητικό σχήμα, προσφέροντας μία ακόμα συμβολή στο ξέπλυμα της πολιτικής της, η οποία εκφράζεται και στην επιλογή στελεχών που την υπηρετούν, είτε «φωναχτά» είτε «ήπια».