Στη Σεβίλλη, που η ζωή παράλυσε για λόγους ασφαλείας 10 μέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των 15 κρατών-μελών της ΕΕ, ο τ. Πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ ντ' Εστέν θα παρουσιάσει την πρόοδο των εργασιών της «Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης» και τα πρώτα συμπεράσματα από τις εργασίες της.

Ο πρόεδρος της Συνέλευσης θα ψευδολογεί για δημοκρατία, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, διαδικασίες συμμετοχής και ισότητας, την ώρα που πάνω από την κατειλημμένη από 10.000 αστυνομικούς πόλη, θα πετούν 2 AWACS του ΝΑΤΟ, βομβαρδιστικά F- 18, ενώ αντιαεροπορικοί πύραυλοι και οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στην Ισπανία θα βρίσκονται σε κατάσταση ετοιμότητας, τρομοκρατώντας τους πολίτες και κάνοντας περισσότερο από εμφανές ποιο είναι το πραγματικό μέλλον που έχουν προγράψει για τους Ευρωπαίους εργαζόμενους τα μονοπώλια και οι εκφραστές τους.

Μπροστά στους λαούς που ξεσηκώνονται ενάντια στην προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου να τους θέσει στο περιθώριο της Ιστορίας, μπροστά στη μαζική συμμετοχή, στον ενθουσιασμό και στη δυναμικότητα που χαρακτηρίζει τα κινήματα και τις διαδηλώσεις ενάντια στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, στην εξαθλίωση και στον αυταρχισμό, ο ιμπεριαλισμός ανασύρει από τη φαρέτρα του δοκιμασμένα στην αστική δημοκρατία δηλητηριώδη βέλη. Αυτά της εμπλοκής και του εγκλωβισμού των λαϊκών μαζών σε άνομα σχέδια που διαμορφώνονται σε βάρος τους.

«Καθήκον της Συνέλευσης είναι να συζητήσει τα ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν στο μέλλον της Ευρώπης και να διερευνήσει τις διάφορες δυνατές λύσεις». «Θα καταρτίσει ένα τελικό έγγραφο, που, μαζί με τα αποτελέσματα των εθνικών συζητήσεων, θα αποτελέσει την αφετηρία της Διακυβερνητικής». Πρόεδρος της Συνέλευσης ορίστηκε ο κ. Β. Ζισκάρ ντ' Εστέν (φιλελεύθερος) και αντιπρόεδροι οι Τζ. Αμάτο (σοσιαλδημοκράτης) και ο Ζ. Λ. Ντεάν (χριστιανοδημοκράτης). Η Συνέλευση απαρτίζεται από 16 ευρωβουλευτές, από 1 εκπρόσωπο κάθε αρχηγού κράτους ή κυβέρνησης (15) και από 2 εκπροσώπους κάθε εθνικού Κοινοβουλίου (30). Συμμετέχουν επίσης παρατηρητές από τις χώρες της διεύρυνσης με την ίδια εκπροσώπηση, και αναπληρωτές στην περίπτωση απουσίας των τακτικών.

Η σύσταση της Συνέλευσης αποσκοπεί κυρίως στην παραπλάνηση των λαών της Ευρώπης σχετικά με τους στόχους, το ρόλο και τη φύση της ΕΕ, στη δημιουργία συμμετοχικής ψευδαίσθησης και στον τελικό εγκλωβισμό των πολιτών και κυρίως των φορέων που τους εκπροσωπούν. Η επικοινωνιακή πολιτική που χρησιμοποιούν είναι τόσο ξεδιάντροπη, που χρησιμοποίησαν γι' αυτή τη σύναξη, θέλοντας να της αποδώσουν ακόμα και «επαναστατικό» χαρακτήρα, την ίδια ονομασία με αυτή την Convention των ΗΠΑ, που το Σεπτέμβρη του 1787 οδήγησε στη δημιουργία του Συντάγματος των ΗΠΑ.

