Μες στην τρελή θολούρα τους και για να «βγάλουν λάδι» τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών, τα αστικά επιτελεία κάνουν ανιστόρητους και αυθαίρετους παραλληλισμούς με την κατάσταση που επικρατούσε παραμονές του Β' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Για παράδειγμα, στη στάση των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία βλέπουν άλλοτε την πολιτική του κατευνασμού Βρετανίας - Γαλλίας απέναντι στη ναζιστική Γερμανία και άλλοτε τη Συμφωνία Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ, που υπέγραψε η τότε Σοβιετική Ενωση για να κερδίσει χρόνο στην προδιαγεγραμμένη σύγκρουση με τη Γερμανία κι ενώ είχε προηγηθεί η Συμφωνία του Μονάχου. Ομως η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία δεν έχει καμία σχέση με τη Σοβιετική Ενωση. Οπως και η πολιτική των ΗΠΑ δεν ταυτίζεται με αυτήν που άσκησαν τη μια η Βρετανία και η Γαλλία και την άλλη η ναζιστική Γερμανία πριν τον πόλεμο. Υπάρχουν βέβαια παραλληλισμοί και κοινά στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι οι αιτίες που οδηγούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο παραμένουν ίδιες. Και δεν είναι άλλες από τους ανταγωνισμούς τον αντίπαλων στρατοπέδων και κρατών για το ξαναμοίρασμα της ιμπεριαλιστικής λείας. Αυτοί οι ανταγωνισμοί δεν μπορούν πλέον να διευθετηθούν με τις παλιές συμβάσεις, οι οποίες σπάνε και τον λόγο παίρνουν τα όπλα, επιβεβαιώνοντας ότι ο πόλεμος είναι συνέχεια της ειρήνης τους και ότι βρίσκεται στο DNA του σάπιου καπιταλισμού. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η μήτρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκεται στις συμφωνίες και τις συμβάσεις των ιμπεριαλιστών που έγιναν μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ετσι και σήμερα, οι συμφωνίες που σφράγισαν τον μεταπολεμικό κόσμο πριν από 80 χρόνια, αμφισβητούνται και συνθλίβονται κάτω από το βάρος των ανταγωνισμών, οδηγώντας τους λαούς σε νέα πολεμικά σφαγεία.