Στα 8,5 τρισ. δραχμές ή στο 18% του ΑΕΠ ανερχόταν τον προηγούμενο Μάρτη το χρέος των νοικοκυριών προς τις εμπορικές τράπεζες από στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα η πιστωτική επέκταση της καταναλωτικής και στεγαστικής πίστης είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έχουν, ήδη, αρχίσει να συσσωρεύονται τα πρώτα μαύρα σύννεφα πάνω από υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, το 10% των Ι.Χ. αυτοκινήτων, που αγοράζονται μέσω τραπεζικής χρηματοδότησης, κατάσχονται από τις τράπεζες, λόγω της αδυναμίας των αγοραστών να καταβάλλουν τις τοκοχρεολυτικές δόσεις. Την ίδια στιγμή, τίθεται και πάλι επί τάπητος ζήτημα νέας αύξησης των επιτοκίων των στεγαστικών δανείων (παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη και το βασικό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δε συνηγορούν σε μια τέτοια κίνηση), που, αν αποφασιστεί, θα πλήξει εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες.

Βασικό χαρακτηριστικό και το μήνα Μάρτη ήταν η διατήρηση των υψηλών ετήσιων ποσοστών αύξησης του συνολικού χρέους των νοικοκυριών. Τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων το δωδεκάμηνο Μάρτη 2002 προς 2001 αυξήθηκαν με ρυθμό 45%, που είναι και το υψηλότερο ποσοστό αύξησης των τελευταίων χρόνων. Αντίθετα, μικρή κάμψη εμφάνισε ο ρυθμός αύξησης του ετήσιου χρέους μέσω πιστωτικών καρτών. Από ρυθμό αύξησης 58,1% το Φλεβάρη του 2002, το Μάρτη υπήρξε υποχώρηση στο 53,8%.

Η μικρή αυτή υποχώρηση του ρυθμού αύξησης των τραπεζικών δανείων στα νοικοκυριά, δεν προσφέρεται για διεξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων. Γεγονός είναι ότι την περίοδο Μάη - Δεκέμβρη 2001, ο ρυθμός αύξησης του χρέους των νοικοκυριών μέσω πιστωτικών καρτών αυξάνονταν με ετήσιους ρυθμούς πάνω από 60%, ποσοστό το οποίο υποχώρησε στο 53,8% το Μάρτη του 2002. Η εξέλιξη, πάντως, αυτή δεν είναι άσχετη με τους βαρύτατους τοκογλυφικούς όρους χορήγησης των πιστωτικών καρτών. Ετσι, παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες μηδένισαν τα επιτόκια καταθέσεων, διατηρούν τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών στα επίπεδα του 18%. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, είναι απόλυτα φυσιολογικό, κάποια στιγμή να υποχωρήσει ο φρενήρης ρυθμός επέκτασης των επαχθών αυτών δανείων και να έρθει στην επιφάνεια το πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών. Ηδη, οι κατασχέσεις στην αγορά των αυτοκινήτων - λόγος γίνεται για 25.000 - 30.000 αυτοκίνητα - απλώς δείχνουν σε μικρογραφία τι πρόκειται να ακολουθήσει και σε άλλους τομείς της αγοράς.

Σοβαρές, εξάλλου, αναμένεται να είναι οι επιπτώσεις και από τη φημολογούμενη νέα αύξηση των επιτοκίων στεγαστικών δανείων. Δεν είναι σαφές μέχρι σήμερα, αν οι τράπεζες μελετούν να αυξήσουν τα επιτόκια μονομερώς, προκειμένου να διατηρήσουν και να επαυξήσουν την κερδοφορία τους, ή αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα περίοδο αύξησης των επιτοκίων στην ευρωζώνη. Πάντως, είτε το ένα συμβαίνει, είτε το άλλο, το «μάρμαρο» θα το πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι διαπιστώνουν, από την ίδια τους την πείρα, ότι η διαβόητη «απελευθέρωση» του τραπεζικού συστήματος περνάει μέσα από τη δική τους υποδούλωση στους μηχανισμούς κερδοφορίας των τραπεζών.