Με πυξίδα το σύνθημα «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», η βελόνα της οποίας δείχνει σταθερά την κατεύθυνση των αναγκών, των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας, τα συνδικάτα βρέθηκαν για μια ακόμα φορά στον δρόμο ενάντια στην πολιτική που τους στερεί το «οξυγόνο».

«Συλλογικές Συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς, δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια»: Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις των απεργών συνοψίστηκαν στην εξέδρα της συγκέντρωσης, αλλά και στα συνθήματα που φώναξαν οι διαδηλωτές στη μαζική πορεία που έκαναν μέχρι τη Βουλή πλημμυρίζοντας την Πανεπιστημίου και «γεμίζοντας» τους δρόμους γύρω από την πλατεία Συντάγματος.

«Στο σύστημα του κέρδους καμιά υποταγή, οργάνωση κι αγώνας για την ανατροπή», ήταν το μήνυμα που έστειλαν, δίνοντας από τώρα το στίγμα της προετοιμασίας της απεργίας και των συγκεντρώσεων της Πρωτομαγιάς.

Στο κέντρο, λοιπόν, της Αθήνας που χτυπούσε η καρδιά του απεργιακού ξεσηκωμού, μισθωτοί από κλάδους και χώρους δουλειάς του ιδιωτικού και δημόσιου Τομέα στην Αττική, ξεκίνησαν τη μεγάλη διαδήλωση από την προσυγκέντρωσή τους στην πλατεία Κάνιγγος.

Εκεί βρέθηκαν τα δεκάδες σωματεία, οι οργανωμένες, οι ζωντανές και μαχητικές δυνάμεις των εργαζομένων. Σωματεία με χιλιάδες μέλη που παλεύουν και διεκδικούν για τη ζωή που αξίζει να ζει ο εργάτης τον 21ο αιώνα.

Που δυναμώνουν με νέους εργαζόμενους στις γραμμές τους, από τις πιο παραγωγικές ηλικίες. Εργαζόμενους που δεν παραιτούνται από την πάλη για ουσιαστικές αυξήσεις και για σύγχρονα δικαιώματα, για να μη ζήσουν χειρότερα από τους προγόνους τους, να μη γίνουν «κρέας στα κανόνια», να μη θυσιάσουν κι άλλα από τη ζωή τους για να χρηματοδοτείται η οικονομία του πολέμου.

Εκεί διακρίναμε και αρκετά από τα Σωματεία που συγκροτήθηκαν τους τελευταίους μήνες, και που «πάτησαν» στα πόδια τους μέσα σε αυτούς τους μεγάλους αγώνες, προσθέτοντας περισσότερους «κρίκους» στη μεγάλη «αλυσίδα» της οργάνωσης και της διεκδίκησης. Τέτοιοι ήταν οι εργαζόμενοι που περήφανα κρατούσαν το πανό του νεοσύστατου σωματείου τους από τα «McDonalds». Εκεί και οι εργαζόμενοι από τη «ΔΕΛΤΑ» που έδωσαν πρόσφατα μια ακόμα μεγάλη μάχη υπογράφοντας ΣΣΕ που ακυρώνει προβλέψεις των αντεργατικών νόμων. Ακόμα από τη γραμμή 4 του Μετρό, από ξενοδοχεία του κέντρου, από επιτροπές εργαζομένων από τις αστικές συγκοινωνίες, τον «Παπαστράτο», από τις Τηλεπικοινωνίες κ.ά.

Σωματεία από κάθε κλάδο όπου βελτιώνονται οι συσχετισμοί, όπως στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, σε κλάδους του ιδιωτικού τομέα, κάτι που αποτυπώνεται και στις μεγάλες πανελλαδικές συσκέψεις, όπως του ΠΑΜΕ με τα πάνω από 600 συνδικάτα από όλη τη χώρα.

Αυτή η εικόνα ήταν που έδινε χθες ελπίδα σε κάθε διαδηλωτή στην Αθήνα, ιδιαίτερα συγκρίνοντάς την με τις θλιβερές καρικατούρες «συνδικαλιστών» που πάλευαν μπας και συγκροτήσουν τις «συγκεντρώσεις» των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, χωρίς μεγάλα σωματεία, με ελάχιστους απεργούς, χωρίς παρουσίες από χώρους δουλειάς.

Μαζί με τις χιλιάδες εργατοϋπαλλήλων διαδήλωσαν και οι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες με τις οργανώσεις της ΟΓΕ, συνταξιούχοι που συγκεντρώθηκαν στην Ομόνοια.

Η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής με τα σωματεία και τις ενώσεις επαγγελματιών, εμπόρων, αυτοαπασχολούμενων, που διαδήλωσαν και χθες για την κατάργηση του φορολογικού εκτρώματος (ν. 5073) και για αφορολόγητο για όλους στα 12.000 για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Στον δρόμο της διεκδίκησης, για να ζουν και να μαθαίνουν σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες, με προσήλωση στον όρκο που έχουν δώσει ότι «θα το πάμε μέχρι τέλους με τον αγώνα μας» Φοιτητικοί Σύλλογοι και μαθητές από σχολεία της Αθήνας διαδήλωσαν χτες μαζί με τους εργαζόμενους. «Η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί!» φώναξαν για μια ακόμα φορά, διεκδικώντας το «οξυγόνο» που τους στερείται σε όλες τις πλευρές της ζωής.

«Ανάσα στον αγώνα για μόρφωση, δουλειά και ζωή με σύγχρονα δικαιώματα» το σύνθημα στο πανό Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης - «Σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, έξω η τρομοκρατία από την Παιδεία» δηλώθηκε από ΕΛΜΕ της Αττικής, με τους εκπαιδευτικούς να δείχνουν και με αυτόν τον τρόπο πως έχουν στην προμετωπίδα του αγώνα τους τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες. Δηλώνοντας πως δεν περνά ο αυταρχισμός και οι προσπάθειες τρομοκράτησης, με την απεργία να αποτελεί έναν ακόμα μεγάλο σταθμό μετά το πανελλαδικό συλλαλητήριό τους, τις πανεργατικές απεργίες, τις κινητοποιήσεις που συνεχίζονται.