Οι εκδόσεις «Παπαζήση», σε συνεργασία με την Τράπεζα Αττικής, παρουσίασαν χθες το κλασικό πλέον βιβλίο του Κέινς «Η γενική θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος». Μεταξύ των ομιλητών, που παρουσίασαν τη νέα έκδοση του γνωστού αυτού βιβλίου, και ο υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, ο οποίος, παρά τους χαρακτηρισμούς που του έχει προσάψει το σύνολο του Τύπου, ως οπαδού του σκληρού μονεταριστικού μοντέλου, ο ίδιος εμφανίστηκε ένθερμος οπαδός του Κέινς και της θεωρίας του.

Το λιγότερο, βέβαια, που μας ενδιαφέρει, ως «Ριζοσπάστη», είναι αν ο κ. Χριστοδουλάκης είναι οπαδός του Φρίντμαν ή του Κέινς. Το θέμα είναι ότι, με όσα υποστήριξε στην τοποθέτησή του, απλώς επιβεβαίωσε τα πρακτικά και θεωρητικά αδιέξοδα των εφαρμοζόμενων οικονομικών πολιτικών. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο κ. Χριστοδουλάκης υποστήριξε ότι ο Κέινς είναι πάντα επίκαιρος και ανέφερε μια σειρά από μέτρα, που, κατά την άποψή του, κινούνται στη λογική του Αγγλου οικονομολόγου. Τέτοιου είδους μέτρα ήταν, κατά τον κ. Χριστοδουλάκη, η υιοθέτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο του ευρώ, ενώ όλες οι παρεμβάσεις οικονομικής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, με εξαίρεση, όπως είπε, την περίοδο 1991 - 1992, ήταν κεϊνσιανής έμπνευσης. Ακόμα και το «σταθεροποιητικό» πρόγραμμα Σημίτη, με το «πάγωμα» των μισθών, κεϊνσιανό το βάφτισε ο κ. Χριστοδουλάκης.

Ο Κέινς, βέβαια, με τις θεωρητικές του αναλύσεις, αυτό που επεδίωκε ήταν η διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος. Και, από την άποψη αυτή, δε θα κάτσουμε να διαφωνήσουμε, αν το α` ή β` μέτρο οικονομικής πολιτικής ήταν ή όχι κεϊνσιανής έμπνευσης. Το θέμα είναι ότι από τα λεγόμενά του - και αντιφάσκοντας στα όσα αρχικά υποστήριζε - ο κ. Χριστοδουλάκης έβγαλε στη συνέχεια ανεπίκαιρο για σήμερα τον Κέινς. Είπε, συγκεκριμένα, ότι η εφαρμογή της κεϊνσιανής θεωρίας προϋποθέτει να υπάρχει: α) κενό παραγωγικού δυναμικού και β) οικονομία κλειστού τύπου. Πράγμα, που, κατά τα λεγόμενά του, δεν υπάρχει σήμερα πουθενά στον κόσμο.

Το πιο σημαντικό, από όσα είπε ο Ν. Χριστοδουλάκης, είναι το εξής: Ενώ επιδίδεται σε παντός είδους θεωρητικές αναλύσεις, στην πράξη, συναγωνίζεται τον Μάνο στο εύρος της ακολουθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Ποιος ξέρει; Ισως ισχυριστεί ότι και ο Μάνος οπαδός του Κέινς είναι...