Η ίδια η ΕΕ, όπως αναφέρεται και στη δήλωση του Λάακεν, αναγνωρίζει ότι όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βρίσκεται «μακριά από τον πολίτη» και χαρακτηρίζεται από «δημοκρατικό έλλειμμα», ενώ όλες οι μέχρι σήμερα αναθεωρήσεις των Συνθηκών της ΕΕ κατηγορήθηκαν ως αποτέλεσμα γραφειοκρατικών και τεχνοκρατικών διεργασιών. Με τη Συνέλευση γίνεται προσπάθεια να αλλάξει αυτή η εικόνα, και όχι η ουσία, και να εξοικειωθεί ο πολίτης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γι' αυτό το λόγο δίπλα στη Συνέλευση διοργανώνεται η Συνέλευση των νέων, προτείνεται να υπάρξει Φόρουμ τρίτης ηλικίας, δημιουργούνται φόρουμ σε εθνικό επίπεδο και σε κάθε χώρα διοργανώνονται συζητήσεις και άλλες εκδηλώσεις, συστάθηκε ευρωπαϊκό Φόρουμ (δίκτυο) Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, πανεπιστημίων, κοινωνικών φορέων κλπ., και έχει ανοίξει ειδική ιστοσελίδα στο Ιντερνετ. Προωθούνται επίσης ερωτηματολόγια και άλλες μέθοδοι προσέγγισης των πολιτών.

Ολη αυτή η σπατάλη χρόνου και χρήματος γίνεται για να εμφανιστούν τα συμπεράσματα της Συνέλευσης ως αποτέλεσμα ευρύτατης συζήτησης και αποδοχής μεταξύ των πολιτών και με τον τρόπο αυτό να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις, που σίγουρα θα προκληθούν, τόσο από το λαϊκό κίνημα όσο και από κράτη-μέλη που θα βλέπουν να θίγονται ζωτικά εθνικά τους συμφέροντα.

Απουσιάζουν από τη σύνθεση της Συνέλευσης όσοι θα μπορούσαν να εκφράσουν τη λαϊκή αντίσταση στις πολιτικές της ΕΕ, στις διαδικασίες «παγκοσμιοποίησης», στις διαδικασίες στρατιωτικοποίησης, στον αυταρχισμό, στην κρατική τρομοκρατία, κλπ. Λείπουν οι εκφραστές των μεγάλων διαδηλώσεων που γίνονται όλο και πυκνότερα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και στο αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Χαρακτηριστικός είναι ο αποκλεισμός του ΚΚΕ από την εκπροσώπηση της ελληνικής Βουλής στη Συνέλευση, ενώ εκπροσωπούνται όλα τα άλλα κόμματα της Βουλής των Ελλήνων. Ισως δεν είναι τυχαίο επίσης ότι δεν υπάρχει Ελληνας ευρωβουλευτής στη Συνέλευση, παρά το γεγονός ότι οι βασικοί εισηγητές για τα θεσμικά θέματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν Ελληνες, και ότι συνολικά από την Ελλάδα προέρχονται μόνο 3 συμμετέχοντες όπως από το Λουξεμβούργο, την πιο μικρή χώρα της ΕΕ, και τη Σουηδία, μία άλλη χώρα που έχει ανεπτυγμένο κίνημα ενάντια στην ΕΕ, ενώ από άλλες χώρες ο αριθμός τους είναι πολλαπλάσιος.

Τέλος, για να αποφευχθούν τυχόν αποφάσεις που δε θα ήταν της αρεσκείας των μονοπωλιακών συμφερόντων, η Συνέλευση δεν έχει καμία αποφασιστική αρμοδιότητα και τα συμπεράσματά της θα συνδυαστούν με εκείνα των εθνικών συζητήσεων όχι ως βάση αλλά ως έναρξη των διαδικασιών της Διακυβερνητικής που θα ξεκινήσει το 2004.