«Πρέπει κάποιος να τα πει. Το οφείλω σε μερικούς από τους επίγειους αγγέλους που είχα την ευλογία να συναντήσω. Ετσι για την αλήθεια και για τη μνήμη ονομάτων κατηγορίας Νίκου Μπελογιάννη. Συμφωνείς, δε συμφωνείς με τις ιδέες και τα μυαλά τους. Πρώτον, ουδέποτε παζάρεψαν αγώνα, ιδεολογία και ονόματα συντρόφων τους με τους ανακριτές τους. "Πως σε λένε;", ρωτούσε ο Μπάμπαλης. Μούγκα εκείνοι. Και ζωντανούς να τους έψηναν, θα κρατούσαν το στόμα τους κλειστό. Δεύτερον, τον μοναδικό πόντο οικοπέδου που κέρδισαν από τον Γολγοθά τους ήταν ο τάφος τους. Ούτε καν αυτός. Και τρίτον, οι ελπίδες, τα όνειρα και το ήθος τους ήταν βγαλμένα από την καρδιά τους. Οποιος αποπειραθεί να ταυτίσει τη διαδρομή αυτών των ηρώων με τις δολοφονικές επιδόσεις του καλοπερασάκια και γιαλαντζί επαναστάτη Αλέξη Γιωτόπουλου, είναι κακόβουλος ή βλάκας. Και όταν με ρωτούν αν πιστεύω στα θαύματα και τους αγίους, αβίαστα και αυθόρμητα απαντάω. Ναι, ορίστε ο Γιώργης Μωραΐτης!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τα χτεσινά «Νέα».